Shtatëdhjetë vjeçarja Susana Araus mund të kujtojë se si dukej lagjja e saj në kohë më të thjeshta – duke luajtur letra me miqtë, turma fëmijësh që vrapojnë nëpër rrugë, duke shkuar në pishinë ose duke u grindur për një top futbolli.
Në qendër të gjithçkaje ishte një djalë i vogël që vendosi këtë xhep të vogël të Argjentinës në hartën globale.
“Ai ishte si çdo fëmijë tjetër”, thotë Araus për Lionel Messin, një nga futbollistët më të mirë në botë.
Ishte vendi i fëmijërisë së Messit, një lagje e njohur si La Bajada (“shpati”), në qytetin e Rosarios.
“Ai ishte gjithmonë shumë i përulur,” tha 33-vjeçarja Barbara Sossi, e cila ndër ato që luajti futboll me Messin në fëmijëri. “Ashtu si tani. Siç e shihni, kjo është ajo që ka të bëjë jeta.”
Messi luajti për gjashtë vjet për njësinë e të rinjve të Newell’s Old Boys, një nga klubet kryesore lokale të Rosarios, duke shënuar pothuajse 500 gola. Talenti e çoi atë dhe familjen e tij nga Argjentina në Spanjë, ku u trajtua për një mungesë të hormonit të rritjes dhe ku filloi një karrierë 21-vjeçare te Barcelona.
Klubi katalanas është vendi ku Messi u bë një superyll botëror. Me të në formacion, Barcelona fitoi 35 trofe, duke përfshirë 10 tituj kampion spanjoll dhe katër tituj të kampionatit evropian.
Është ende aty, në murale dhe në kujtime
Ai fitoi Topin e Artë shtatë herë, më shumë se çdo lojtar tjetër në histori, dhe vitin e kaluar udhëhoqi edhe si kapiten Argjentinën në triumfin si kampion i Amerikës së Jugut.
Tani ai po përballet me Kupën e tij të pestë, dhe ndoshta të fundit, Botërorin, i vetmi kompeticion madhor, trofeu i të cilit deri tani i ka shpëtuar.
Trembëdhjetë vjet në La Bajada lanë gjurmë te Messi dhe në rrugët që ndihmuan të zhvillohej dhe të ushqehej talenti i tij. Në shumë mënyra, ai është ende atje, në murale të mëdha dhe në kujtimet e banorëve.
Ish-mësuesi i tij është ende në shkollën ku ai ka shkuar dhe notat e tij nga shkolla e mesme janë ruajtur në faqet e ditarit blu.
Prindërit, të cilët tashmë janë gjyshër, kujtojnë se si e shoqëruan atë dhe fëmijët në fushë. Miqtë e tij tashmë janë rritur dhe ecin me fëmijët e tyre pranë shtyllave të lyera bardheblu me numrin 10, për t’u dukur si këmisha e Messit.
“Kur të rriten, e gjithë kjo do të largohet,” thotë Araus ndërsa qëndron me fqinjen Olga Dawydowycz. “Sepse nuk ka brez të ri që luan top”.
Lagjja e Messit është plot me njerëz si Araus dhe Dawydowycz.
Gjyshja e Messit, Celia
Dawydowycz, i cili është 75 vjeç, ka jetuar atje për 50 vjet. Në fillim të viteve 1970, ajo dhe burri i saj u transferuan në SHBA për tre vjet për të fituar para për një shtëpi në La Bajada.
Ajo dhe Araus kujtuan Messin dhe familjet që të dy kishin krijuar. Ata kujtuan gjyshen e Messit, Celia, e cila jetonte në rrugë dhe që i shtynte trajnerët ta fusnin në lojë kur ishte i vogël.
Ajo vdiq kur Messi ishte dhjetë vjeç dhe ai shpesh flet se si, kur ngre gishtat drejt qiellit duke festuar një gol, mendon për të.
“Një fëmijë shumë i mirë”, e përshkruan Dawidowycz Messin.
Edhe Sebastian Murua është dakord me këtë konstatim.
“Po i thosha Jorge (babait të Messit) se kishte ar”, tha 66-vjeçari Murua, i cili ende punon si bukëpjekës, sepse pensioni i tij nuk i mjafton për të paguar faturat.
Ai dhe gruaja e tij rritën katër djem në La Bajada. Njëri prej tyre themeloi një klub të vogël futbolli në rrugë në nderim të Messit. Motoja e saj është “La plota siempre al 10″; në përkthim: “gjithmonë (pasoje) topin në numrin 10”.
“Kur sheh një makinë të pazakontë këtu, diçka që duket si një anije kozmike, pas dritareve të errëta është Leo ose dikush nga familja e tij”, thotë Murua duke qeshur.
Anëtarët e familjes së Messit ende jetojnë aty, në lagje.
Rritja e dhunës
Në dekadën e fundit, dhuna në Rosario është rritur në qiell për shkak të konflikteve të lidhura me drogën. Shkalla e vrasjeve është katër herë më e lartë se mesatarja kombëtare. E ndërsa të moshuarit e përshkruajnë La Bajadan si një vend paqësor, ekziston një ndjenjë e përgjithshme pasigurie.
“Nuk e lë vajzën time të dalë pas shtatë të mbrëmjes. Shkolla e saj është vetëm tre blloqe larg”, thotë Sossi, e cila dikur luante futboll me Messin, ndërsa vajza e saj 13-vjeçare shëtit qenin e saj nëpër një fushë të braktisur në La Bajada.
Ajo tregoi një ndërtesë të braktisur përballë rrugës. Disa ditë më parë, dikush kishte qëlluar atje. Ishte natë dhe askush nuk u lëndua.
“Unë u them fëmijëve – nëse dëgjoni të shtëna, hidhuni në tokë. Edhe kur bëhet fjalë për fishekzjarre”, thotë ajo.
Por disa gjëra mbetën të njëjta. Shkolla Messit ka ende një ditar me notat e tij nga klasa e parë. Sekretari e nxori dhe i tregoi emrin në krye të faqes.
Messi u largua nga Rosario para se të mbaronte vitin e parë të shkollës së mesme.
“Ai kurrë nuk harroi se nga erdhi,” thotë administratorja e shkollës Cintia Vega, 40 vjece, me krenari në zërin e saj. “Ai kurrë nuk e humbi theksin e tij argjentinas. Ai e do këtë vend dhe këtë qytet”.
Shkolla fillore e Messit, Escuela No. 66 General Las Heras, është afër. Lidhjet me Messin janë më të forta sepse ai ka kryer të gjithë arsimin fillor atje.
Ai e vizitoi shkollën në vitin 2005 kur ishte 18 vjeç dhe gjatë viteve ka bërë një sërë donacionesh, nga kompjuterët e deri te pjesëmarrja në ekskursione shkollore në një provincë tjetër.
“Në atë kohë, ai nuk donte që asgjë të ishte publike”, tha Andrea Sosa, i cili i dha mësim Messit në klasën e pestë dhe të gjashtë.
Një urim për një ish-student
Në një nga muret e jashtme të shkollës ka tani një mural të Messit të pikturuar nga artisti brazilian Paulo Consentino. Sosa thotë se është ende e vështirë të besohet se djali i vogël që eci në ato salla arriti gjithçka që ka tani.
Fitimi i Kupës së Amerikës me Argjentinën vitin e kaluar duhet t’i ketë hequr shumë peshë nga supet e tij, tha ajo, duke pasur parasysh pritshmëritë e mëdha që argjentinasit kishin që ai të sillte në shtëpi një trofe ndërkombëtar.
Ajo reflekton mbi presionin nën të cilin është ende, për të sjellë në shtëpi trofeun e Kupës së Botës përpara se t’i thotë lamtumirë turneut.
Sosa po tërhiqet gjithashtu, pas një karriere 35-vjeçare që formoi mendjet e fëmijëve. Ai ka një urim të thjeshtë për ish-nxënësin e tij me famë, pasi edhe ai po i afrohet një faze të re në jetën e tij.
“Shpresoj që ai të shijojë gjithçka që ka zgjedhur.” /tesheshi.com/
