Assad mori pjesë në samitin e 32-të të bllokut rajonal të premten, i cili filloi në qytetin port të Arabisë Saudite, Jeddah, për herë të parë që nga pezullimi i vendit të tij pas shpërthimit të luftës në Siri në vitin 2011 (Anëtarësimi i Sirisë në Ligën Arabe u revokua pasi Assad urdhëroi një shtypje e protestave në mars 2011, e cila e zhyti vendin në një luftë që ka vrarë pothuajse gjysmë milioni njerëz dhe ka zhvendosur 23 milion të tjerë).
Analistët thonë se ripranimi i Sirisë në Ligën Arabe prej 22 vendesh është një sinjal i fortë se izolimi i Asadit po merr fund, duke reflektuar një ndryshim të rëndësishëm në mënyrën se si aktorët rajonalë e shohin realitetin e mbijetesës së qeverisë së tij, në mënyra në kundërshtim me Perëndimin.
“Dua të mirëpres me zë të lartë Sirinë në vendin e saj mes vëllezërve të saj”, tha kryeministri algjerian Ayman Benabderrahmane në fjalimin e hapjes së samitit.
Ndërsa liderët hynë në sallën kryesore, Assad shkëmbeu përshëndetje me presidentin egjiptian Abdel-Fattah al-Sisi, ndër të tjera.
Princi i kurorës saudite, Mohammed bin Salman, i cili është sundimtari de fakto i mbretërisë, përqafoi Assadin përpara se të bëhej fotografia e tyre zyrtare përpara fillimit të takimit.
Disa shtete arabe kërkuan t’i jepnin fund izolimit të Assadit dhe e mirëpritën vendimin, ndërsa të tjerët kundërshtuan normalizimin e plotë pa zgjidhje politike të konfliktit sirian dhe duan të krijojnë kushte realiste për kthimin e Sirisë.
Strategjia arabe
Duke e kuptuar krizën në Siri si një problem arab, shtetet arabe janë të vendosura të përdorin strategji arabe për të kapërcyer efektet toksike dhe destabilizuese të këtij konflikti në rajon. Sipas analistëve, ata shpresojnë se duke de-përshkallëzuar konfliktin, mund të fillojnë të kthejnë rrjetet e trafikut të drogës, krizat e refugjatëve, dobësimin e sigurisë kufitare dhe intensifikimin e rolit të forcave iraniane dhe milicive të mbështetura nga Siria në Siri.
Kthimi i anëtarësimit të plotë në Ligën Arabe përfaqëson një fitore të madhe për qeverinë siriane, sipas Aaron Lund, një bashkëpunëtor i Century International dhe analist i Lindjes së Mesme.
“Fakti që ata e lejuan atë të kthehej tregon se po riintegrojnë Sirinë në rajon dhe se liderët e tjerë arabë janë të bindur se Assad synon të qëndrojë. Pra, është një fitore politike për qeverinë në Damask”, tha Lund për Al Jazeera. “Në vetvete sjell shumë pak ndryshime konkrete. Siria ka nevojë të dëshpëruar për ndihmë dhe investime. Liga Arabe nuk mund të sigurojë asgjë nga këto, por disa shtete arabe të Gjirit munden”.
Qeveria siriane ka nevojë për mbështetje financiare dhe legjitimitet – dhe Damasku beson se të dyja mund të vijnë, të paktën me kalimin e kohës, përmes rihapjes së marrëdhënieve formale me Arabinë Saudite dhe kombe të tjera të pasura arabe.
Katar dhe Kuvajt
Duke u përmbajtur nga ri-normalizimi i marrëdhënieve me qeverinë e Asadit, qëndrimi i Katarit dhe Kuvajtit është se Damasku nuk ka bërë asgjë për të merituar ndonjë rehabilitim të regjimit sirian.
“Katari e ka pozicionuar veten si kundërshtari më i vendosur i regjimit të Asadit në botën arabe”, tha Lund për Al Jazeera. “Nuk kam dyshim se reflekton mendimin e shumë njerëzve në Doha, por ka edhe arsye pragmatike dhe egoiste për këtë qëndrim”.
Zyrtarët e Katarit e përshkruajnë qëndrimin e tyre kategorik kundër Asadit si qëndrim në anën e popullit arab, drejtësisë sociale dhe lëvizjeve bazë – në krahasim me regjimet autokratike arabe.
Megjithatë, as Katari dhe as Kuvajti nuk penguan kthimin e Sirisë në Ligën Arabe dhe pse të dy vendet nuk morën pjesë në takimin e 7 majit.
Sa i përket Dohës, kishte frikë se parandalimi i një konsensusi arab për Sirinë mund të minonte marrëdhëniet e Katarit me shtetet e Gjirit dhe gjetkë në botën arabe. /tesheshi.com/
