Nuk duhej të mbetej aq telegrafik lajmi se një grabitës karburantesh, i maskuar dhe nën tytë arme, pasi u kap nga policia rezultoi të ishte një punonjës garde, pra, duke qenë rrogëtar shteti i sektorit të sigurisë ndaj qytetarëve. Ai kishte zgjedhur që gjysmën e ditës të ishte një engjëll, i paguar për të qenë i tillë, e gjysmën tjetër, një djall me kapuç. Dhe ky është i dyti rast brenda një viti.
Mos u habisni nëse ju thuhet se këtu nuk ka asgjë të jashtëzakonshme, dhe mu kjo është ajo që nuk mund ta lërë lajmin thjesht në kufijtë e telegrafikes. Ato si raste janë “prodhime” të realitetit shqiptar, i strukturuar i tillë që njerëzit të mbajnë një maskë. Ua mësoi politika! Ndaj dhe sot ulëritëse nuk është zhdukja e moralitetit në politikë, por dhe në shoqëri, tek segmentet që e përbëjnë atë, deri tek ai individi i thjeshtë që deri dje besoi se të jesh i ndershëm është diçka e mirë, por që sot e ka flakur tutje këtë “mirësi”, duke zgjedhur të përshtatet, të bëjë dhe ai pushtin porsi ata atje lart. Është pikërisht kjo, pra, maska ajo që politika ia ka dhuruar gjithsekujt, dhe sot ne e kemi të vështirë të dallojmë engjëllin nga djalli.
Dhe jo rastësisht është “maska” fjala më pikante që vihet në gojën e një personazhi teksa ai denoncon të keqen tek njeriu me pushtet, por që ka vendosur të abuzojë me të. Tek “Hije që mbeten pas”, Agroni denoncon maskën e Adnan Kodrës, duke i thënë së fejuarës, Marjetës, se dhe asaj ia kishte mësuar i ati se si ta mbante një maskë.
Kjo maskë ka qenë e është një ndër mallkimet e shoqërisë shqiptare. Ajo nisi të mbahej nga ata që kishin në dorë fatet e këtij vendi, për t’u vijuar më pas në praktika të rëndomta kriminale. Mjaft të kujtojmë se gjatë ’97-s, halli më i madh ishin maskat që dilnin në rrugë. Çka i mundonte më tepër njerëzit ishte dyshimi se pas tyre fshiheshin ndoshta deri të afërm, të njohur, miq apo shokë. Po si erdhi puna deri aty? Ngaqë maska nga send u shndërrua në sjellje, pikërisht nga politika.
Ky është dëmi më i madh i saj, i politikës: u ka mësuar njerëzve si të mbajnë një maskë! Do të ishte mirësia më e madhe nëse një ditë do vendosnin të mos mbanin maska, duke bërë që atë ta hiqte dhe gjindja. Që këtu nis Rilindja, ku nis të vetëçirren maskat! Është pikërisht kjo që përbën sot një emergjencë kombëtare. /tesheshi.com/
