Një intervistë që bie era lobim është dhënë në VOA, ku jo direkt por indirekt, i është bërë një lloj avokatie Berishës në lidhje me shpalljen “non grata” të tj nga adminstrata amerikane.
Është i ashtuquajturi Këshilli i Ambasadorëve Amerikanë, pjesë e të cilit është Philip Hughes, i cili ka botuar këto ditë një raport pas një vizite fakt-mbledhëse në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoninë e Veriut. Ai, në një intervistë për Zërin e Amerikës, ka kontestuar faktin se të shpallurit “non grata” nuk i jepet mundësia të shohë provat për këtë. Dhe sipas tij, kjo është një problematikë në ligjet amerikane.
“Është vështirë të gjykojmë rastin e Sali Berishës, sepse nuk kemi qasje tek faktet. Nuk e dimë se çfarë dëshmish i janë paraqitur Departamentit të Shtetit, apo çfarë provash kishte Sekretari Blinken kur bëri përcaktimin. Ajo që po përpiqemi të themi në raportin tonë, ajo që po përpiqemi të nënvizojmë, është se ky mund të jetë një rast, ku një nga ligjet tona po praktikohet në mënyrë shumë të përgjithshme, pa vëmendjen e duhur të Kongresit, duke sjellë pasoja të padëshiruara. Kjo është situatë në kundërshtim me traditat tona ligjore në Shtete të Bashkuara, ku njerëzit duhet të kenë qasje ndaj dëshmisë kundër tyre, në mënyrë që të kenë mundësinë për të kundërshtuar provat dhe të argumentojnë për të mbrojtur veten. Dhe kjo nuk është e mundur me mënyrën se si këto rregullore për shpalljen (non-grata) janë hartuar. Ajo që u përpoqëm të theksojmë është se kemi të bëjmë me diçka që bie ndesh me traditat ligjore amerikane dhe ndoshta duhet shqyrtuar. Ndoshta ka qenë e padrejtë, nuk e di, sepse nuk i kam faktet për rastin e Sali Berishës. Por është e sigurt se ai nuk ka qasje ndaj fakteve dhe nuk ka patur mundësinë që të mbrohet nga shpallja e vendimit apo të argumentojë në mbrojtje të vetes. Kjo nuk është mënyra se si ne i bëjmë gjërat në aspektin ligjor, në përgjithësi në SHBA, ndonëse ai natyrisht është shtetas i huaj”, arsyetoi Hughes.
Edhe pse ky qëndrim mbi të jetë produkt i një lobimi të fuqishëm, arsyetimi i zyrtarit amerikan qëndron deri diku, jo dosmodoshmërisht vetëm për rastin Berisha, por për aspekte të diskutueshme “non grata”-ve, sidomos kur është fjala për afera korruptive, pasi as publiku e as i shenjuari nuk kanë akses te faktet në duart e amerikanëve. /tesheshi.com/
