S’ka pak ditë nga arrestimet e bujshme të një grupi zyrtarësh dhe individësh në Gjykatën e Krujës, të cilët në bashkëpunim me njëri-tjetrin po gatonin nxjerrjen nga burgu të një emri tjetër krimi në Shqipëri, i radhës k nga kjo gjykatë .
Kjo ngjarje e tejpritur që prej kopsitjes të Reformës në Drejtësi ishte një lehtësim i madh për aktorët e kësaj reforme, të cilët prej kohësh janë në presion për të demonstruar që kjo reformë herët a vonë do funksionojë dhe do rezultojë e suksesshme.
Sic është tradita në Shqipëri, fill dhe pas kësaj ngjarjeje nisi në unison gjyqi popullor (prej mediave gjobëvënëse) duke lincuar me fort gjyqtaren e Krujës, Enkeleda Hoxha e më tej dhe kardiokirurgun Edvin Prifti.
Po në javën e këtyre arrestimeve të bujshme u finalizua dhe një gjyq tjetër në qytetin e Peshkopisë, por në këtë rast ata që u dëgjuan më zë duke dhënë urdhra e direktiva për blerje, shitje e shkatërrim vote, u lanë të lirë nga gjykata dhe të qetë nga mediat për shkak të imunitit të garantuar nga politika, ndërsa emrat që u përmendën në bisedat e tyre janë në gjykim.
Duke u fokusuar fillimisht tek gjyqtarja e Krujës duhet të theksojmë se armiku i popullit nuk është dhe nuk ka si të jetë ajo por është një sistem i tërë aleancash mes krimit, politikës, biznesit të lidhur me nëntokën etj., të cilët tek gjyqtarë të tillë gjejnë mënyrën për të ushtruar presion, i cili reflektohet në lirime kriminelësh pa kollare e me kollare, në grabitje pronash, etj.
Këto gjyqtarë, ca nga joshja ndaj parave dhe ndoshta nganjëherë ca më shumë nga pafuqia për t’i rezistuar këtij presioni të mirëorganizuar, pranojnë të kthehen në leva të këtyre aleancave, me anë të cilave ato arrijnë qëllimet dhe synimet e tyre.
Dhe tek doktor Edvin Prifti, padurimi dhe nxitimi për ta parë si sukses të këtij aksioni të institucioneve të reja të drejtësisë, ishte i dukshëm, ndërkohë këtë nxitim nuk e pamë aspak në vite as tek Gjushi i Durrësit, Visi i Kavajës, Liri i bllokut dhe i ngjalave, as tek Tomat, Frrokët dhe Ndokët e …, pavarësisht se statura dhe aspekti qytetar i këtij individi është i dallueshëm kur krahasohet me të sipërpërmendurit.
I dukshëm ishte dhe nxitimi i kryeministrit dhe i sponsorëve ndërkombëtarë të reformës, ku më shumë ra në sy ai i ambasadës së SHBA-ve, të cilët të hutuar dhe manipuluar prej intrigave të atyre që janë pengesë e Reformës në Drejtësi, ku së fundmi rrjetën për peshqit e mëdhenj pak nga pak e kanë zëvëndësuar me ferrën e vogël, nga e cila del lepuri i madh, dhe kështu që i kanë hipur qerres së bashku me qeverinë, Spak-un, BKH-në etj, në kërkim të lepujve të mëdhenj e të vegjël.
Kjo reformë u iniciua për të pastruar politikën dhe zgjatimet e saj në biznes, media etj., nga lidhja dhe bashkëpunimi me krimin e organizuar, por ajo që opinioni publik që në fillim të reformës e shihte pa naivitet si një gjë shumë të largët ishte fakti se qëllimi i kësaj reforme ishte vështirë i arritshëm.
Me pak humor mund të themi se pas Reformës Agrare, Reforma në Drejtësi ngjan si reforma më madhore që ka ndërmarrë shteti shqiptar, por si e para ashtu dhe kjo e fundit vështirë të rezultojë e sukseshme përderisa tek kjo e fundit shumë prej aktorëve vendas që e menaxhojnë, reklamojnë dhe administrojnë këtë proces janë dhe objekt i kësaj reforme.
Reforma në Drejtësi mund të vazhdoj për shumë kohë me shumë viktima të rangut te Enkeledës dhe Edvinit (doktor) përderisa në drejtësinë shqiptare, rregulli numër një (i pandryshuar dhe nga kjo reformë e shumëpritur) vazhdon ende të jetë shprehja e famshme tek Ferma e Kafshëve: Të gjithë kafshët janë të barabarta, por disa kafshë janë më të barabarta”. /tesheshi.com/
