Historia e britmës më të rëndë nga Srebrenica: Nermiiiiiin

Në një nga videot më tronditëse të korrikut 1995, ajo që tregon mizorinë e një lufte me protagonistë serbët, pabesinë e tyre, është e Rama Osmanoviçit, i cili e thirri të birin Nermin në zonat e pushtuara të pyjeve të Srebrenicës, duke e çuar, pa e ditur, drejt vdekjes.

Të dy Ramo dhe Nermin, si dhe mijëra të rinj e të reja, u vranë dhe video mbeti si një paralajmërim i përjetshëm.

Sot, 28 vjet nga ajo mynxyrë, pra në një tjetër përvjetor të trishtë, bashkëshortja e Ramos, Saliha, jeton në të njëjtën shtëpi në fshatin nga i cili u dëbuan, në Dobrak të Srebrenicës, një fshat pikërisht në brigjet e Drinës.

Ajo jeton dhe shpreson që drejtësia të arrijë deri te autorët.

Në shtëpinë e Ramo dhe Saliha Osmanoviçit, ku jetonin me djemtë e tyre Nermin dhe Edin, 26 vite më parë thurreshin ëndrra të mëdha.

Dhe pastaj lufta në korrik të vitit 1995, kur familja Osmanoviç u largua drejt bazës së OKB-së në Potoçari. Dhe, në fillim të korrikut të pestë, një predhë vrau djalin Edin.

Siç u tha ajo gazetarëve, ata u ndanë më 11 korrik…

“Ramo më tha ‘ndiq popullin’…”, kujton kjo nënë me burrë e fëmijë të vrarë nga serbët:

“Unë kam gjithçka dhe nuk kam asgjë.”

Në Potoçari, Saliha dëgjoi dhe pa gjithë tmerrin, madje u gjend pranë Ratko Mlladiçit dhe dëgjoi adresën e tij për refugjatët. Ajo dëshmoi kundër tij në Hagë, donte ta shihte në sy gjatë dëshmisë së saj. Krimineli në gjyq nuk i tha asnjë fjalë…

“Nermin hajde, shko te serbët”, i thirri Ramo djalit pasi çetnikët i thanë se “nuk do të bëjnë asgjë”. Ramo nuk e dinte që po thërriste drejt vdekjes fëmijën e tij.

Ai llum njerëzor, serbët, do ta çonin mbi një gropë të hapur, do ta rreshtonin me të tjerë dhe do ta qëllonin pas shpine.

Po pse u besoi Ramo serbëve? Sepse tragjedia më e madhe e asaj lufte, siç në Kosovë, është prerja si me thikë e një bashkëjetese gati gjysmëshekullore. Ndryshimi i konteksteve politike bëri që serbët të hiqnin një maskë që e mbanin prej dekadash dhe ta shfaqnin urrejtjen e tyre të fshehur duke shkelmuar çdo miqësi, shoqëri, madje dhe krushqi në disa raste. Kështu ndodhi në Bosnje, kështu ndodhi dhe në Kosovë, ku krimet e mëdha u udhëhoqën nga ata që deri dje fqinji, miku po shoku serb. /tesheshi.com/