Mjekët që punojnë në kampet e ndihmës për refugjatët në Ballkan thonë se vërehet një rritje e madhe e numrit të refugjatëve që po sëmuren për shkak të mbërritjes së temperatuarave nën zero. Në rajon tashmë ka hyrë dimri i vërtetë, me temperatura që shkojnë deri në minus 11 gradë.
Stafi i shoqatave mjekësore të bamirësisë si Trupa Ndërkombëtare Mjekësore apo Mjekët pa Kufij thonë se shumica e pacientëve vuajnë nga probleme të frymëmarrjes si bronkite apo viroza. Ka një shqetësim në rritje për njerëzit që refuzojnë ose nuk kërkojnë të trajtohen.
Refugjatëve iu ofrohet mjekim, rroba të ngrohta dhe ushqim në një nga pikat kryesore të refugjatëve, ngritur në kufirin e Serbisë me Maqedoninë në jug dhe me Kroacinë në veri.
Trupa Mjekësore Ndërkombëtare ka ngritur një klinikë fushore në stacionin e trenit në qytetin e vogël të Sidit në veri të Serbisë.
“Javën e kaluar, kur temperaturat ishin pak më të larta, ne trajtonim rreth 50 deri në 60 persona në ditë”, thotë Sanja Djurica nga IMC.
“Këtë javë, që temperaturat kanë rënë, paraqiten rreth 100 persona në ditë. Pothuajse të gjithë vuajnë nga sëmundje të frymëmarrjes që janë shkaktuar nga i ftohti”.
Familja Al-Maari
Mes atyre që kanë ndërmarrë udhëtimin nga Siria drejt qendrës së Europës janë edhe pjesëtarët e familjen Al-Maari, të cilët po e bëjnë “aventurën” e tyre ndërsa bora bie e dendur dhe rrugët janë të mbuluara tashmë nga një shtresë e trashë. Ata janë larguar nga Siria tre javë më parë dhe që prej asaj kohe, ndodhen në rrugë.
Familja udhëton me katër fëmijë, më i vogli i të cilëve është vetëm dy vjeç. Vëllai i tij, Mohammad është shtatë vjeç dhe është sëmurur me të ftohtë dhe një infeksion në gjoks.
“Jemi në një udhëtim vdekjeje”, thotë xhaxhai i Mohammad, Iyad Al-Maari. “Mund ta përballojmë vetë. Por jam i shqetësuar për fëmijët – nga i ftohti, sëmundjet dhe uria”.
Mohammad nuk mendohet të jetë i sëmurë rëndë. Iyad thotë se familja është e vendosur të vazhdojë rrugëtimin drejt Gjermanisë, kur babai i fëmijëve pret për t’u bashkuar me ta.
“Ka njerëz që refuzojnë mjekimet e mëtejshme pasi ne i vizitojmë për të parë gjendjen e tyre”, thotë Tuna Turkmen nga Mjekët Pa Kufij në Serbi. “Edhe nëse ne i këshillojmë të shtrohen në spital, ata nuk shkojnë. Ata dëshirojnë vetëm të vijojnë rrugën…me frikën në rast se kufijtë mbyllen papritmas dhe mund të mbeten të bllokuar”.
Me lot në sy, nëna e Mohammad, Malak thotë: “Ne nuk donim asgjë nga këto…ne vetëm duam që të mbarojë lufta në Siri”.
Mundimi, stresi e ankthi shihen qartë në fytyrën e saj. Ajo është e traumatizuar dhe e dëshpëruar.
Mjekët vënë në dukje, gjithashtu, edhe ndikimin e fortë psikologjik që ka rrugëtimi nga Siria tek këta njerëz. Trupa Ndërkombëtare Mjekësore ka vendosur edhe psikologë në qytetin Sid. Edhe pse refugjatët mund të qëndrojnë atje, ndonjëherë edhe vetëm për disa orë, mjekët dhe punonjësit e ndihmës kanë kohën e mjaftueshme për të mundësuar “ndihmën e parë psikologjike”.
“Bëhet fjalë për mbështetje emocionale dhe inkurajim”, thonë mjekët. “Refugjatët e luftës në rrugë e sipër, janë mirënjohës vetëm që kanë dikë po i dëgjon”.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
