Në një sulm të guximshëm në rajonin e Kurskut të Rusisë, forcat ukrainase pushtuan më shumë territor se çdo palë ndërluftuese në gati dy vjet.
Sulmi i të paktën dy brigadave befasoi plotësisht Kremlinin, i cili nuk arriti të ndalonte përparimin as katër ditë më vonë.
Kjo nuk është shumë befasuese duke pasur parasysh se mbrojtja ruse është relativisht e hollë në atë pjesë të kufirit.
Tani për tani forcat dhe ushtarët vendas dhe së paku një batalion i forcave speciale janë dërguar në rajon për t’iu përgjigjur sulmit ukrainas, por ai është shkatërruar kryesisht nga një sulm me raketa me rreze të gjatë, shkruan Telegrafi.
Kievi ende nuk i ka sqaruar objektivat e këtij sulmi, gjë që është plotësisht e kuptueshme, sepse është e rëndësishme të mbash armikun në errësirë.
Por cilado qoftë logjika e kësaj strategjie, ajo kërkonte forca të rëndësishme që potencialisht mund të shkatërroheshin ose ndërpriteshin në një kohë kur Ukraina po lufton me mungesën e fuqisë njerëzore dhe po përpiqet të ndalojë përparimet ruse në Donbas. Megjithatë, është një punë e madhe për moralin e ukrainasve në një kohë kur vendi është në nivelin më të ulët që nga ditët e para të luftës.
Por, megjithëse kjo është e rëndësishme, nuk duket e mjaftueshme për të justifikuar një lëvizje kaq të rrezikshme. Në terma ushtarakë, operacioni mund të synojë të zvogëlojë presionin në pjesë të tjera të frontit pasi rusët tani janë të detyruar të ridislokojnë forcat për të zmbrapsur një sulm ukrainas.
Disa spekulojnë gjithashtu se qëllimi i Ukrainës mund të jetë kapja e centralit bërthamor të Kurskut. Do të ishte një fitim i madh dhe rimarrja e tij nga rusët do të ishte shumë e vështirë. Por termocentrali ndodhet rreth 40 kilometra larg pozicioneve aktuale të Ukrainës dhe pothuajse me siguri jashtë mundësive.
Vlera politike e këtij sulmi mund të tejkalojë çdo avantazh ushtarak. Le të kujtojmë se kundërsulmet e suksesshme të Ukrainës në zonën e Kharkiv dhe rreth Kherson në 2022 shkaktuan një valë mbështetjeje ndërkombëtare.
Dështimi i ofensivës së verës vitin e kaluar pati efektin e kundërt dhe lufta në Lindjen e Mesme kontribuoi në këtë duke larguar vëmendjen dhe burimet nga Ukraina. Kjo manovër e guximshme mund të ringjallë mbështetjen e Perëndimit dhe të dy kampeve në zgjedhjet amerikane.
Gjithçka që u tha, kjo mund të jetë një tregues se edhe një inkursion i kësaj përmase nuk do të shkaktojë hakmarrjen e Putinit, të cilit Perëndimi i ka frikën aq shumë. Kjo mund ta shtyjë Biden të lehtësojë kufizimet për përdorimin e armëve në territorin rus, i cili ka qenë një pengesë e madhe për operacionet e Ukrainës.
Një qëllim tjetër politik mund të jetë biseda gjithnjë e më e zakonshme për bisedimet e paqes. Për Ukrainën, pushtimi i territorit rus mund të jetë një mjet i fortë pazaresh. Megjithatë, kjo do të kërkonte gërmimin dhe mbajtjen e kësaj zone, duke përfshirë rrugët e furnizimit, për periudha të gjata kundër sulmeve gjithnjë e më të ashpra dhe të shpeshta tokësore dhe ajrore. Një veprim i tillë mund të jetë i parakohshëm për këtë arsye.
Nuk dihet se çfarë do të bëjë më pas komandanti i përgjithshëm ukrainas, gjenerali Oleksandr Sirsky. Por çfarëdo qofshin qëllimet ushtarake dhe politike, as ai nuk mund ta dijë përfundimin. Megjithatë, nga ky operacion, Ukraina i ka treguar botës se është ende gati për të luftuar. /tesheshi.com/
