Nga Ylli Pata
Shqipëria ndoshta është vendi i vetëm në botë që ka të gjithë qeverinë në dispozicion të kapitalistëve dhe nuk ka as sindikata e as Ministri Pune.
Tek “Rama 2”, nuk ekziston më as dikasteri i vjetër i Punës dhe Çhështjeve Sociale që është bashkuar me Financat, pra tatim-taksat dhe tatim-paguesish.
Por më shumë se kaq, kryeministri i ka lënë një portofol ministror të posaçëm për t’u kujdesur për punëdhënësit në Shqipëri.
E kjo është ministrja e marrëdhënieve me Sipërmarrjen, Sonila Qato.
Ka afro 25 vjet në Shqipëri, që kur Aleksandër Meksi iu dha krerëve të sindikatave që e sollën partinë e tij në pushtet, shtëpitë e pushimit më të mira në gjithë vendin, mbylli të gjitha miniera, fabrika uzina e ç’mos duke lënë në këmbë vetëm hidrocentralet, të vetmet që prodhonin drita pasi në gjithë këto vjet mezi u mbyll Banja, vepra e Pesëvjeçarit të IX që u miratua nga Kongresi i 9 i PPSH-së dhe u nis nga Ramiz Alia.
Me zhdukjen e sindikatave që drejtoheshin vetëm nga njerëz që kishin qenë më shumë rrufjanë nëpër ndërmarrjet e tyre, të aftë për manovrime si Jovan Bregu i famshëm, sesa si përfaqësues të punëtorëve, qeveritë kanë bërë çfarë kanë dashur me rroga, kontrata, marrëdhëniet e punës etj.
Shqipëria ka Kodin e Punës ndër më të mirët, por nuk zbatohet kurrë; që në administratën e shtetit, ku drejtorët e emëruar sipas tepsisë i kanë kthyer entet apo drejtoritë që administrojnë si qoshe totalisht private.
Nuk ka dinjtet dhe meritokraci, por vetëm lëpirje të shefit, spiunim apo punëra të tilla.
Por puna është se ky virus ka hyrë edhe te privati, të cilit i duhet i afti dhe jo servili.
Normalisht jo gjithkund, por ky krimb ka infektuar shoqërinë dhe ne nuk kemi krijuar ende klasën e profesionistëve apo të punonjësve të kualifikuar.
Edhe kompanitë e mëdha ndryshojnë shpesh staf, duke mos lënë të rritet e konsolidohet një klasë reale punëtore, apo proletariat siç thoshte Karl Marksi.
Qeveritë në vend zëvendësonin njëra-tjetrën dhe secilës i leverdiste që të mos kishte as punëtorë e as sindikata, që të mos ngriheshin në protesta e t’i rrëzonin siç bëri sindikata e Valer Xhekës në vitin 1991 me minatorët e Valiasit.
Edhe Edi Rama të njëjtin model ka ndjekur në dy qeveritë, ku në të parën kishte Arben Ahmetajn si njeriun që mbante kontakte me oligarkët e mëdhenj, ndërsa sot e ka dubluar këtë skemë me një ministri të posaçmë që drejtohet nga Sonila Qato. /tesheshi.com/
