Kryeministri Rama e krahasoi përpjekjen e prokurorisë për të arrestuar Saimir Tahirin, me arrestimin e Fatos Nanos 24 vite më parë. Rama e konsideron njësoj politike çështjen “Tahiri” si ajo e arrestimit të paraardhësit të tij në krye të PS-së. E tha së fundi në mbledhjen e grupit parlamentar të PS-së kur deklaroi se detyrohet të largojë Tahirin nga grupi parlamentar derisa të vërtetojë pafajësinë e tij, por që sPS është e bindur se ky është një sulm politik ndaj Saimir Tahirit.
E përbashkëta e parë është prania e palës italiane në dy çështjet. Fatos Nano akuzohej se kishte abuzuar me ndihmat që vinin nga qeveria italiane, ndërsa Saimir Tahiri supozohet se është përgjuar nga organet ligjzbatuese italiane duke bashkëpunuar me organizata kriminale të trafikut të drogës.
Ndërkohë që nuk ka shumë ngjashmëri sa i përket situatës politike, sepse Fatos Nano dhe PS në atë kohë ishin në opozitë dhe të nënshtruar nga revanshi i Berishës, i cili përmes retorikës antikomuniste nënshtroi kundërshtarë e bashkëpunëtorë përmes një drejtimi autoritar të shtetit. Ndërsa Tahiri dhe PS janë në pushtet dhe me më shumë mundësi për ta fituar betejën.
Arrestimi i Fatos Nanos
Fatos Nano u arrestua më 30 korrik të vitit 1993, me akuzën për abuzim me ndihmat humanitare të ardhura nga qeveria italiane. Socialistët e konsideruan të pafajshëm kryetarin e tyre. Nano u etiketua nga PS-ja si i burgosur politik dhe qysh prej këtij momenti axhenda politike e PS-së lidhej plotësisht me atë të kryetarit Nano dhe burgosjen e tij.
Kur u arrestua Fatos Nano, la në drejtimin e partisë Servet Pëllumbin, Gramoz Ruçin, Ilir Metën, Namik Doklen dhe Luan Hajdaragën.
Në mbështetje të kryetarit të partisë, PS-ja vendosi të braktisë Parlamentin në shenjë proteste, duke vënë si kusht lirimin e tij nga burgu. Më 2 gusht 1993 grupi parlamentar i PS-së, Komiteti i Përgjithshëm Drejtues i saj dhe komitet drejtuese në rrethe, mbështetur në nenin përkatës të Kushtetutës për liritë dhe të drejtat e njeriut, duke e konsideruar si burgosje politike arrestimin e Nanos, kërkuan lirimin e kryetarit të tyre. Ky peticion qarkulloi në të gjithë vendin për nënshkrim, më pas iu dërgua organeve gjyqësore e përfaqësive diplomatike në Shqipëri. Paralelisht me peticionin socialistët nisën protesta, duke kërkuar lirimin e Fatos Nanos nga burgu.
Më 25 gusht 1993, Fatos Nano publikoi një letër drejtuar përfaqësuesve të trupit diplomatik të akredituar në Shqipëri. Ai shkruante: “Unë e konsideroj veten të burgosur politik dhe të ndërgjegjes” .
Ndërsa PS-ja vazhdonte bojkotin parlamentar, vetë Fatos Nano u bëri thirrje që deputetët e partisë së tij të shkonin në Parlament dhe atje të zhvillonin betejën politike në mbështetje të tij. Nano u drejtohej forumeve të partisë nga burgu: “Lufta jonë politike duhet transplantuar edhe në Parlament, pra duhet të ktheheni atje”.
Më 27 gusht 1993 u mblodh Komiteti i Përgjithshëm Drejtues dhe u vendos të ndërpritej bojkoti parlamentar. Deri në këtë periudhë, brenda radhëve të PS-së kishte unitet, një tipar ky i trashëguar nga e shkuara komuniste e kësaj partie. Duke qenë në opozitë, PS-ja u bashkua rreth liderit të saj, i cili ishte kthyer tashmë në një mit për anëtarësinë e partisë . Çështja “Nano” sensibilizoi në mënyrë të konsiderueshme opinionin shqiptar, por edhe atë ndërkombëtar. Ishte koha kur qeveria e demokratëve kishte nisur procedurat institucionale për t’u bërë pjesë e Këshillit të Evropës. Por kjo çështje filloi të ndikojë te ndërkombëtarët dhe socialistët e servirën ngadalësimin e procedurave të anëtarësimit në KE, të ndikuar nga çështja “Nano”.
Një delegacion nga Asambleja Parlamentare e Këshillit të Evropës kërkoi takim me Fatos Nanon në burg. Kjo mjaftoi që socialistët të forconin akuzat ndaj mazhorancës demokrate dhe veçanërisht ndaj Presidentit të vendit, Sali Berisha. Ata akuzonin qeverinë dhe Presidentin për sjellje totalitariste në drejtimin e shtetit. Pas këtij momenti socialistët formuluan kërkesën për zgjedhje të parakohshme .
Duke e vlerësuar veten të burgosur politik, Nano i kërkoi Berishës lirimin nga burgu. Në letër Nano shprehej: “angazhohem të jem garant për një klimë politike normale, larg ekstremizmave dhe hakmarrjes”. Asokohe PS-ja ishte në protesta në të gjithë vendin dhe Shqipëria gjendej në destabilitet. “Socialistët janë garantë për të pastruar shoqërinë e re demokratike nga totalitarizmi dhe ethet e hakmarrjes”, vazhdonte në letrën e tij Nano.
Më 3 prill, Fatos Nano, u dënua me 12 vjet heqje lirie dhe pas këtij momenti u mblodh KPD-ja e cila i bëri thirrje elektoratit të mobilizohej për të ashpërsuar luftën politike, në thelb të së cilës ishte kërkesa për zgjedhje të parakohshme dhe lirimin e kryetarit nga burgu.
Në vitin 1997, Fatos Nano la qelinë për shkak të anmistisë por shumë pak kohë më vonë përfitoi dëmshpërblim për vitete burgut, pasi u konsiderua i burgosur politik.
Tahiri i akuzuar
Kryeministri Rama dhe Partia Socilaliste kanë vendosur ta largojnë Tahirin nga të gjitha funksionet në parti, madje edhe nga grupi parlamentar, por ata nuk do të votojnë të mërkurë për arrestimin evlatit të tyre politik. Rama dhe PS e konsiderojnë proces politik këtë të prokuroisë kundër Tahirit. Ndërsa opozita ka reaguar me një vendim për bojkot.
Pas mbrojtjes së Saimir Tahirit nga Edi Rama, Partia Demokratike do të bojkotojë punimet e Parlamentit deri ditën e mërkurë, ku pritet të merret vendimi për Saimir
Nuk dihet se si do të zhvillohen ngjarjet me çështjen e Saimir Tahirit, në se do të arrestohet apo jo, por dihet mirë se në se Tahiri do të shkojë në burg, Rama e PS do ta konsiderojnë arrestim politik e pak kohë më pas, Tahiri do të përfitojë njësoj si Nano, dëmshpërblim si i burgosur politik. /tesheshi.com/
