Është një skenë në filmin “Nxënësit e klasës sime”, ku Edi, djali i shokut Kristofor, shefi i Arsimit në Komitetin Ekzekutiv të rrethit, ngrihet në mësim, në Matematikë, dhe shfaqet tap-topi. I trishtuar nga katra që merr, por dhe me një ndenjë të brendshme inati ndaj zysh Norës, e justifikon vetveten duke thënë se ka qenë sëmurë.
Edhe pse një përgjigje krejt naive dhe qesharake ndaj faktit se përse nuk arriti të mos qulloste asgjë në dërrasën e zezë përpara ekuacioneve që duhej të zgjdhte, ajo gjithsesi ishte diç e natyrshme, po të kihet parasysh se tek çdo mendje fëminore, një justifikim i tillë ka qenë shtampë dhe klasik përgjatë çapkënllëkut të të shkuarit i papërgatitur ose pa detyra, bashkë me atë justifikimin tjetër: “kam harruar fletoren në shtëpi…”!
Por këtu është fjala për fëmijë, makar dhe adoleshentë fluturakë, e jo për burra, që posti e përgjegjësia do jua donte të ishte me dy “r” e sipër, por që nga ajo çfarë bëjnë e thonë, trajta e këtij cilësori hem gjinor e hem dinjitar, u katandiset i deformuar në gjysmën e dytë, porsi karakteri i tyre gjerë e gjatë: burreca!
Është fjala për drejtuesit e Gjykatës së Tiranës, të cilët, si përgigje ndaj pyetjeve në distancë përplot dyshime të ministrit Tahiri lidhur me emërimin e gjygjtarit Arian Aliaj në çështjen e “përgjimeve”, ndërkohë që duhej të ishte dikush tjetër, kanë patur pikërisht atë, të djalit të shokut Kristofor: “që ai tjetri ka qenë i sëmurë”!
Rama e Tahiri mund ta kenë ngarkuar veten me shumë mëkate verbale gjatë këtyre dy ditëve, teksa u janë lëshuar me gojën çorap gjykatave shqiptare, njerëzve të Drejtësisë në përgjithësi, e gjygjtar Arianit në veçanti; por këta të fundit, që krejt të pakushtëzuar nga fjalori qeveritar, janë pa dyshim ekzekutuesit e drejtësisë në këtë vend, autorët kryesorë që Shqipëria të urrehet nga ata që e jetojnë e që shqiptarët ta urrejnë veten pse lindën të tillë; që me grykësinë e tyre të pacak, maskarallëkun e pa fre e kaçakllëkun e tyre kriminal, e kanë shndërruar vendin në një purgator padrejtësish, nuk ka papërgjegjshmëri qeveritare që mund t’i përligj.
Shihni mënyrën e zgjedhur për t’u justifikuar lidhur me Aliajn, të paturp dhe përtallëse mbi të gjitha, për të dalluar, atë, sa çfarë pushteti kanë arritur të kenë në këtë vend, sa nuk u ka mbetur më asnjë cipë në faqe, e ku e kuqja e turpit iu është zhdukur pothuajse tërësisht, pa mbetur asnjë nuancë sado flu.
Më të padurueshme, deri dhe fyese për çdo dinjitet njerëzor, janë deklaratat e shoqatave të tyre. Mes rreshtave të atyre dallon unitetin e së keqes, kriminalizimin e pashoq të një skote që mban peng vendin.
Ndryshe, do kishim dëgjuar prej këtyre shoqatave, heraherës edhe deklarata distancuese, ndaj gjithë atyre gjygjtarëve që nën të zeza, nuk japin drejtësi, por që bëjnë varmihësin e çdokujt që nuk ka mundësi ta blejë atë me para.
Dhe tani u ka mbetur vetëm të tallen, duke luajtur shkollash në vendin e dramave të mëdha, ta ardhura nga (pa)drejtësia e tyre…çnjerëzore!
/tesheshi.com/
