Temë dite këto ditë në Shqipëri po është eksodi; shpërthimi i një vale ikjeje, e pazakontë për vitet e tranzicionit 23-vjeçar, krahasuar jo aq ngjashmërisht me eksodet e para, ato të anijeve në `91-`92, e me ato të 97-ës, gjithnjë, jo në formë por në përmbajtjes. Sepse, sa për formën, kjo është më e pazakonta e kësaj prirjeje për të ikur. Ndërsa përmbajtja nuk ka ndryshuar.
Pavarsisht ca viteve të mbrothëta ekonomike, kjo nuk nuk ka shërbyer që shqiptarët mos e kenë mendjen që, si shqipe malesh të enden në qiej të tjerë ekzistence.
Gjykuar në tregues statistikorë, kjo ikje, por në forma më pak mediatike, ose si të thuash më e shtruar, ka ekzistuar në mënyrë permanente pavarsisht qeverisjeve, llojit të tyre, në e ka patur pushtetin PD-ja apo PS-ja, nëse ka qeverisur Nano, Meta apo Berisha.
Kanë ikur nga toka, deti, apo ajri; kaçakshe ose me dokumentacion të qepur mirë, me vizë e pa vizë, si reckamanë ose si zotërinj, si individë ose si familje; kanë ikur qytetarë e fshatarë bashkë; kanë ikur profesorë dhe bujq, akademikë dhe çobenër, të rinjë apo pleq; kanë ikur për ndonjë krodhe buke ose për hazdisje; pra, nga të gjitha kategoritë e për të gjitha motivet.
Por çfarë ka ndodhur pra që kjo lloj ikjeje që ka shoqëruar jetën sociale shqiptare pa patur asnjë “ditë pushimi” në gjithë këto vite pavarsisht kurbave ekonomike, vjen e merr sakaq trajtën e një “bombe sociale” gati për t`u shpërthyer politikisht, ndërkohë që mediatikisht pothuajse ka shpërthyer?!
Eshtë një përgjigje që, për të qenë më e plotë dhe me lëndën e duhur argumentuese, duhet të kalojë me patjetër në provimin e vështirë të shpjegimit racional të arsyeve që si ndodhi që tritoli pushoi sakaq, sikur të ishte thjesht një buton në dorën e dikujt?
Kaq, pa qenë nevoja të futen për “provë laboratorike” dhe zgjedhjet e lokale që po afrohen. Kushtet e rënda ekonomiko-sociale?! Hëm, gjysma e së keqes nëse do ishin vetëm ato! /tesheshi.com/
