Publiku shqiptar pësoi dje shock-un e rradhës pas një vendimi gjykate që shpalli të pafajshëm shtetasin Arben Frroku, të akuzuar për vrasjen e komisarit të policisë, Artan Lamaj. Më tronditës këtë, e bën fakti se Arbeni është vëllai i Markut, deputetit tashmë nën akuzë për disa vepra penale.
Por prej nga duhet të vijë më shumë tronditja: nga fakti se drejtësia jonë është një gjeneruese padrejtësish duke e lënë krimin të hedhë valle, ku ta dojë e si ta dojë, apo se Arbenin do e kemi dhe deputet në parlament në vend të të vëllait, si tregues i një qerthulli absurd ku jemi zhytur e nuk dalim dot?
Por kjo fundit ka dhe një anë më dramatike, të cilën e bartte dhe qenia Mark: ne as për Markun e as për Arbenin, nuk jemi në gjendje të kuptojmë racionalisht se ç`i ka sjellë ata në parlament?! Ç`profesion, ç`aftësi, ç`meritë shoqërore?!
Po po, është kjo po aq dramatike sa vendimet gjygjësore e sa përfshirja e Brother-Frrokajve në akte kriminale, disa të provuara e disa të perceptuara.
Dramatike dhe për faktin se ata janë pasyrimi i yni, i shoqërisë së ndërtuar prej nesh në gjithë këto vite, nga gjiri i së cilës kanë dalë e kanë shkuar në parlament Marku me Arbenin.
Ata janë mishërim i batutës ”Në popull i kemi rrënjët o Mali, më tha shoku Shpati”.
Kështu që, në këtë mes ka dhe një dramë të tretë dhe ata jemi ne, populli prej së cilit dolën.
