Një metodë e re për parashikimin e sëmundjes së Alzheimerit deri në nëntë vjet përpara tregon premtime të mëdha në luftën kundër sëmundjes, falë një bashkëpunimi midis Universitetit Queen Mary në Londër dhe Universitetit Monash në Australi. Modeli i tyre neurobiologjik përdor imazhe funksionale të rezonancës magnetike (fMRI) për të analizuar regjistrimet e trurit.
Me një shkallë saktësie prej më shumë se 80 përqind, modeli i tyre mund të revolucionarizojë diagnostikimin e hershëm dhe të zgjidhë sfidën e rasteve të padiagnostikuar të demencës. Parashikimi se kush do të zhvillojë demencë në të ardhmen do të jetë çelësi për zhvillimin e trajtimeve që mund të parandalojnë humbjen e pakthyeshme të qelizave të trurit që shkakton simptoma të demencës, thotë neurologu Charles Marshall nga Universiteti Queen Mary në Londër.
Hulumtimi, i cili u botua në revistën Nature Mental Health, u fokusua në rrjetin e modalitetit të paracaktuar (DMN), një sistem i trurit që fillimisht preket nga sëmundja e Alzheimerit. DMN luan një rol kyç në organizimin e mendimeve duke lidhur rajone të ndryshme të trurit. Studimi përfshiu skanime të trurit të 81 njerëzve të cilët më vonë zhvilluan demencë dhe 1030 individëve të kontrollit, duke identifikuar shenjat e demencës deri në nëntë vjet përpara. Një skanim fMRI është i thjeshtë për t’u kryer dhe zgjat vetëm disa minuta.
Saktësia e teknikës shtrihet në parashikimin e kohës së diagnostikimit të demencës në dy vjet. Ky informacion është i paçmuar sepse i lejon shkencëtarët ta krahasojnë atë me faktorë të tjerë të njohur të rrezikut për demencën për të krijuar një pamje gjithëpërfshirëse të përparimit të sëmundjes.
Duke përdorur këto teknika analize me grupe të mëdha të dhënash, ne mund të identifikojmë ata me rrezik të lartë të demencës dhe gjithashtu të zbulojmë se cilët faktorë rreziku mjedisor i shtynë ata njerëz në zonën me rrezik të lartë, thotë neurologu Samuel Ereira i Universitetit Queen Mary të Londrës.
Shkencëtarët kanë lidhur gjithashtu faktorët e rrezikut të Alzheimerit, të tilla si gjenetika dhe izolimi social, me ndryshimet në lidhjen DMN. Kuptimi i këtyre shkaktarëve është kritik në kërkimin e një kure.
Përveç kësaj, teknika është e dobishme për studimin e individëve, truri i të cilëve shfaq shenja të demencës, por që shfaqin simptoma shumë më vonë. Ky kuptim mund të hedhë dritë mbi përparimin e gjendjes dhe ngadalësimin e saj të mundshëm.
“Shpresojmë që masa e funksionit të trurit që kemi zhvilluar do të na lejojë të jemi shumë më të saktë nëse dikush do të zhvillojë vërtet demencë dhe sa shpejt, në mënyrë që të mund të identifikojmë nëse trajtimet e ardhshme do t’i sjellin dobi atij”, shpjegon Marshall. /tesheshi.com/
