Nga Mentor KIKIA: Me bombë për të takuar Berishën (prill, 1995)

Alarm në Tiranë: Snajperët rrethojnë Presidencën

Tiranë – Një njeri-bombë, dje para presidencës te Berisha. “Dua të takoj presidentin, përndryshe do shpërthej bombën”,- kështu u ka thënë ai rojeve, ndërsa në portën kryesore të Presidencës po dilte kortezhi i makinave që shoqëronin Presidentin Skalfaro.

Në dorën e majtë mbante të shtrënguar fortë një granatë luftarake, rrezja e veprimit të së cilës ishte të paktën 40 metra. Pas kësaj ai kalon bulevardin dhe shkon tek shkallët e Pallatit të Kongreseve.

I riu, rreth 25 vjeç, nga Kruja, quhet Ilir Buza, për të cilin policia tha se ishte me të meta mendore. Ai kishte zgjedhur si moment të takimit me Berishën, kohën kur në sallonin e Presidencës sapo kishte përfunduar takimi i tij me presidentin italian Salfaro.

Pas lajmit, sheshi mes Presidencës e Pallatit të Kongreseve është mbushur nga forcat e shumta të policisë. Ka zgjatur plot 51 minuta aventura e tij, kohë gjatë së cilës ai kishte mundur të fliste në telefon edhe me Presidentin Berisha, deri sa forcat speciale kanë kapur atë në momentin kur teli i sigurisë donte dhe një centimetër të dilte, pas së cilës do të ndodhte shpërthimi.

Ngjarja krejt e rrallë ka ndodhur dje rreth orës 2 pasdite. Dje presidentët, Berisha e Skalfaro sapo kishin përfunduar bisedimet në sallën e Presidencës. Nuk dihet ende se si hyri deri tek porta, por me bombë në dorë ai njoftoi ushtarin e dua të takoj presidentin. Pastaj, me bombën në dorën e majtë, dhe me të djathtën tek siguresa, ishte ulur tek cepi i majtë i shkallëve të Pallatit të Kongreseve.

Ndërkaq, brenda Presidencës kishte mbërritur lajmi i tmerrshëm. Alarmi i dhënë menjëherë , brenda pak minutash ka sjellë makinat e shumta të policisë, dhjetëra policë si dhe forcat e gardës dhe ndërhyrjes së shpejtë, të cilat kanë rrethuar gjithë zonën përreth Pallatit dhe Presidencës.

Trafiku është bllokuar në të gjitha drejtimet, ndërkohë që të tjera makina policie vazhdonin të vinin. Kureshtarët e shumtë, kishin formuar grumbullin e madh që luftonte me policinë, e cila nuk lejonte zonën e rrezikshme. Disa policë u afrohen shkallëve, por që u largohen me vrap sepse njeriu-bombë lëvizte nga vendi. “Mos u afroni se do të tërheq siguresën”,- ulërite ai.

Dikush afrohet për ta bindur por ai vrapon dhe del deri afër bordurës së bulevardit. Lëvizjet e tij transmetohen si vakët tek policia dhe pas saj te njerëzit që kishin mbushur gjithë zonën përreth. Te këndi i djathtë i hyrjes së Pallatit ndodhet një telefon që shërben për emergjencë për ushtarët e gardës që e ruajnë atë.

Në çdo pesë minuta, ai shkon atje, ngre receptorin, flet me dikë, ulërin dhe sapo njëri nga të forcave speciale i afrohet, lë telefonin dhe kërcënon: “Mos u afro”.

Për ta siguruar se çdo gjë ishte e vërtetë ngre dorën, tregon bombën dhe siguresën, të cilën e kishte gati në të tërhequr. Lëviz nëpër shkallë, ngre dorën për të siguruar se bomba mund të shpërthejë vërtetë dhe shkon sërish tek telefoni. Në moment nuk dihej me kë fliste, por më pas nga burime të policisë mësohet se ai kishte folur me Presidentin Berisha.

Pas pesëmbëdhjetë minutash vijnë snajperët. Me pushkë e me dylbi ata rrethuan Pallatin. Me veshje antiplumb dhe me kapuçë në kokë ata zunë pozicionet për të qëlluar. Njëri prej tyre u shtri në lulishten në krahun e majtë të Pallatit dhe një tjetër në të njëjtin pozicion simetrik.

Por vrasja ishte me shumë rrezik, pasi bomba rrezikonte të shpërthente dhe me dhjetëra policë që guxonin t’i afroheshin, mund të gjenin vdekjen.

Ndërkaq i riu Buza, i lodhur nga lëvizjet dhe ulërimat ka hequr xhupin xhins dhe me këmishën e bardhë ishte zot i shkallëve të Pallatit. Loja e tij po vazhdonte gjatë dhe askush nuk ishte në gjendje të përcaktonte fundin.

Por ndërkaq një plan i katër komandantëve të forcave speciale ka qenë shpëtimtar. Njeriu-bombë shkon përsëri tek telefoni, ngre receptorin dhe nis të flasë me ulërima.

Policia i kishte vënë para edhe një makinë, por edhe kjo nuk e kishte bindur të dorëzohej. Por, ndërsa ai kishte kapur sërish telefonin, tre nga komandantët po i afroheshin. Ai lë telefoni për t’i larguar, por një trokitje në xhamin e Pallatit, nga brenda, i ka tërhequr vëmendjen.

Ai ka kthyer kokën për të parë por tre të tjerë i janë sulur. Njëri prej tyre, Vasillaq Zoto, i ka kapur bombën në momentin e shpërthimit. Pas kësaj ai është futur në makinë. Këtu ka përfunduar edhe aventura e tij.

Marrë nga: Reportazhi Shqiptar, 1912 – 2010/ Gazeta Shqiptare, 20 prill 1995

Përgatiti për botim: Alba Skëndaj – /tesheshi.com/