Duke përqafuar 1 milionë kartmonedha, duke mbajtur në duar një pëllumb, me një pamje të përhumbur, duke refuzuar të pozojë … në një speciale pas zgjedhjeve në Amerikë, katër fotografë rrëfehen sesi është të fotografosh Donald Trump.
Harry Benson: Ai thjesht hyri në kasafortën e kazinosë dhe mori 1 milionë dollarë.
“E kam fotografuar Trump përgjatë 30 vjetëve tashmë dhe asnjëherë nuk e kam dëgjuar të thojë ndonjë gjë. Me të mund ta teprosh. Ai është i sjellshëm, ka sens humori edhe pse nuk mund t’i thuash kurrë një shaka. Njëherë e fotografova në majë të kullës Trump Tower. Ai mbante këshishë dhe kollare dhe mori një pozë prej boksieri. Kam dëshiruar gjithmonë që t’i kisha kërkuar të hiqte këmishën. Ai do ta kishte bërë.
Fotografia me dollarët është shkrepur në Taj Mahal, një kaziono prej 1 miliard dollarësh ai ai hapi në Atlantic City në vitin 1990. Kur më tha se kishte 1 milion dollarë në kasafortë, vendi në formë kafazi ku mbahen paratë, i thashë se nuk kisha parë kurrë aq para kesh. Kështu ai shkoi në kafaz menjëherë dhe nxori 1 milio dollarë. Por ishte krejtësisht jashtë rregullave, edhe nëse ti je pronar i secilës tullë në ndërtesë. Vetëm ata që janë të autorizuar mund të hyjnë atje. Por ai nuk e vrau mendjen. Ai po mburrej por më pas, si fotograf unë e dija se çfarë doja.
Ai është vanitoz, tmerrësisht vanitoz. Por unë isha atje për t’i kushtuar vëmendje dhe për ta fotografuar. E di se do më duhet t’i kërkoj të bëjë ndonjë gjë të veçantë kur të shkoj në Shtëpinë e Bardhë, të hipë në ndonjë tryezë apo diçka.
Nata e zgjedhjeve ishte goxha e qetë. Miqtë e mi janë të tronditur dhe qanin. Ai e prishi të gjithën. Ishte e pabesueshme e gjitha shumë shqetësuese. Mendoj se ai do të sillet mirë, për pak kohë, sidoqoftë.
Chris Buck: E shoh këtë si portretin e një njeriu të rrënuar
Kjo fotografi është shkrepur për revistën e Filadelfias në vitin 2006, për të shoqëruar një artikull për hyrjen e Donald Trump në biznesin e zhvillimit të pronave në zonë. Më pëlqen të bëj portrete të sikletshme, të prekshme. Ato janë më njerëzore sesa portretet heroike, që ishin më të zakonshmet kur nisa profesionin në vitet 1980.
Kjo fotografi është një sukses i veçantë. Ne ishim në një dhmë konferencash, të madhe e të errët, me shumë pasqyra që ishin e vetmja gjë që mund të përdorja. Ai duket me vetëbesim dhe i fortë në reflektimet, por i prekshëm në jetën reale.
Gjatë fushatës elektorale, njerëzit e pëlqyen shumë këtë portret, për shkak se thoshte diçka për të. Ata do të bisedonin për “shumë fytyrat e Trump” dhe mund ta kuptoj pse e panë kështu.
Pasi e kam takuar disa herë, mund të them se ai është mjaft ndryshe në biseda private. Ai ishte pothuajse sharmant, sidomos nëse ka një audiencë të vogël, të hijshme, me humor dhe pozitive ndaj tij. Personi publik që ai paraqiti në zgjedhje është agresiv, edhe pse me këtë, largoi shumë grupe njerëzish. Unë e shoh këtë si portret të një personi të rrënuar. Ky është interpretimi im personal. Edhe fakti që ai kandidoi për president është i çuditshëm. Mendoj se ai është një person me dëmtime. Nuk mendoj se ai dëshiron vërtet të qeverisë, atij thjesht i pëlqen ideja e të qënit president.
Jam i tronditur nga rezultati. Mendova se ishte një shaka. Por mendoj se ai është një negociator i mirë dhe një shitës i madh: ai mund të arrijë marrëveshje të mira pas dyerve të mbyllura. Ndërsa nuk ishte zgjedhja ime, ai është tani presidenti im dhe do i uroja më të mirën – dhe do lutem që të bëjë një punë të mirë.
William Coupon: M’u desh të pastroja pendët e zogut nga mëngët, pasi e fotografova
Kjo fotografi është shkrepur në vitin 1983 për t’u botuar me një artikull në Manhattan Inc, një revistë prestigjioze dhe me ndikim përgjatë viteve 1980. Kjo revistë pak a shumë e shpiku këtë idenë e biznesmenëve të trajtuar si të famshëm. Në këtë artikull, Trump shprehte dëshirën e tij për të qenë një negociator paqeje mes izraelitëve dhe palestinezëve. Kështu ne vendosëm të marrim këtë zog për të simbolizuar paqen. Grafikisht, funksionoi për bukuri – edhe pse m’u desh të pastroja glasën e zogut që ra mbi njërën mëngë të Trump.
Ai nuk është ndonjë person shumë i hijshëm. Ai ka temperament, fryhet shumë. Çdo herë që e kam takuar, ai ka pasur një sjellje të pakëndshme. E pashë kur luante golf në Palm Springs, Florida, rreth tre vjet më parë. Ia tregova fotografinë në telefon dhe ai tha: “Më pëlqeu fotografia, por e urreva artikullin”.
E fotografova sërish në vitin 1992, për Ligën Hebreje të mbrojtjes. Ai po mbante një pemë të vogël. Dukej shumë më tepër i matur sesa në foton tjetër. Synimi i tij në të dyja rastet ishte ai i të qënit një lloj ndërmjetësi. Asnjëherë nuk ndodhi. Çdo gjë që bën është më e madhe se ç’duhet. Ai i ka ruajtur lidhjet e tij pro-izreaelite , kështu që nuk e di se çfarë mund të ndodhë me marrëveshjen bërthamore me Iranin. Ka plot çështje të tjera: sigurimi social, gjykata e lartë. Ky është një ndryshim radikal në politikën amerikane dhe nuk e di se çfarë do të ndodhë.
Nigel Parry: Ai nuk pozonte anash, ndoshta për shkak të modelit të flokëve
Kjo fotografi u shkrep për revistën “American Esquire” vitin e kaluar. Ata donin të publikonin një foto për kopertinën, me të, Hillary Clinton dhe Marco Rubio – që të dukej sikur ishin pjesë e malit Rushmore. Kur erdhi puna tek Trump, rezultati ishte kjo foto pasi ai refuzoi të fotografohej në kënd. “Jo, Nigel”, më tha, “duket si foto në profil”. Ndoshta mendoi se po përpiqeshim të merrnin një pamje të mirë të krehjes së flokëve përpjetë.
E detyrova të ndiqte instruksionet e mira. E gjitha zgjati ndoshta 4 minuta, me disa prova. Humorin e kishte të shkëlqyer – sa kohë që ti lëviz shpejt dhe ndjek urdhërat e tij, me të merresh vesh. Por nuk do të doja ta zgjasja shumë me të, sikundër doja me presidentin Bush Jr, që bënte shaka gjithë kohës. Trump nuk i ha shakatë, por as nuk përpiqet të ta hedhë. Ai është vetvetja.
Bernie Sanders do të merrte votën time. Trump dhe Clinton ishin dy kandidatët më të këqënj që mund të zgjidheshin. Vetëm se ishte shumë vapë por do të shkruaja një ese në fletën time të votimit që ta bëja të pavlefshme.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
