Salianji nuk po shkon në burg se ka denoncuar krimin, siç është formësuar narrativa e tij dhe ajo demokrate këto orë, porse ka qenë protagonist në një akt fallsikimi zëri, duke sajuar një akuzë. Edhe pa vendim gjykate, loja me vëllanë aspak të pastër të ministrit Xhafaj ka qenë kryekëput një sajesë e ulët. Dhe këtë e dinë fort mirë në kampin opozitar, mirëpo ngaqë e kanë kthyer në traditë mbrapshtinë e të thënit të atyre që të parët ata nuk i besojnë, kjo nuk u bënë më përshtypje. Ata thjeshtë mund të kishin këmbëngulur që, një njeri që ka një vëlla me precedentë penalë, nuk mund të jetë ministër Rendi. Pra, të kishin zgjedhur të ishin seriozë e jo qesharakë, siç në fakt kanë zgjedhur vetë të jenë, në liri e me vullnet të plotë. Kjo e jo blerja e pretenduar e votave nga pushteti nuk po i sjell në pushtet.
Edhe Salianjin nuk po e çon në burg pushteti, por vetja e tij, zgjedhja që ka bërë në metodën e të bërit politikë. Nga mosha e tij në PD kërkohet një lloj revolucioni sa etik e sa thelbësor në formimin e një ideologjie bindëse dhe imponuese e jo katandisja në akuzatorë të rëndomtë dhe pa shije, të bezdisshëm deri në neveri. Por boshësia botëkuptimore, varfëria kulturore, padhuntia politike, i çon të bëjnë o llafazanin politik pa bosht o protagonistin e ethshëm në gomarllëqe si ai i llojit “Babale”.
Te Salianji janë pikëtakuar një PD primitive e vdekur në ide dhe një individ po i tillë. Nëse PD do ishte parti idesh dhe Salianji po i tillë si individ, as “Babalja” nuk do kish ndodhur e as ata nuk do ishin duke u llokoçitur në moçalishten opozitare që vetë e kanë krijuar e nuk dalin dot prej aty.
Salianjin e ka çuar në burg afshi për protagonizëm, duke tentuar të marrë një rol në parti, jo me ide por me akte denoncuese. Dhe kësisoj, ka zgjedhur të sajojë një denoncim nga padurimi për të qenë dikush, ose ose nga e vetmja rrugë për t’u bërë dikushi në PD, pasi aty idetë nuk kanë vend, siç nuk kanë patur kurrë. Aty idetë urrehen. Aty dashurohen vetëm denoncimet dhe akuzat. Kush është mjeshtër në to, mundësisht pa asnjë kufi etik, ka shpresë të ngrihet në grada. Këtë synonte Salianji dhe për këtë luftoi. Dhe për këtë duhet të paguajë një çmim të shtrenjtë tashmë: burgun. Çmimi tjetër që e paguan ai dhe e gjithë PD-ja, është (vetë)dënimi për të vijuar të zhgryhen në llucën e opozitllëkut, autorë të së cilës janë vetë, pa dalë dot prej aty. /tesheshi.com/
