Nga Albina Ferko Nanaj
Dite e re, masaker e re, me e llahtarshme dhe tmerrshme se e djeshmja. Mbi 125 te vrare sot nga bombardimet izraelite ne shkollen Al-Tabiin ndersa falej sabahu. Zemerimi, mllefi dhe dhimbja qe pamjet ngjallin i lene vendin heshtjes dhe mpirjes. Çdo dite duket se ndihemi ngapak me te dorezuar dhe te pashprese.
Genocidi i pandalshem mbi popullsine palestineze po vret shume me teper se femijet dhe civilet. Po vret ndergjegjen njerezore. Nje proces i pandalshem qe na ben cdo dite me te pandjeshem, me te perhumbur dhe me apatike. Nje proces qe heshturazi po percudnon dinjitetin njerezor (jo te palestinezeve qe po japin jeten per dinjitet), por tonin, qe ne heshtje po pranojme genocidin si destin te pashmangshem, si “normalitetin” e ri me te cilin te gjithe duhet te mesohemi.
Eshte pikerisht ky qellimi i krimeve barbare, te kryera live para syve tane, çdo dite e me te perbindshem, te filmuar dhe deshmuar nga audienca globale. Nje sfide perverse qe na perplaset fytyres te gjitheve duke na thene “ne vrasim sepse mundemi”, ne “dhunojme sepse jemi superiore”. Dhunues cinike, njesoj si nazistet qe ne fazat e fundit, kur gremisja e tyre ishte e qarte, dhe pasi kishin humbur çdo kauze dhe qellim, i shnderruan krimet ne mision, ne vrasje per hir te vrasjeve. Forma me e eperme e ligesise qe nje hebreje e famshme e etiketoi si “banaliteti i te keqes”.
Ata vrasin e vrasin, ndersa ne shohim e shohim sesi nje monstruozitet i le vendin nje monstruoziteti akoma me te madh, ndersa lundrojme drejt nje distopie ne kufijte e surrealitetit.
I ndjeri Alija Izetbegovic, i pyetur per genocidin serb u pergjigj: “Kaluam neper ferr pa e humbur njerezillekun. Kjo eshte fitorja me e madhe.” Sot eshte pikerisht njerezilleku ai qe po sprovohet si asnjehere. Fitorja e genocidit eshte ne fakt humbje e njerezillekut.
Mos reshtni se foluri per Palestinen, sepse ata nuk lodhen se vrari, jo vetem femijet, por bashke me ta shpresen, besimin, drejtesine, NJEREZILLEKUN! Kur ata nuk lodhen se kryeri krime, si mund te lodhemi ne se perpjekuri per te qene njerez?
Nuk eshte per palestinezet, sepse fjalet tona nuk i mbrojne dot nga bombat, por per vetet tona, per ate qe na ben njerez.
