Shkrimi i publikuar një vit më parë, ditën kur nisi udhën informuese dhe portali tesheshi.com
Më 17 shkurt 2008 ndwrsa deputetët kosovarë shpallën Kosovën të pavarur, pati ardhur në jetë vajza e cila për nder të statusit që sapo kishte marrë shteti u emërua Pavarësia. Shtatë vjet më vonë ajo ndjek mësimet në klasën e parë të shkollës fillore “Hasan Zyko Kamberi” të fshatit Sllovi. Portali Sheshi ua sjellë reportazhin e një dite nga “ditët mësimore” të nxënëses më specifike në Kosovë
Nga: Jeton Llapashtica
Siç e kanë zakon fëmijët, edhe ajo zgjohet herët. E përderisa përqendrimi i prindërve dhe familjarëve të tjerë është tek ajo, vetë Pavarësia vëmendjen e ka diku tjetër – tek librat dhe shkolla.
Ajo tashmë i ka bërë shtatë vjet – ndërsa shkolla, mësimet e detyrat e shtëpisë, si dhe shokët dhe shoqet e klasës janë bërë përditshmëri e saj.
Shtatë vjet më parë, më 17 shkurt 2008, në ditën kur deputetët e Kuvendit të Kosovës po e shpallnin Kosovën shtet të pavarur, kishte ardhur në jetë fëmija i parë i lindur në Republikën e Kosovës, që për nderë të kësaj dite ishte emëruar Pavarësia.
Pavarësia është fëmija i parë i prindërve Xhevdet dhe Lumturije Sopa. Përveç një fëmije, ajo simbolizon edhe shtetin e Kosovës teksa i mbushë “vitet e rinisë”.
Ekipi i portalit Sheshi ka qëndruar për një kohë në familjen Sopa në fshatin Sllovi të Komunës së Lipjanit, nga ku ka parë për së afërmi një pjesë të ditës së shtatëvjeçares më specifike në Kosovë.
Pasi është zgjuar nga gjumi, ka ngrënë mëngjes së bashku me familjarët e tjerë dhe është “përpjekur” me detyrat e shtëpisë, është nëna e saj, Lumturija, e cila e ka veshur me “rrobat e shkollës” për tu nisur për shkollë.
Derisa flokët gjysmë të dredhura i valëviten nga era e lehtë, pranë i rri çanta me libra, të cilën ende nuk e ka vendosur në krahë, e ëma e saj përkujdeset që t’ia mbathë çizmet e vogla – që është hapi i parafundit para se të niset për shkollë.
Pasi e vendosë çantën me libra në të dy krahët, për të cilën gjë, sikurse për shumë të tjera, përkujdeset nëna e saj, dhe pas shkëmbimit të puthjeve në mes të amës e bijës, Pavarësia merr rrugën për në shkollë.
Mësimi fillon në orën një, ndërsa diku pas orës dymbëdhjetë kah shtëpia e saj kalon minibusi që bartë nxënësit shkollë-shtëpi dhe anasjelltas.
Ajo duhet të kalojë nëpër dyqanin e axhës së saj, për të dalë në rrugë, ku pas pak do të ndalet minibusi.
E ëma krenare për shkollimin e Pavarësisë
Vetë nëna e Pavarësisë, Lumturija, thotë se është krenare që sivjet ka dërguar në klasë të parë vajzën e saj, veçanërisht për faktin se ajo simbolizon edhe shtetin e Kosovës.
“Kur e kam nisur për klasë të parë ka qenë ndjenjë e veçantë, kur e dërgon fëmijë e parë në shkollë ishte kënaqësi e veçantë”, thotë ajo, teksa shton se me kënaqësi i ndihmon në çdo gjë që ka të bëjë me shkollimin.
Nëna e Pavarësisë, thotë se bijën e saj e kanë mirëpritur jashtëzakonisht mirë në shkollë. Të gjithë. Nxënësit dhe stafi i shkollës.
“Zakonisht këtë e veçojnë edhe në rrugë edhe në shkollë edhe gjithkund. Edhe nxënësve iu pëlqen që e kanë afër Pavarësinë. Shpesh edhe kur recitojnë ndonjë vjershë ose këndojnë kërkojnë që këtë ta bëjnë bashkë me Pavarësinë”, thotë ajo.
Madje, sipas saj, edhe mësuesi i saj është i kënaqur dhe privilegjuar që fëmija që lindi me 17 shkurt 2008 është nxënëse e tij.
“Deri tash Pavarësia është mirë me mësime. Është e papërtueshme, detyrat i bënë me rregull, shumë mirë ka filluar”, rrëfen ajo.
Por edhe vetë Pavarësia duket e lumtur sikurse që ka nisur shkollën, gjithashtu edhe për faktin se, siç thotë ajo, sivjet do t’i ketë në datëlindje edhe shokët e shoqet e klasës.
“Krejt çka po mësojë në shkollë po më pëlqen, më së shumti vjershat”, thotë Pavarësia derisa nuk heziton ta tregojë bllokun e saj vizatimor, brenda së cilit ajo i veçon vizatimet “kombëtare”, gjegjësisht flamurin kombëtar dhe atë shtetëror.
Vetëm pak minuta pasi është nisur nga shtëpia, Pavarësia mbërrin në shkollën e saj. Janë shoqet e saja me të cilat ajo bashkohet tek hyrja e oborrit të shkollës, nga ku ajo vazhdon për në shollë, brenda së cilës nga zhurma e madhe që bëjnë nxënësit është vështirë të bisedohet normalisht.
Edhe mësuesi i Pavarësisë ndjehet me fat
Shtëpia ku jeton familja e nxënëses Pavarësie Sopa nuk është shumë larg nga shkolla fillore e këtij fshati. Pak minuta pasi nxënësit kanë zbritur nga minibusi dhe janë vendosur nëpër vendet e tyre, në shkollë mbërrin mësuesi i kësaj nxënëse, Qazim Salihu.
Ky pedagog së shpejti do ta lë mësimdhënien për t’u ulur në kolltukun e drejtorit të shkollës fillore “Hasan Zyko Kamberi”. Në fakt, ai është zgjedhur si i tillë, por derisa të vijë një mësues i ri ai i mbanë të dy pozitat, në mënyrë që nxënësit mos të mbesin pa mësim.
Së shpejti nxënësit do t’i zënë vendet e veta. Në rreshtin e mesëm, në bankën e parë qëndron e ulur Pavarësia. Bashkë me të është edhe shoqja “e pandashme” e saj – Elsa Salihu.
Kjo bashkëmoshatare e Pavarësisë thotë se që nga mësimi parashkollor ka qenë shoqe e Pavarësisë, dhe këtë “rregull” e ka vazhduar edhe nga shtatori i vitit të kaluar kur ka nisur mësimi në shkollën fillore.
“Unë kam lindur me 16 maj 2008. Më së shumti luajmë lojën kile”, shprehet ajo.
Pas pak zhurma do të ndalet pothuajse tërësisht, ndërsa në klasë do të vijë mësuesi Qazim Salihu, i cili më pas do të tregojë se Elsa është bija e tij, e cila, siç thotë ai, është kushërirë e Pavarësisë.
“Ta kesh Pavarësinë nxënëse është privilegj për mua, por edhe përgjegjësi njëkohësisht, duke e ditur emrin dhe datëlindjen e saj. Kjo është një klasë një klasë e madhe, i ka tridhjetepesë nxënës, që nuk është fort karakteristikë për shkollat në fshatra, pra të kenë një numër kaq të madh të nxënësve”, thotë ai, duke shtuar se nxënësit e tij kanë nivel mbi mesatar të dijës.
Ky mësues shprehet i lumtur që Pavarësia është nxënësja e tij, ndërsa thekson se ajo ka predispozita për të qenë një nxënëse dhe studente e suksesshme.
“Në lëndën e gjuhës është më e suksesshme. Ka prirje të mira, sidomos aftësitë e shkrimit i ka shumë të zhvilluara. I ka arritur shumë shpejt. Edhe në vizatim është e mirë”, thekson ai.
Mësimi sapo ka filluar në orën trembëdhjetë dhe do të përfundojë në orën gjashtëmbëdhjetë, ndërsa mësuesi Qazim ka filluar gjithashtu punën e tij.
Për rastësi, atë ditë nxënësit e tij do të mësojnë shkronjën “Q”, shkronjë kjo me të cilën fillon emri i tij – një mundësi më e mirë të cilën ai e përdorë për t’ua shpjeguar atyre shqiptimin e kësaj shkronje.
E pasi e pastron mirë “Dërrasën e zezë”, siç thotë ai, nga ajo që kanë mësuar nxënësit e paradites, mësuesi vizaton një qershi.
“Çka është kjo”, pyet ai? “Qershia”, përgjigjen njëzëri dhjetëra nxënës.
“E mësuesi juaj si e ka emrin”, pyet sërish mësuesi, pas së cilit klasa gumon nga shqiptimi i emrit të tij./teSheshi.com/
