Akademiku saudit opozitar, dr. Madavi Al-Rasheed, në rubrikën e tij në uebsajtin britanik Middle East Eye, adreson pyetjen se pse Arabia Saudite u largua nga Gaza.
Ja ç’thuhet në shkrim:
Në të kaluarën, Arabia Saudite shpresonte të udhëhiqte botën arabe në përgjithësi, dhe vendet e Gjirit në veçanti, drejt një zgjidhjeje paqësore të çështjes palestineze. Por këto shpresa tani janë shuar.
Mbështetja hezituese dhe e vakët e mbretërisë për palestinezët në mes të masakrës së Izraelit në Gaza gjatë shtatë muajve të fundit tregon se ajo nuk është më një arbitër i vërtetë në një luftë në të cilën Tel Avivi as nuk i dëgjon zotërinjtë e tij në Uashington, e lëre më të pasurit dhe fqinjët e Gjirit.
Lufta e Izraelit ndaj Gazës me të vërtetë i ka dhënë fund patronazhit saudit të kauzës palestineze, nëse ndonjëherë një patronazh i tillë ishte një opsion politik realist për mbretërinë.
Ndërsa Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Katari kanë lidhje të ngushta dhe kanale komunikimi me Izraelin dhe Hamasin, Arabia Saudite nën princin e kurorës Mohammed bin Salman është e çorientuar dhe e hutuar për një arsye të rëndësishme: interesi i saj kombëtar, që synon të mbajë SHBA-në afër si një mbrojtës sigurie, nuk mundet të realizohet në kurriz të së drejtës së palestinezëve për një jetë të denjë dhe liri nga okupimi.
Princi i kurorës nuk mund ta shkëmbejë normalizimin me Izraelin për sigurinë kombëtare saudite, duke i lënë palestinezët në baltë.
Lufta në Gaza shkatërroi ëndrrën e Mohammed bin Salmanit për vendosjen e SHBA-së si një “kupolë të hekurt” mbi mbretërinë në këmbim të normalizimit të plotë me Izraelin. Kujtimi i sulmeve të vitit 2019 në objektet e naftës në Abqaiq dhe Khurais, dhe dështimi i administratës Trump për t’u përgjigjur, duhet ende ta ndjekë atë.
Që atëherë, ai i ka shtyrë pa sukses SHBA-të të nënshkruajnë një marrëveshje të fortë sigurie me vendin e tij. Masakra e vazhdueshme e palestinezëve jo vetëm që i ka pezulluar negociatat, por e ka bërë edhe më të vështirë për Arabinë Saudite të shprehë publikisht entuziazmin për perspektivën e normalizimit.
Retorika dhe propaganda
Nuk është për t’u habitur që Arabia Saudite nuk ka luajtur asnjë rol të rëndësishëm në sigurimin e një armëpushimi në Gaza, e lëre më të mbikëqyrë një marrëveshje paqeje që respekton të drejtat palestineze. Drejtuesit e saj sot nuk kërkojnë të fitojnë legjitimitet përmes udhëheqjes jashtë vendit, por përkundrazi fokusohen në problemet e brendshme.
Mohammed bin Salman është tërhequr nga qëllimi i tij i vjetër për të udhëhequr botën arabe, sepse ai është i shqetësuar për udhëheqjen e tij në shtëpi. Normalizimi i marrëdhënieve me Izraelin është afër, siguroi ai audiencën përmes Fox Neës vetëm disa javë para 7 tetorit.
Më shumë se shtatë muaj më vonë, princi i kurorës përballet me faktin se sipas një sondazhi, 96 për qind e sauditëve kundërshtojnë normalizimin me Izraelin.
Prandaj, mediat zyrtare donin të hidhnin poshtë “thashethemet” për nxitimin saudit për të normalizuar marrëdhëniet me Izraelin. Riadi i përsëriti kohët e fundit administratës amerikane se “nuk do të ketë marrëdhënie diplomatike me Izraelin nëse nuk njihet një shtet i pavarur palestinez brenda kufijve të vitit 1967, me Jerusalemin Lindor si kryeqytet, një ndalim të agresionit izraelit në Rripin e Gazës dhe një tërheqje të plotë” të ushtrisë izraelite nga aty.
Përsëritja e një retorike të tillë është bërë normë, por është e diskutueshme nëse mund të bindë shumicën e sauditëve apo palestinezëve për angazhimin e Riadit ndaj kauzës palestineze.
Në një nivel tjetër, përpjekjet saudite për ndihmë synojnë të mbulojnë dështimin politik të vendit. Në një përpjekje të dëshpëruar për të shpëtuar fytyrën, Sahem, fushata saudite për mbledhjen e fondeve për Gazën, shpalli suksesin e saj në mbledhjen e më shumë se 180 milionë dollarëve nga 1.8 milionë donatorë.
Pa dyshim, Gaza ka nevojë për ndihmë urgjente dhe masive humanitare. Por ndërkohë që përpjekje të tilla ndihme janë të lavdërueshme, propaganda saudite për iniciativat e veta të ndihmës nuk mund të jetë një zëvendësim për angazhimin e vërtetë politik në ndjekjen e paqes së qëndrueshme dhe shtetësisë për palestinezët.
Gjatë kësaj fatkeqësie të paprecedentë të gjenocidit dhe masakrës, përpjekjet e menjëhershme të ndihmës humanitare duhet të përqendrohen në aftësimin e popullit palestinez që të rivendosë rikthimin e të drejtave të tij politike, njerëzore dhe civile nga fuqia pushtuese – dhe jo që vetë ndihma të bëhet qëllimi përfundimtar.
Izraeli nuk mund të lejohet të vazhdojë fushatën e tij shkatërruese në Gaza, e cila ka vrarë më shumë se 35,000 njerëz dhe ka shkatërruar jetesën e më shumë se dy milionëve, ndërkohë që një nga vendet më të rëndësishme arabe dhe myslimane po mbledh fonde dhe po publikon përpjekjet humanitare.
Arabia Saudite, mes vendeve të tjera, duket se ka hyrë në garën humanitare thjesht për të mbuluar pafuqinë e saj politike.
Arabia Saudite duhet të marrë përgjegjësinë për të mbështetur me të vërtetë të drejtat politike të palestinezëve, sepse siguria e saj dhe interesi kombëtar shërbehen më mirë në një botë arabe ku palestinezët njihen si qenie njerëzore me dinjitet dhe sovranitet. Interesi kombëtar i Arabisë Saudite qëndron në mjedisin arab, jo në një marrëveshje dypalëshe me Izraelin që shkatërron të gjithë. /tesheshi.com/
