Në vitet para Luftës së Dytë Botërore, regjimi nazist në Gjermani dehumanizoi dhe diskriminoi sistematikisht popullin hebre, duke çuar përfundimisht në shfarosjen sistematike të gjashtë milionë hebrenjve në atë që njihet si Holokausti. Sot, ne po shohim jehonën e së njëjtës retorikë të rrezikshme dhe diskriminimi kundër muslimanëve në formën e Islamofobisë.
Islamofobia, ose frika dhe urrejtja ndaj Islamit dhe muslimanëve, është një problem në rritje në shumë anë të botës. Ajo është e rrënjosur në paragjykime dhe stereotipe dhe ka çuar shpehherë në dhunë dhe diskriminim ndaj njerëzve të pafajshëm. Ashtu si Holokausti, edhe Islamophobia ushqehet nga udhëheqës politikë dhe media që përhapin dezinformata dhe stereotipe, duke i portretizuar komunitetet muslimane si një kërcënim për sigurinë kombëtare dhe vlerat perëndimore.
Një nga ngjashmëritë më shqetësuese midis Holokaustit dhe Islamofobisë është mënyra e dehumanizimit të një grupi të caktuar njerëzish. Nazistët i portretizonin hebrenjtë si qënie nënnjerëzorë dhe inferiore, ndërsa islamofobët shpesh i përshkruajnë muslimanët si të dhunshëm, barbarë dhe të papajtueshëm me vlerat perëndimore. Ky dehumanizim e bën më të lehtë që disa njerëz të justifikojnë diskriminimin dhe dhunën kundër një grupit të caktuar.
Kjo lloj retorike ka pasoja në botën reale. Në Shtetet e Bashkuara, për shembull, kemi parë rritje të krimeve të urrejtjes kundër komuniteteve muslimane në vitet e fundit, ku FBI ka raportuar një rritje prej 17% të krimeve të urrejtjes kundër muslimanëve vetëm në vitin 2019. Në Evropë, rritja e partive politike të së djathtës ekstreme që promovojnë ndjenjat anti-islame ka çuar në rritjen e diskriminimit dhe dhunës kundër komuniteteve muslimane.
Partitë politike të ekstremit të djathtë kanë fituar terren domethënës në vitet e fundit dhe kanë qenë deri diku të suksesshme në përhapjen e mesazhit të tyre për të mbjellur frikë dhe urrejtje ndaj Islamit dhe muslimanëve. Kjo ka çuar në rritje të krimeve të urrejtjes kundër komuniteteve muslimane, duke përfshirë sulmet fizike, vandalizmin e xhamive dhe qendrave kulturore islame, dhe ngacmimet e individëve që janë dukshëm myslimanë.
Po ashtu, përveç dhunës fizike, komunitetet muslimane në Evropë gjithashtu përballen me diskriminim në jetën e tyre të përditshme, si në vendin e punës dhe në aksesin në strehim dhe shërbime të tjera. Rritja e ndjenjave anti-islamike ka krijuar gjithashtu një mjedis armiqësor për ta, duke i bërë ata të ndihen të padëshiruar dhe të izoluar.
Kështu, ngritja e partive politike të ekstremit të djathtë që promovojnë ndjenjat anti-islame ka çuar gjithashtu në zbatimin e politikave diskriminuese, si ndalimi i burkës dhe minareve, apo kufizimi i praktikave fetare si ushqimi hallall. Këto politika bien edhe në kundërshtim me parimet e barazisë dhe lirisë së fesë.
Por, nuk janë vetëm udhëheqësit politikë dhe organet e medias përgjegjës për rritjen e Islamofobisë. Shoqëria në tërësi luan një rol në përjetësimin e këtyre stereotipeve të dëmshme dhe diskriminimit. Një sondazh i fundit i kryer nga Instituti Arabo-Amerikan zbuloi se gati gjysma e amerikanëve kanë të paktën një lloj bindjeje anti-muslimane dhe ky numër është edhe më i lartë në mesin e individëve që identifikohen si republikanë ose që kanë votuar për Donald Trumpin në zgjedhjet e vitit 2016.
Për më tepër, rritja e islamofobisë ka gjithashtu implikime më të gjera për shoqërinë tonë në tërësi. Kur ndonjë grup njerëzish vihet në shënjestër të diskriminimit dhe dhunës, kjo minon vlerat e diversitetit dhe tolerancës që janë thelbësore për një shoqëri të shëndetshme dhe të drejtë. Kjo gjithashtu dërgon një mesazh të gabuar te grupet e tjera të margjinalizuara se edhe ata janë në rrezik ndaj diskriminimit dhe dhunës.
Atëherë çfarë mund të bëjmë për të luftuar islamofobinë dhe për të parandaluar një përsëritje të historisë?
Hapi i parë është njohja dhe pranimi i problemit. Ne duhet të jemi vigjilentë kundër gjuhës së urrejtjes dhe diskriminimit kurdo dhe kudo që ndodh, qoftë nga liderët politikë, organet e medias apo individët në komunitetet tona.
Ne gjithashtu duhet të punojmë për të edukuar veten dhe të tjerët për realitetet e komuniteteve muslimane dhe diversitetin brenda besimit islam. Kjo përfshin sfidimin e stereotipeve dhe dezinformatave që përdoren shpesh për të justifikuar Islamofobinë. Edukimi mund të na ndihmojë gjithashtu të njohim mënyrat me të cilat Islamofobia lidhet me forma të tjera të diskriminimit, si racizmi dhe ksenofobia.
Një hap tjetër i rëndësishëm është mbështetja dhe përforcimi i zërave të vetë bashkësive muslimane. Kjo përfshin dëgjimin e përvojave dhe shqetësimeve të tyre dhe punën për të përforcuar zërat e tyre në media dhe në diskursin politik.
Po ashtu, ne duhet të punojmë në mënyrë aktive për të ndërtuar një shoqëri që është gjithëpërfshirëse dhe respektuese për të gjithë njerëzit, pavarësisht nga besimi apo prejardhja e tyre. Kjo përfshin mbështetjen e politikave dhe legjislacionit që promovojnë barazinë dhe mbrojnë të drejtat e komuniteteve muslimane. Gjithashtu, duhet të punojmë për të ndërtuar një kulturë ndjeshmërie dhe mirëkuptimi midis njerëzve me prejardhje të ndryshme.
Kësisoj, Holokausti shërben si një kujtesë e fuqishme e rreziqeve të urrejtjes dhe diskriminimit. Jehona e së njëjtës retorikë të rrezikshme dhe diskriminimit kundër muslimanëve në formën e islamofobisë që shohim sot duhet të merret seriozisht dhe të luftohet përpara se ajo të përshkallëzohet në diçka shumë më të rrezikshme. Ne duhet të mësojmë nga historia dhe të ndërmarrim veprime për të parandaluar përsëritjen e mizorive të ngjashme.
Si përfundim, islamofobia është një çështje serioze që kërcënon sigurinë dhe mirëqenien e bashkësive muslimane në mbarë botën. Është një jehonë e Holokaustit në mënyrën se si dehumanizimi i një grupi të caktuar njerëzish nxit diskriminimin dhe dhunën. Si shoqëri, ne duhet të marrim përgjegjësinë për njohjen dhe trajtimin e këtij problemi dhe të punojmë për të ndërtuar një shoqëri gjithëpërfshirëse dhe tolerante për të gjithë. Kjo përfshin dënimin dhe denoncimin e gjuhës së urrejtjes dhe diskriminimit, edukimin e vetes dhe të tjerëve, përforcimin e zërave të komuniteteve muslimane dhe mbështetjen e politikave dhe legjislacionit që promovojnë barazinë dhe mbrojnë të drejtat e komuniteteve muslimane.
Le të mos i harrojmë mësimet e Holokaustit dhe të sigurohemi që historia të mos përsëritet. /Observer.al/
