Armiqtë e tij në Madrid e kanë vizatuar me personazhet negative të eposit spanjoll që kanë arritur edhe tek ne: një “baloz deti” apo një “Katallan i zi”.
Edhe qeveria spanjolle, pikërisht për t’i hequr “përparësinë në legjendë”, aktin e parë që ndërmorri kur Carles Puigdemont shpalli pavarësinë e Katalonjës, bllokoi portin e Barcelonës, si për ta lënë “balozin” në “t’thatë”.
Por pak kush e di se gazetari 54-vjeçar që është kthyer në tmerrin e qeverisë spanjolle, madje edhe të Mbretit vetë, e ka gatuar planin e tij për ta bërë fakt dhe jo propagandë pavarësinë e rajonit më të pasur të Spanjës, pikërisht në ë një ditë vere të vitit 1991, kur në moshën 27-vjeçare udhëton për në Lubljanë të Sllovenisë dhe takohet me “baballarët” e këtij shteti të ri që arritën ta shkëpusin vendin më të pasur të Jugosllavisë nga zgjedha e Beogradit, me vetëm “dy-tre pushkë”
Siç bën të ditur për francezen Liberation, miku i tij i ngushtë, gazetari radiofonik Ramon Iglesias, Puigdemont e ka hartuar planin e tij për Catal-exit në mënyrë strategjike, madje edhe me variante rezervë, duke studiuar me detaje përvojën ballkanike.
Por detaji tjetër që e lidh me Ballkanin, është martesa me gazetaren rumune Marcela Topor.
Gazetat shkruan në atë kohë se Carles mësoi rumanishten për hir të dashurisë për Marcela-n. Por në fakt, gjuha katalane me rumanishten janë shumë të ngjashme dhe kanë shumë fjalë të përbashkëta.
Njeriu që po shkëput nga Spanja rajonin më të pasur në vend me 7.5 milionë banorë, është një poliglot që di 5 gjuhë: anglisht perfekt, frengjisht, gjuhën katalane, gjuhën kastiliane(spanjishtja zyrtare) dhe rumanisht.
Nëse shumë vetë në Barcelonë e rrethina janë bërë indipedentistë për shkak të politikave të Madridit, Carles ka qenë një politikan i bindur për pavarësinë e Katalonjës. Madje kur u zgjodh kryebashkiak i qytetit Gerona, i ndryshoi emrin Girona, siç shqiptohet në gjuhën katalane.
Menjëherë sapo u zgjodh kryetar i Bashkisë së Girona-s, i kërkoi vajzës së Mbretit të ri Felipe VI që të mos quhet më “Princesha e Girona-s”.
Ndaj monarku e urren për vdekje “balozin e ri katallan” që deri dy vjet më parë ishte i panjohur, por që tani është kthyer në figurën që inspiron të gjithë që kërkojnë vetëvendosje, e në radhë të parë baskët që kanë luftuar edhe me armë, por edhe mjaft “popuj të tjerë në Spanjë”, siç thotë shpesh Carles Puigdemont.
Përpara se të bëhet president i Katalonjës, ai formoi një rreth politik për të zhvilluar idenë e pavarësisë, krijoi një agjenci lajmesh në gjuhën katalane si dhe një gazetë në anglisht për të treguar mbi Katalonjën.
“Në politikë ka hyrë jo se donte karrierë por vetëm për të realizuar shkëputjen e vendit të tij nga Spanja, ndaj dhe ka liri të madhe mendimi e veprimi”, thotë poeti Antoni Puigverd për Liberation.
Por që gazetari me flokë si paruke të jetë një lojtar i rastësishëm vështirë të besohet.
Në Barcelonë qarkullon një legjendë urbane se “çfarë s’ka bërë Madridi për ta ‘hequr qafe’ Puigdemont-in, por s’ja ka arritur”.
“Është magjistar, i kupton gjërat shumë përpara se të ndodhin”, thotë berberi i tij, një tip si ata të qëmotit.
Por në të vërtetë, çfarë i qeth ai njeriut që armiqtë e tij thonë se është qeros dhe mban paruke? /tesheshi.com/
