Nga Armando Mosho*
I nderuar ambasador Hoffman,
Dje, pothuajse në çdo gazetë të shkruar lexohej në titujt kryesor deklarata juaj lidhur me sistemin gjyqësor në Shqipëri. Deklarata juaj tek mua mbërriti si një rreze drite, në një qiell të mbyllur e të ngrysur prej resh të ngarkuara fort, prej nga ku depërtimi dhe më minimal i rrezes së diellit bëhet i pamundur.
Ju i nderuar, i gjendur në pozicionin komod të ambasadorit të një prej vendeve më të fuqishme të Europës në Shqipëri, gëzoni privilegjin e rrallë të mos cënoheni nga gjyqësori shqiptar për deklaratat tuaja. Pra, ju nuk munden t`ju ngarkojnë për deklarime të rreme, kur thoni të vërteta,. Përveç kësaj, admirimi im ndaj jush për thënien troç të së vërtetës së gjyqësorit shqiptar më amplifikohet, kur kuptoj se keni mbetur një gjerman i vërtetë, nuk kanë mundur t`ju shqiptarizojnë ende, dhe uroj të mos ndodhë kurrë.
Në fakt ju keni përmendur zarfe, si për fillim dite, por ndoshta nuk është krejt kështu. Thashethemet thonë se vërtetësisht funksionon ndryshe. Deri dje funksiononte dhe ashtu, edhe me zarfe, por edhe me vlera të denja për t`u transportuar me eskortë dhe makinë të blinduar. Ndërsa sot, njerëzia thonë se pagesat bëhen me pasuri të paluajtëshme jashtë Shqipërisë.
Edhe pse i formuar nga ana juridike aq sa për të mos fajësuar kënd, pa ju provuar fajësia, ekziston një tragjizëm i Shqipërisë, kur nevojitet vetëm pak kohë për t`u provuar se thashethemet janë gjëra që shndërrohen në të vërteta.
Ju keni realizuar në vijimësi deklarata të forta kohë pas kohë, që nëse do të kishin gjetur vesh për t`u dëgjuar e vënë në zbatim, Shqipëria sot do të ishte një vend më i mirë. Por, fatkeqësisht komunikimi juaj dhe i kolegëve tuaj mbetet me klasën politike shqiptare, e cila në mua mbetet përgjegjësja për çdo akumulim llumi rreth vetes, për dekada.
Ekzston një art magjepsës i ngjitjes dhe katapultimit të individit “tapet“, në Shqipërinë tonë; individit që nuk turpërohet nëse mbi të shkelin shumë këmbë të përbaltura, të ngjyrimeve të ndryshme politike. E natyrisht që individë të tillë mund t`i përdorësh, si, dhe për çfarë të duash. Tek kjo lloj vemje nuk mund të gjesh shtyllë kurrizore për t`u mbajtur drejt. E janë këta (vemjet) që sot gjenden në postet kyçe, prej nga ku duhet të fillonte reformimi i Shqipërisë.
Por a keni faj ju si Europë ku ne aspirojmë t`i përkasim, për situatën e krijuar? Sigurisht që jo. Për aq kohë sa shqiptarëve ju pëlqen të trajtohen siç trajtohen. Për aq kohë sa dëshirojnë dhe zgjedhin të vidhen e dhunohen; për aq kohë sa mbeten bartës të sindromës së “Stokholmit“; për aq kohë sa në Shqipëri nuk shijon rroga që paguhet, por shijon rreziku që sjell sjellja korruptive, aktive ose pasive qoftë kjo, në gjykimin tim, ju si ambasador e çdo koleg juaji, nuk mund të ndryshoni asgjë, pa ndryshuar ne më së pari mentalitetin tonë së brendshmi.
E kuptoj ashpërsinë e paragrafit që kam shkruar, por më mirë të ndalim sot mpirjen e publikut me lëvdata boshe e të jemi të sinqertë, sesa të vijohet me hipokrizi e të na zbrazet atdheu.
Lutem, ju, të mos paragjykoni shqiptarët pse po aspirojnë të ikin, pse po tentojnë e po përpiqen me çdo mundësi që të lënë atdheun. Po zgjedhin emigrimin sepse kuptojnë se secili i vetëm nuk munden ta përballojnë një megagërshetim midis politikës & gjyqësorit & botës së krimit.
Po e kuptojnë se çdo parâ e fituar në këtë vend, mbetet e destinuar që si destinacion fundor të dorëzohet tek gjykatësit. Shqiptarëve nuk po ju shijon më asgjë që ju jepet falas në Shqipëri, sepse në të vërtetë paguajnë fort. Po kuptojnë se në këtë vend ka sëmundje, ka helm, ka rrezik.
Të uroj shëndet të mirë e punë të mbara, i nderuar ambasador Hoffman!
*Bankier
