Fotografët nga Damasku në Halep nuk reshtin së treguari anët e panjohura të qyteteve të shkatërruara nga lufta. Edhe pse Siria duket se ka dalë nga titujt e parë të shtypit, banorët përballen me pasojat të cilat do të duhen shumë vite të riparohen e një pjesë nuk do të riparohen dot asnjëherë.
Fotografitë vijnë përmes Instagramit dhe gjashtë fotografë tregojnë për “The Guardian” përse disa fokusohen tek shkatërrimi e disa të tjerë tek shpresa.
Në kryeqytetin Damask, që mbetet nën kontroll qeveritar, jeta i është rikthyer një situate që duket si normalitet pas gjashtë vjetësh gjakderdhje, ndërsa ka raporte që sugjerojnë se në disa pjesë nuk mund të thuhet se ka pasur ndonjëherë luftë.
Në Halep, ku luftimet dalin në sipërfaqe herë pas here në periferi, kalimi në normalitet për shumë njerëz ka kuptimin e pastrimit të rrënojave dhe jetesës mes shtëpive të shkatërruara.
Vlerësohet se rreth gjysmë milioni njerëz kanë humbur jetën që kur shpërtheu lufta në vitin 2011, ndërsa 5 milionë të tjerë janë larguar në vendet fqinje. Por, për ata që kanë mbetur në Siri, jeta duhet të vazhdojë përpara- dhe për disa kjo do të thotë edhe të postojnë të rejat në median sociale.
Në Siri, nuk është gjithnjë e lehtë. Qeveria, në mënyrë sporadike, ndërpret aksesin në internet për të ndaluar aktivitetin e kundështarëve të saj. Pavarësisht kësaj, ka aktivistë të Instagramit që kanë mbetur të përkushtuar në ndarjen e momenteve të jetës së tyre përmes fotografive – edhe pse kjo është më e lehtë në Damask sesa në Halep.
Gjashtë fotografë rrëfejnë sesi e dokumentojnë jetën në qytetet e tyre dhe përse disa fokusohen tek lufta e të tjerë tek shpresa.
Yaman Sadiq, Damask
“Postoj shkrepjet e mia që adresojnë çështjet më të rëndësishme që shqetësojnë patriotët e mi sirianë, që nga mungesa e energjisë elektrike e deri tek mungesa e ujit të pijshëm. Kam më shumë se 30 mijë ndjekës, që më ka mundësuar të gjej punë si piktor. Më pëlqen Instagrami për shkak se fokusohet më pak tek politika. Fotografia ime e preferuar është ky skicim i Damaskut në një gotë të vogël uji.
Dunia Shabib, Damask
“Unë jam një nga përdorueset e para të Instagramit në Siri. E hapa llogarinë time në vitin 2012 dhe ende mendoj se është perfekte për të ndarë fotografitë me të tjerët. Fotografia që kam më për zemër është një skenë që e shoh çdo mëngjes nga ballkoni im: zogj të ulur në një tel elektrik duke pushuar pas fluturimit. Për mua, fotografia ka vërtet më shumë vlerë një mijë fjalë”.
Yehia Alrejjo, më parë banore në Halep
“Përpara se të largohesha nga halepi, e përdorja Instagramin për të ndarë realitetin e luftës me botën jashtë nesh, dhe shpesh shihja fotografitë e mua të shpërndaheshin me shpejtësi. Mendoj se imazhi më goditës është ai nga dhjetori kur qyteti u bombardua nga sulmet ajrore qeveritare. Në foto, tregohet trupi i një gruaje që ka humbur jetën nga një sëmundje kronike në një qytet ku nuk kishte mjaft doktorë. Burri i saj është ulur duke qarë në dysheme pranë trupit”.
Iman Tijmieh në Tartus
“U përpoqa të përshkruaj një anë tjetër të jetës në qytetet e Sirisë. Trëndafilat, natyra, rrugicat e ngushta e të vjeta. Unë dëshiroj që njerëzit të shohin rrëfimin tim dhe të kuptojnë se Siria është ende e bukur pavarësisht shkatërrimit dhe rrënimit. Instagram më ndihmon të lehtësoj presionin e jetës së përditshme. fotografia ime më e preferuar është ajo e një burri të vjetër që hyn në shtëpinë e tij në një prej rrugicave të vjetra në Tartus. Ishte Pashkë, mund të dëgjoje këngët që dilnin nga kishat e afërta. Ishte magjike”.
Reem Takriti në Damask
“Pothuajse çdo ditë shëtis rreth lagjes sime në Damask për të fotografuar. Instagrami është qendror në jetën time dhe e përdor për të ndarë një rrëfim të ndryshëm të kryeqytetit me miqtë e mi brenda dhe jashtë vendit që përndryshe do të shihnin vetëm imazhet e luftës. Fotografia ime e preferuar është ajo e një rrobaqepësi sirian, që humbi punishten për shkak të luftës dhe nisi të qepë rroba në një makinë të tjetër në qendër të qytetit. Pasi e postova fotografinë, ndjekësit e mi më kërkuan adresën e tij për ta ndihmuar dhe media e mbuloi me lajme këtë histori.”
Ghassan Zarifeh në Damask
“Emri që i kam vënë llogarisë përkthehet “të shtënat nuk u ndalën” dhe përdor filtra për të publikuar fotografi që nënvizojnë bukurinë e qytetit tim, që nuk mund të dëmtohet kurrë nga lufta. Frymëzohem gjithmonë nga dashuria ime për Damaskun. Imazhi më domethënës që kam postuar është ai një fëmije të pastrehë që shikon televizor përmes dritares së një dyqani”
Përgatiti: Juli Prifti- /tesheshi.com/
