Në këtë ditë, 10 shkurt 1918, vdiq Sulltan Abdul-Hamid II, i fundit i Perandorisë Osmane. Ishte 76 vjeç kur dha frymën e fundit, duke patur si fjalë të fundit të thënit “Allah”.
Ai njoh për mendjemprehtësinë dhe moralin e lartë.
Sipas zakoneve të vendosura dhe bazuar në testamentin e tij, ai u vendos në Pallatin Topkapi dhe u varros pranë varrit të gjyshit të tij, Sulltan Mahmudit.
Dhe ata që e kishin kundërshtarë, u mblodhën me shumë respekt rreth trupit të tij. Në atë moment, të gjithë e admiruan Sulltanin e madh për zgjuarsinë e tij politike dhe diplomatike, por ishte vonë.
Historianët pretendojnë se Stambolli nuk ka provuar ditë më të trishtueshme se ajo në historinë e saj.
Ai u vajtua dhe u vajtua nga shumë poetë, përfshirë kundërshtarin e tij më të madh, Riz Tevfik, i cili shkroi:
Kur historia përmend emrin tuaj,
E vërteta do të jetë në anën tuaj, Sulltan i madh!
Ne hapëm gropa pëaturpësisht,
Te shtetari më i madh i kohës së tij.
Ne thoshim: Sulltani është i padrejtë, sulltani është i çmendur!
Ne thamë se duhet të ketë një rebelim kundër Sulltanit,
Sepse ne besuam gjithçka që na tha Shejtani. /tesheshi.com/
