I aftë për të përmbajtur emocionet e triumfit të rradhës, e shohim kryeministrin aktual të pazhytur në ndonjë delir qesharak i cili do të përligjte suksesin elektoral të fundit, dhe kjo ndryshe nga të deleguarit e tij në qarqet përkatëse të cilët nuk e fshehin dot ekzaltimin e tyre, ndoshta më shumë për shkak të gëzimit se kanë arritur targetin e vendosur nga lideri i partisë se sa për shkak të ndonjë sfide personale.
Kjo aftësi e kryeministrit për të përballuar fitoren është në kontrast të fortë me përjetimet e tij të shfaqura në dështimet elektorale, si ato të hershmet me humbje zgjedhjesh parlamentare e lokale, dhe ku më e dukshmja ajo humbja personale e diskutueshme e postit të kryetarit të bashkisë, asokohe përballë Lulëzim Bashës.
Tek humbja e bashkisë përballë Bashës, shumëkush mund të kujtojë gjendjen postelektorale të Ramës asokohe, e cila ngjante më shumë si një përjetim PTSD (Post-traumatic stress disorder), dhe ndoshta kjo për shkak se atëkohë preokopimet dhe hallet e kryemimistrit mund të kenë qenë të shumta, duke filluar që nga mënyra si do përballej me popullin e majtë pas humbjes të rradhës, apo humbja e një posti trampolinë për kryeministër siç ishte kryetari i bashkisë, dhe ndoshta si preukopim te fundit dhe breshkat qe duhet të largonte nga ambientet e bashkisë e t’i vendoste diku tjetër.
Duke ju kthyer aktualitetit mund të shohim se lideri i majtë këtë herë ka zgjedhur të ndërmarrë një tur falenderimesh sa i përket rezultatit të suksesit zgjedhor të rradhës.
Në atë se ‘’Rama ç’ka qënë, ç’është dhe ç’do të jetë’’ e shohim liderin e të majtës të ndryshuar nga ajo ç‘ka qënë në fillimet e hershme si kryetar bashkie apo dhe si kryeministër.
Nëse në fillimet e postit të kryetarit të bashkisë apo dhe te kryeministrit mund të shihnim një qasje origjinale të tij (jo domosdo e duhura) të shprehura në fasada pallatesh e mure zyrash, apo tjetërsim axhende të zyrtarëve të huaj të cilët më shumë kohë kalonin duke parë pikturat nëpër korridoret e kreyministrisë te kthyera në një si gati galeri se sa në takime shtetërore, së fundmi mund të shohim një lloj tjetër drejtuesi, duke u larguar nga antikonformizimi i cili ishte dhe specifikë e tij në gjithë vitet e kaluara si shtetar, artist, sportist, apo dhe si kontrabandist i vet-përfolur veprash arti, etj.
Këtë tur falenderimesh lideri aktual e nisi në Podcast-in e tij me dy figura nga më të diskutuarat së fundmi, me fituesin e bashkisë të Shkodrës – Benet Beci, dhe me fituesin e fundit të Big Brother Albania – Luiz Ejlli.
Nëse për një figurë të padebatueshme si Benet Beci do ishte mëse e kuptueshme ftesa në studio, sa i përket personazhit tjetër duket me shumë si një zgjedhje e detyruar nga rrethanat se sa ajo e një dëshirë të papërshkuar e kryeministrit për ta patur përballë, kjo duke patur parasysh ndoshta dhe neverinë e shfaqur të Ramës për të patur përballë tij të tilla figura si Luizi i famshëm.
Duke mos ndjekur as Big Brother dhe as Podcast-in e rradhës të Ramës nuk e di nëse Rama në këtë ‘’ftesë në studio’’ ka bërë atë të përhershmin ku pas pyetjeve të tij e ndihmonte ndonjë të ftuar dhe në formulimin e përgjigjes, apo në këtë rast duke patur besim tek intelekti i Luizit e ka lënë këtë te fundit t’i përballoje vet pergjigjet dhe bisedën ashtu siç i përballonte me një mori ardhacakësh të cilët hynin e dilnin në shtëpinë ‘’e famshme’’ të Big Brother Albania, dhe kështu ndoshta kryeministri pa dashjen e tij u kthye dhe vet në një debatues të ngjashëm me ato të Big Brother-it.
Duke mos dashur personalisht asesi që të kuptoj se çfarë lidhje ka fituesi i Big Brother me mirënjohjen që kryeministri dëshiron t’i shprehë atij populli që e ka votuar, mund të themi se në këtë rast do ishte më e duhur që këtë ulje mirënjohjeje lideri i të majtës mos ta nisë e ta bitisë më të tillë e të ngjashëm si Luizi i Big Brother, por ta vazhdojë me ata të cilët dhe pse verbërisht ndoshta i besojnë herë pas here marrëzitë që fliten apo premtohen nga pushteti, zgjodhën dhe këtë herë që tepsinë, timonin (dhe Shkodrën) t’ja japin të majtës dhe kryeministrit. /tesheshi.com/
