Brutalizmi ka qenë një rrymë e njohur në arkitekturën e viteve ’60-të. Përdorej për të quajtur punën e arkitektëve të cilët shëmtonin punën e tyre qëllimisht.
Këtë e bënin plot krenari sepse e shikonin si një mënyrë për t’ju përshtatur realitetit të shkatërruar nga Lufta e Dytë Botërore. Mirëpo që atëherë kjo lloj rryme ka kaluar dy gjenerata abuzimi me këtë term.
Tashmë Brutalizmi po rikthehet. Dhe është i mirëseardhur. Por ka një dallim midis Brutalizmit të hershëm, atij origjinalit, dhe Brutalizmit të dështuar të ditëve të sotme.
Në origjinë ka qenë një përpjekje morale për të përcjellë një mesazh dhe kishte të bënte shumë pak me pamjen dhe më shumë me etikën: etikën e të qenurit të sinqertë duke pranuar se ne “këto jemi dhe kështu jemi” duke e thënë këtë përmes arkitekturës.
Sot kjo lloj rryme është kthyer në një formë estetike ekstravagante me qëllim për të sjellë diçka të veçantë dhe fantastike por bosh në vetvete, pra i zhveshur nga morali. /tesheshi.com/
