Facebook dhe kafe! Ky është rituali i përditshëm i secilit prej nesh, ritual që për nga devotshmëria e kryerjes së tij i ngjan një quasi praktike religjioze, e cila merr përsipër vetëm rehatimin e punëve të kësaj dynjaje. Marrëdhënia intime e ndërtuar me facebook-un është ajo e cila njeriun e josh gjithmonë në subkoshiencën e tij me anë të ndërtimit të marrëdhënieve me të tjerët përmes evitimit të shikimit sy më sy. Për më tepër, një marrëdhënie ku secili përpiqet të shfaqë më të mirën e tij, duke e transformuar kutinë virtuale të komunikimit në një tabelë emulacioni plot urtësi, filozofi, bamirësi, altruizëm, estetikë. Pra, një botë pothuaj parajse, me njerëz katalogu, që në jetën e përditshme vështirë t’i gjesh. Interesante tek e mendon: të njëjtët njerëz problematikë në një shoqëri problematike me një mijë e një halle, të cilët kanë ndërtuar një shoqëri tjetër tashmë në botën virtuale, e cila është e mbushur me vlera dhe ideale, një shoqëri me funksione predikuese, që me fakte fotosh kundërshton atë realen, të përditshmen e kokëforten.
Tashmë të njëjtët individë, të njëjtët qytetarë të cilët gjallojnë mes dy botëve të ndryshme, mes reales dhe virtuales. Ndërkohë që realja jonë thellohet në humnerat e antivlerave, virtualja jonë lartësohet në formë panoramike drejt së mundshmes, të mirës dhe së përsosurës. Kjo formë dyjare ekzistenciale e të përditshmes individuale në një formë ose tjetër në mos zanafillon hipokrizinë, e përforcon atë. Individë që në realen janë pjesë e shkatërrimit të shoqërisë, të familjes, të shtetit, të institucioneve, të kolonave morale mbi të cilat mbështetet shoqëria, në virtualen e tyre shpërfaqen në formën uauuu…, plot urtësi, altruizëm e vlera. E gjitha kjo përmes kanaleve të komunikimit, të cilat kanë qenë dhe vazhdojnë të jenë një domosdoshmëri e madhe.
Në formë të cilësuar duhet të shpjegojmë se përcaktimi i mësipërm nuk është gjeneralist në vetvete për këdo dhe çdonjërin, por fryma e cila e përshkon këtë fomë komunikimi është e tillë, dhe, për pasojë, gjithsecili bie pre pak ose shumë e kësaj fryme dyjare, e kësaj forme të dyfishtë të gjallimit. Hesapet tashmë duhet t’i bëjmë me veten. Teksa pijmë kafe dhe facebook-ojmë, duhet të pijmë edhe kupën e hipokrizisë, që jo rrallë vërtitet si alibia e shfajësimit për gjendjen e reales me gjuhë virtuale.
Bredhja jonë pompoze dixhitale nuk ka të reshtur, mes statusesh e cover photo-sh; e gjitha një përpjekje që ndryshon individualen narciziste tonën, dhe aspak realen. Është interesante rendja për të xhiruar brenda virtuales, por kur bëhet thirrje për aksione civile me qëllim përmirësimi në realen, bojkoti është përgjigjja e radhës.
Ne vazhdojmë të notojmë në atë virtualen tonë të përsosur pa u kujdesur për degradimin e reales. Virtualja jonë, edhe pse si urë lidhëse me realen me po të njëjtin individ që rrufit kafenë, nuk ka arritur të vihet në funksion të përmirësimit tonë social. Facebook-u, përveç ledhatimeve të sedrave, nuk reflekton dhe nuk po përmirëson të tashmen tonë. Shoqëria është po e njëjta; problemet, dhuna, vrasjet, mashtrimet, prostituimet e çdo niveli, po shtohen akoma më shumë. Nga një mundësi e shkëlqyer ndërlidhjeje sociale që ky rrjet të ofron, po individualizohet gjithmonë e më shumë në territore vetjake. Nga rrjet social, funksioni i tij po transformohet në një bashkësi individualizmi të theksuar, e shpesh theqafës. /tesheshi.com/
