Më 13 tetor 2023, Assi – e cila punonte si fotoreportere për Agence France Presse (AFP), humbi këmbën e djathtë pasi dy sulme ajrore izraelite shënjestruan një kodër të ekspozuar ku ajo dhe kolegë të tjerë po vëzhgonin konfliktin e vazhdueshëm midis forcave izraelite dhe militantëve të Hezbollahut.
“Nuk besoj në asgjë tani për tani. Jelekët tanë të shtypit po na shndërrojnë në shënjestra dhe kjo po bëhet një dënim me vdekje për ne“, tha së fundmi Christina Assi për UN Neës.
Festimi i këtij viti i Ditës Botërore të Lirisë së Shtypit, më 3 maj, u shënua me trishtim, pasi pothuajse 300 gazetarë u vranë në konfliktet e fundit.
Assi është ndër të paktat të mbijetuara dhe kurrë nuk e kishte imagjinuar se do të bëhej shënjestër vetëm sepse bënte punën e saj.
Dita e sulmit
Ajo rrëfeu ngjarjet e dhimbshme të asaj dite – një nga detyrat e saj të para të mëdha, e cila shpejt u bë përvoja më traumatike e jetës së saj.
“Filloi të errësohej dhe ne po bëheshim gati të largoheshim, dhe pastaj papritmas, nga askund, u bëmë shënjestër,” tha ajo.
“Herën e parë që rashë në tokë, nuk mund ta kuptoja se çfarë po ndodhte dhe po bërtisja për ndihmë. Kështu që kolegu im, Dylan, nxitoi të më ndihmonte dhe më vuri një kapëse. Por pastaj, rreth 40 deri në 47 sekonda më vonë, ne u vumë përsëri në shënjestër.”
Pas përplasjes së dytë, Assi e gjeti veten vetëm pranë makinës që po digjej. E gjakosur dhe e plagosur rëndë, ajo nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të zvarritej dhe të vraponte për të shpëtuar jetën.
“Jeleku im i shtypit ishte shumë i rëndë dhe rripi i kamerës po më mbyste”, kujtoi ajo. Në atë moment, ajo filloi të humbiste besimin në ligjet dhe konventat ndërkombëtare.
“Si gazetarë, ne jemi lënë në mëshirë të fatit”, thotë ajo. “Jelekët tanë për shtyp po na shndërrojnë në shënjestra – po bëhet një dënim me vdekje për ne.”
Heshtja e bashkësisë ndërkombëtare
Për Assin, reagimi i bashkësisë ndërkombëtare ndaj sulmit – duke përfshirë dënimet dhe thirrjet për një hetim të OKB-së – ishte plotësisht joefektiv.
“Unë besoj se na duhet më shumë sesa fjalë. Na duhen veprime konkrete dhe diçka që do të çojë në drejtësi në një mënyrë ose në një tjetër. Nëse jo tani, do jetë shumë vonë”, tha ajo.
Ajo dënon fuqimisht pandëshkueshmërinë me të cilën vazhdojnë sulmet ndaj gazetarëve. “Rastet tona po hidhen poshtë si dëme anësore, kur në fakt nuk janë. Këto janë krime lufte dhe duhet të kryhet një hetim i duhur.”
Gazetarët e harruar të Gazës
Assi theksoi gjithashtu se e njëjta pandëshkueshmëri vlen edhe për gazetarët palestinezë në Gaza, të cilët kanë dokumentuar luftën atje që nga dita e parë.
“Ata heshtin, shënjestrohen në çdo mënyrë të mundshme. Kjo është kudo në mediat sociale dhe në lajme – e megjithatë nuk bëhet asgjë. Nuk ndërmerret asnjë veprim për t’i mbrojtur këta gazetarë”, tha ajo.
Ajo theksoi se mungesa e pranisë ndërkombëtare nuk e ndaloi dhunën. “Edhe me pamjet e kufizuara që morëm, është e qartë se sa e tmerrshme është e gjitha. Por bota nuk reagoi ashtu siç duhej. Askush nuk u përpoq ta ndalonte.”
Duke mbajtur flakën olimpike
Pothuajse një vit pasi humbi këmbën, Assi mbajti pishtarin olimpik në qytetin francez të Vincennes përpara Lojërave Olimpike të korrikut 2024 në Paris.
Ishte më shumë sesa një gjest simbolik, por një mundësi e fuqishme për t’i bërë homazh kolegut të tij, gazetarit të Reuters, Issam Abdallah, i cili u vra në të njëjtin sulm.
“Ishte një mundësi e shkëlqyer për ne që t’u bënim homazh të gjithë gazetarëve të rënë dhe të informonim botën, bashkësinë ndërkombëtare, evropianët dhe të gjithë ata që nuk e dinin se çfarë na ndodhi”, tha ajo. /tesheshi.com/
