Në fund, Fronti Nacional nuk e mori kontrollin e asnjë prej qeverive rajonale, pavarësisht pse shkoi në zgjedhje në avancë nga raundi i parë në gjashtë nga 12 rajonet kryesore.
Me një rritje prej 8.5 për qind të pjesëmarrjes krahasuar me raundin e parë, më tërheqjen e kandidatëve socialistë nga Nord-Pas-de-Calais-Picardie dhe Provence-Alpes-Côte d’Azur (ku Marine Le Pen dhe mbesa e sajk, Marion Maréchal-Le Pen përfaqësonin shanset më të mira për fitore) si dhe me një votim taktik, të gjitha këto e mbajtën Frontin Nacional jashtë pushtetit.
Partia Socialiste dhe aleatët e saj në të majtë u mbajtën në pesë rajone, kryesisht në bastionet e tyre historike. Edhe pse e majta ka humbur 2.5 milionë vota krahasuar me vitin 2010, kur mori kontrollin e 21 nga 22 administrata rajonale metropolitane që ishin në atë kohë, marrja e pesë rajoneve do të ishte parë me optimizëm vetëm disa javë më parë.
Duke marrë në konsideratë nivelin e miratimit të ulët publik për presidentin Francois Hollande, disa do të kishin pritur që partia e Sarkozy të kishte një pozicion akoma edhe më të fortë më pak sesa dy vjet nga zgjedhjet presidenciale.
Nëse nuk do të ishin tërhequr kandidatët socialistë në dy rajone gjatë balotazhit, dy partitë kryesore do ta kishin përfunduar garën duke qeverisur nga pesë rajone secila, ndërsa Fronti Nacional do të kishte marrë dy.
Nuk është surprizë edhe që ish-kryeministri Alain Juppé, që shumë e mbajnë për sfidantin më të fortë të Sarkozy-së për kandidimin në presidenciale, publikoi një manifesto ku paraqiste idetë e tij për Francën.
Ndërkohë, nacionalistët fituan kontrollin e qeverisë së Korsikës për herë të parë. Partia e Le Pen po shpresonte të fitonte tre rajone, por kaloi nga avantazhimi në gjashtë të tillë në vendin e dytë në katër prej tyre, pavarësisht ndarjes relativisht të pandryshuar të votave. (nga 27.7 për qind në 27.1 për qind).
Megjithatë, trajektorja e partisë është në rritje: Fronti Nacional fitoi më shumë se 6.8 milionë vota, një rekord ky dhe një rritje prej 800 mijë votash në raundin e parë. Në zgjedhjet presidenciale të vitit 2012, Marine Le Pen mori 6.4 milionë vota por me një pjesëmarrje shumë më të lartë, 79,5 për qind sesa ajo e së dielës, 58.4 për qind.
Partia ka trefishuar numrin e këshilltarëve rajonalë dhe do të jetë e pranishme në të gjithë këshillat rajonalë (më parë nuk ishte e pranishme fare në gjysmën e vendit). Në katër rajone, është partia e parë opozitare, në zgjedhjet rajonale të 2010 Fronti Nacional mori 2.2 milionë vota, apo 11.5 për qind.
Zgjedhjet presidenciale duan edhe një vit gjysmë, por ka disa sinjale të rëndësishme që mund të merren nga balanca e pushtetit që prodhuan rajonalet:
Pëpara zgjedhjeve rajonale, shumë pak do të vinin bast për shanset e Hollande në vitin 2017. Por, presidenti, pavarësisht se humbi, është një nga fituesit e paktë dhe mund ta dizenjojë veten si konkurrenti më i mirë përballë Le Pen në garën presidenciale. E djathta fitoi gati 3 milionë vota më shumë sesa qendra e majtë, por shifrat nëse përjashtohen dy rajonet ku socialistët nuk garuan apo apeluan për votim taktik, përshfaqin një panoramë shumë më të balancuar:
Partia e Sarkozy tashmë, përballet me një garë komplekse në primare, garë që do të përcaktojë se kush do ta drejtojë atë në zgjedhje. Rezultati i kësaj gare është shumë i pasigurtë.
Kur votuesit francezë përballen me një zgjedhje dyshe se kë duhet të ngrenë në pushtet midis një kandidati të Frontit Nacional dhe një tjetri nga dy partitë kryesore, Fronti Nacional është i largët për shumicën. Marine Le Pen nuk ka gjasa të fitojë zgjedhjet e 2017-ës sipas asaj që sugjerojnë rezultatet e zgjedhjeve rajonale, por shumëçka varet nga fakti se kush do të jetë kandidati në anën tjetër.
Sfida e Frontit Nacional është veçanërisht evidente në zonat e qendrave urbane. Në gjithë këto qendra, përveç dy prej tyre, pjesa e votave që mori fronti ishte thelbësisht më e ulët sesa në mesataren rajonale. Në Lille, diferenca ishte me 20 pikë.
Dimë nga rezultatet e së dielës dhe nga zgjedhjet presidenciale të vitit 2002, se votuesit socialistë do të dalin për të votuar që të mbajnë larg Frontin Nacional. Sidoqoftë, një hipotezë ende e patestuar është sesi votat republikane të raundit të parë do të shpërndahen në një balotazh të supozuar midis një socialisti dhe një kandidati të Frontit Nacional. Këshilla e Sarkozy për votuesit e qendrës së djathtë për balotazhet ishte të përkrahnin ose socialistët ose Frontin Nacional. Nëse edhe socialistët do të kishin pasur të njëjtën qasje, Fronti Nacional me shumë mundësi do të kishte marrë dy në tre rajone.
Edhe pse republikanët mund të votojnë ndryshe në një balotazh që do vendoset përballë një socialist kundër të djathtës ekstreme, nuk ka të dhëna të mjaftueshme për të përcaktuar në mënyrë përfundimtare se ku do të shkonte vota e tyre. Bazuar në sondazhe, një përballje e tillë e një socialisti do të ishte shumë më e ngushtë sesa gara që do vendoste Le Pen kundër një kandidati të qendrës së djathtë, qoftë ai Sarkozy apo ndonjë tjetër.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
