Është impresionuese mënyra se si një pjesë e mirë e të varfërve e kërkojnë me çdo çmim pasurimin. Sidomos, kur bëhet fjalë për atë kategori njerëzish të cilët kanë një botëkuptim pragmatist mbi fatin dhe përcaktueshmërinë. Mënyra se si kjo kategori e konsideron statusin e tyre social si një padrejtësi dhe një stacion të përkohshëm për t’u kaluar sa më parë dhe me çdo mënyrë, të jep përshtypjen e një shtrese të diskriminuar padrejtësisht. Mirëpo, rruga drejt pasurimit ka kriteret dhe kushtet e veta të cilat nuk varen nga individi, për pasojë çdo mjet i sforcuar për të arritur me çdo kusht shtegun e lumturisë së shumëpritur, shpesh rezulton ta shndërrojë ëndrrën e pasurimit në një realitet edhe më të hidhur se sa vetë varfëria në përmasat e veta natyrale.
Konvertimi në mënyrë progresive i aktiviteteve të bizneseve të vogla, nga aktivitete shërbimi në aktivitete bastesh e kumari, janë një tregues se diçka jo e mirë po ndodh në sferën e konsumizmit social. Teksa mundohesh të kërkosh strehim nga përdhunimi viziv i bareve dhe lokalomanisë shqiptare e cila shpërthen pa fre, në çdo stinë e në çdo kënd, përballesh me mbipopullim të bizneseve private të cilat futen në kategorinë “sprovë me vetvehten” të tipit bet, lloto, bingo, të cilat me ambiente gati mistike të errëta dhe me drita të palodhshme pulsuese, i reklamojnë kalimtarëve psikozën mashtruese, se “fati është në dorën tuaj”.
Ajo që të bën përshtypje më shumë, është se numri i njerëzve që hyjnë e dalin nga këto “parajsëza” fiskale me maska plotngjyrëshe, shpesh e tejkalon numrin e blerësve të minimarketeve. Në një vend si i yni që vjen nga një trashëgimi varfërie të shpërndarë në mënyrë të barabartë, një vend ku sot pasuria dhe pasurimi është kthyer në një target të çdo moshe, gjinie e shtrese sociale, në një religjion dhe kut matjeje për një rreshtim elitar në shoqëri, një vend që pasojat e piramidave financiare shkaktuan pothuaj një luftë civile, dashamirësia ndaj këtyre minipiramidave është sa e pajustifikuar aq edhe dëshpëruese. Këto piramidëza edhe pse të vogla në rang social, në rang individual mund të rezultojnë fatale.
Mashtrimi që vazhdimisht ka joshur njeriun që në zanafillën e vet, ka qenë bindja se ai, njeriu, është zot i fateve të veta dhe se fati ndodhet në dorën e tij. Keqkuptimi mbi pasurinë dhe jetën mbi fitimin e lehtë dhe të menjëhershëm ka shkaktuar shumë drama njerëzore. Ato fillojnë që nga depersonalizimi dhe rënia në prehrin e vesit gjersa ai të kthehet në një strofkull të paevitueshme. Lidhja e egos me një aktivitet të tillë është aq e fortë dhe e pazëvendësueshme, saqë jo rrallë sheh njerëz të cilët në përpjekje për të kuptuar shprehjen “fati është në dorën tuaj” kanë abstenuar nga pothuaj të gjitha detyrimet familjare e shoqërore dhe në mënyrë skllavëruese përsërisin ritualin e dëshpërimit.
Shuma e investimeve personale të klientëve të këyre parajsëzave fiskale është pabesueshmërisht në raport të zhdrejtë me nevojat dhe investimet që realisht ka nevojë ky vend, por gjithashtu janë në raport të zhdrejtë me investimet që kryefamiljarët duhet të bëjnë kundrejt familjeve dhe familjarëve të tyre. Të ndodhur përballë një realiteti të papritur ku në të vërtetë fati nuk paskësh qenë në duart e tyre, pa asnjë dyshkë në xhep, proçesi i depersonalizimit dhe i tjetërsimit të këtyre individëve fillon për të mos u ndalur.
Në ato vende dhe në ato njerëz ku dominon loja me fatet e të tjerëve, bamirësia dhe bamirësit janë një fenomen dhe një tipologji në zhdukje e sipër.
Psikoza pasurimit me çdo kusht e përhapur vrullshëm deri në formë kapilare në strukturën tonë sociale përmes mediave, narrativave të kafeneve, përmes modeleve të keqvendosura të të qënurit i pasur në publik dhe i varfër me vetvehten, moskuptimi i filozofisë së jetës dhe i dobisë së shtresëzimit të shoqërisë, në njerëz që ofrojnë atë që nuk ofron tjetri dhe anasjelltas, materializmi qelizor e pragmatist i individit postmodern, e shumë elementë të tjerë, janë shigjeta therëse të përditshme të cilat plagosin virtytin dhe thjeshtësinë, dëmtojnë ekonominë personale dhe kombëtare si dhe janë një shtrat i keq për kultivimin e veseve dhe degradimin social. /tesheshi.com/
