Ajo që po ndodh në Gaza, me një Izrael të nazistizuar, i cili po ofron botës Holokaustin nr. 2, po teston jo vetëm moralin politik e atë njerëzor, por dhe inteligjencën njerëzore.
Fjala vjen, është në natyrën e Izrelit të të merr për budalla, sidomos kur vendos të gënjejë, armë të cilën ia ka legjitimuar vetes, duke mos patur asnjë cak moral.
Dhe janë të shumtë ata në botë që, në mos e ditshin të vërtetën e zgjedhin të pavërtetën, gënjëhen lehtësisht nga ajo çfarë ndodh në Palestinë, duke besuar se jo palestinezëve por izraelitëve u bihet në qafë.
Për këtë kategori vjen në ndihmë Shvjeku, libri i famshëm që përshkruan cinikishit dhe me një satirë brilante Luftën e Parë Botërore.
Aty, Hasheku, autori i kryeveprës, përshkruan sjelljen e një prifti cifut ndaj një grupi ushtarësh, të cilëve iu shet një lopë, siç sot Izraeli ia shet sapunin për djathë opinionit botëror me paskrupullsinë e tij karakteristike.
Nga leximi i pasazhit të mëposhtëm marrë nga libri, ata që janë rreshtuar pro Izraelit, me pushtet apo njerëz të thjeshtë, intelektualë po jo të tillë, le të zgjedhin nëse mund ta përballojnë të jenë 3dhe budallenj, pasi janë treguar dhe të pashpirt.
“Vajtën e zgjuan dhe çifutin në mehjane, i cili zuri të shkulte flokët dhe të shprehte keqardhjen se nuk mund t’u jepte gjë zotërinjve ushtarë.
Më në fund, i bindi që të blinin nga ai një lopë plakë, një cofëtinë e tmerrshme, së cilës nuk i kishin mbetur asgjë veç kockave dhe lëkurës. Për të u kërkoi një shumë të madhe, zuri të shkulte mjekrën dhe të betohej, duke thënë se një lopë si ajo nuk mund ta gjenin në tërë Galicinë, në tërë Austrinë e Gjermaninë, në tërë Europën e madje në tërë botën. Ai u betua, qau, zuri në gojë tërë shenjtorët, bëri be, u fal duke thënë se ajo lopë ishte tërë dhjamë dhe kishte ardhur në këtë botë me vullnet dhe për hir të Jehovait.
Ai bëri be për të gjithë gjyshërit e katragjyshërit se atë lopë vinin të shihnin dhe që nga larg, se për atë flitej në tërë krahinën, jo si për një lopë, por si për një gojëdhënë, si në përallë, se ajo bile nuk ishte lopë fare, por një buallicë tërë yndyrë.
Më në fund, ai u ul në gjunjë para tyre dhe, duke përqafuar herë gjunjët e njërit e herë gjunjët e tjetrit, thërriste: ‘Më mirë vriteni këtë çifut plak, por mos ikni pa lopën!’.
Ulërimat e tij të çjerra e ngatërruan kaq shumë shkruesin dhe gjellbërësin, sa më në fund ata e morrën dhe e shpunë në kuzhinë atë cofëtinë, para se cilës çdo egërsisë mishngrënëse do zinte vrapin për të ikur sa më parë.
Edhe shumë kohë më vonë, atëherë kur i kish marrë paratë e vënë në xhep, ai qante dhe thoshtë se e kishin shkatërruar, shpartalluar, se ai ishte varfëruar, gjersa ai u kishte shitur atyre aq lirë një lopë aq të mrekullueshme. Pastaj u lut ta varnin, për arsye se tani në pleqëri kishte bërë një hajvanllëk të atillë, sa për këtë që kishte bërë nuk do ta linin rehat as gjyshërit e katragjyshërit në varre.
Qëndroi dhe pak ashtu i shtrirë në pluhur para tyre; por befas u drodh, dëboi nga vetja tërë keqardhjen, vajti në shtëpi dhe i tha së shoqes: ‘Elsë, o jeta ime, ushtarët janë budallenj, kurse Nathani yt shumë i zgjuar!’”.
Me gjasë, kështu i sheh dhe sot Izraeli ata që i shkojnë pas, kushdo dhe kudo qofshin: si budallenj! /tesheshi.com/
