Genc Pollo, një emër që mishëron më shumë dështim politik sa sa ndonjë arritje apo spikatje politike, ka shkruar së fundi në trajtesë tejet të diskutueshme mbi Gazën, duke mbajtur tërësisht një qëndrim pro Izraelit, deri në pikën e një të qënit më izraelit se vetë izraelitët.
Aty, pa asnjë lloj ekuilibri të paktën dhe kësisoj pa asnjë lloj njerëzillëku për atë që po ndodh në Gaza, ku e gjitjë bota tashmë po reflekton në qëndrimet ndaj Izraelit, një shtet që tashmë po e tregon edhe më haptazi fytyrën e vet kriminale, ky ish-ministër PD-ist zbulon se pas protestave studentore, në fillim në SHBA e tashmë në Europë, na fshiheshka vetë Sorosi, i cili për më tepër bashkëvepron me fondamentalistë islamikë.
“Të financuar indirekt nga manjatë simpatizues të kauzave majtiste (nuk është surprizë që mes tyre spikat George Soros, nominalisht hebre) ata janë avatari i fundit i antisemitizmit post sovjetik. Në mediat globale që tashmë përfshijnë edhe mediat sociale, propaganda e këtij grupimi në harmoni ose koordimin me fondamentalizmin islamist, rrymat rusomadhe dhe të tjerë faktorë anti Oksident përhap parreshtur të pavërteta dhe ekzagjerime”, shkruan pabesueshëm Genc Pollo, i cili e sheh reagimin vrullmadh e të pandalshëm studentor si të blerë me para.
Si të ishte zëdhënës i Izraelit, si të ishte madje një sionist i pashpirt, siç janë sionistët, ku shkon deri atje sa bëhet avokat i rëndomtë en deri në pushtllëk i krimeve izraelitete në Gaza, krime të natyrës genocidale që nisin që në ‘48-ën, me krijimin e një shteti në formë pishtimi, zaptimi dhe brutaliteti.
“Popullsia e Gazës është sot 2,1 milion dhe gati është dyfishuar që nga viti 2007 kur pushtetin aty e mori Hamasi. Dhe jo vetëm nuk ka prova që ushtria izraelite të ketë synuar thjesht e vetëm popullsinë civile; përkundrazi ka prova e dëshmi të masave të shumta që të reduktohet dëmi ndaj civilëve në sulmet kundër njësive të Hamasit”, shkruan Pollo, një ish-ministër Arsimi.
Dhe për t’i vënë vulën marrëzisë së tij në formë analize, në fund godet qeverinë për aleancën me Turqinë dhe votën e Tiranës në Këshillin e Sigurimit jo në favor të Izraelit.
“Në këto rrethana, por edhe nën ndikimin e një shteti që po merr në patronazh Hamasin, politik qeveria në Tiranë adoptoi qëndrime inkoherente siç treguan disa votime në OKB. Le të shpresojmë që të mbetet me kaq”.
Kur lexon paçavuren e Genc Pollos, ngushëllim mbetet fakti se jo vetëm nuk ka asgjë në dorë, por se dhe është krejt i parëndësishëm si figurë, pa asnjë impact publik në çfarë thotë, siç ka qenë edhe kur ishe në pushtet, pa qenë kurrë një figurë imponuese në diçka, qyshse u shfaq në politikë këtu e tre dekada më parë. /tesheshi.com/
