Nga Sebastian Zonja
Ka disa ditë rresht që vijon protesta e banorëve të Kallmit të Vogël në Fier , të cilët kanë nënshkruar edhe një peticion me 290 firma për t’i dhënë zgjidhje problemit që kanë me amortizimin e skajshëm të rrugës. Banorët thonë se rruga që duhet të përshkojnë përditë nuk ka asnjë investim prej 20 vitesh.
“Askush nuk na ka takuar për të na dëgjuar apo dhënë zgjidhje problemit që kemi”, shprehen banorët.
Vetëm shpirti i atyre e di se ç’heqin tani dimrit me atë rrugë copë-copë, plot me gropa që mbushen me ujë. Mjafton një rrebesh në Tiranë dhe përmbytet Lana, bëhet trafik, dhe më pas të gdhihesh e të ngrysesh në pellg.
“I lagen këmbët fëmijëve, thoshte një familjar, dhe marrin të ftohtë se janë me këmbë lagur gjithë ditën.” Ndaj dhe paralajmërojnë se do përshkallëzojnë protestat, duke bllokuar edhe punimet e TAP që kalon pranë banesave së tyre, apo dhe autostradën Lushnje-Fier.
Fëmijët që shkojnë në shkollë, me kërkesë të familjarëve, kanë bojkotuar nisjen e vitit të ri shkollor deri në rregullimin e rrugës. Janë 300 nxënës të shkollës 9-vjeçare “Europa” që protestojnë me mjetin e vetëm që u ka ngelur, bojkotimi i vitit të ri shkollor.
Ku ka vajtur puna, të përdorësh fëmijët për një të mirë publike që duhej të të ishte siguruar me kohë. Ndoshta po të shtrëngojë muskujt ndonjë prokuror, institucion auditimi etj., të kërkojë të dhëna pse s’është bërë rruga në atë zonë, del që fonde ka patur, premtime ka patur plot, por fondet janë zhdukur, dhe premtimet kanë ngelur premtime për zgjedhjet e ardhshme. Po sikur i zgjodhi njeri me zor ata përfaqësues të asaj zone?
Protestën e banorëve të asaj zone do e cilësoja për nga rëndësia krahas asaj të armëve kimike në Tiranë dhe demarkacionit në Prishtinë. Është nga rastet e rralla që vlen të theksohet se kemi të bëjmë me një protestë të mirëfilltë civile. Kjo është një protestë jashtë filtrave politikë që synon të sjellë një zë në artikulimin e revoltës qytetare, zërit kritik dhe reflektimit për pjesën tjetë të shoqërisë. Pjesëmarrja është e vogël, por jehona e saj ushton për këdo që i kundërvihet korrupsionit në drejtësi, varfërisë dhe problemeve të tjera. Korrupsioni dhe varfëria nuk janë fatkeqësi natyrore, janë pasojë e mungesës së kërkesës së llogarisë. Kjo apati e përgjithshme e krijuar, mungesë shprese për ndryshim nuk është vecse një instrument në duart e pushtetarëve që të mos e vrasin mendjen për protestat e vogla, derisa ato të bëhen masive.
Sigurisht që në një vend ku bëhet thirrje që të vijnë të investojnë të huajt sepse nuk ka sindikata, ku debatohet të importojmë plehrat nga Europa, apo jo, është fatkeqësi që mjeti i fundit i protestës të jetë përdorimi i fëmijëve…/tesheshi.com/
