Nuk para më ndodh shpesh që ta shoh kryeministrin në televizor. Sepse, kur ndodh kjo, frymëzohem detyrueshëm që të bëj një shkrim. I tillë ishte dhe rasti tani. Të enjten ndoqa Edi Ramën tek Top Story. Ai me vështirësi paraqiti një Shqipëri tepër normale, parë formalisht. Mirëpo, parë normalisht, Shqipëria e tij ishte vetëm formale!
Pa dashur të mbetem këtu, pasi kjo temë meriton një shkrim më vete, madje një libër, ajo që më intrigoi më shumë për të shkruar ishin termat allamesianë të kryeministrit. Ai në vazhdimësi tenton ta paraqes veten si misionar. Fjala vjen, atë natë ia miratoi fjalët gazetarit kur ai i tha se është bërë kryeministër nga halli. Në të njëjtën kohë e dimë se më parë z. Rama është vetëparaqitur si një person që ka një mision (si Mesia), dhe jo një detyrë (si kryeministër). Edhe vetë termi “Rilindje” nuk është rastësi, pasi ai mund të zëvendësohet kollaj me termin “ringjallje”, pasi që të dy tregojnë për rijetësim.
Mirëpo kryeministri ynë është tepër eklektik në ato që thotë. E gjitha nis me devizën krishtere, “Askush s’mund t’ju shërbejë dy padronëve. O do ta urrejë njërin, o do ta dojë tjetrin. S’mund t’i shërbehet edhe Zotit edhe Mamonit” [Ungjilli sipas Mateut]. Ose, “Kush do ta fitojë jetën, le ta flakë atë” (po aty). Pra, parë nga dogma e krishterë, Edi Rama, si një katolik i deklaruar, duhej ta jepte dorëheqjen që ditën e parë që deklaroi se ishte katolik. Jezusi i shmangej Jerusalemit, sepse ai, si çdo qytet tjetër, ishte qytet i hipokritëve, i dijetarëve, i letrarëve, i atyre që s’besojnë, dhe i besimtarëve të rrejshëm. Po Mesia ynë në Shqipëri pse nuk largohet? E të mendosh që bëhet fjalë për dy mijë vjet më pas.
Për hir të objektivizmit, ne nuk mund ta vëmë në dyshim sinqeritetin e kryeministrit kur bëri deklaratën e përkatësisë fetare, ashtu siç, nga ana tjetër, nuk mund të tregohemi aq naivë sa ta fusim shabllon, pa doganë, në subkoshiencën tonë deklaratën e tij. Por pse vallë u tregua kaq kontradiktor kryeministri? “Pa dyshim që jetojmë në kohën dhe epokën e Katolicizmit. Ky është trendi, dhe ne e ndjekim. Ka para, ka famë, ka pushtet dhe popullaritet,” shprehen disa analistë, pronarë universitetesh dhe politikanë. Pra, tamam krejt e kundërta nga ajo që propagandon vetë Krishtërimi. Nga ana tjetër, si për ironi të tyre, kjo nuk është e vërtetë, pasi revolucioni francez u bë pikërisht për ta rrëzuar nga pushteti këtë mentalitet, dhe për të sjellë në të sekularizmin. Mirëpo, duke ditur që jetojmë në një vend historia e të cilit ka treguar se për shkak të rrethanave jemi bërë më “shejhulislamë se sulltani,” më ateistë se ish-Bashkimi Sovjetik, atëherë pyetja që imponohet natyrshëm është, “Pse mos të bëhemi sot më katolikë se Papa?”
Nga ana tjetër, kryeministri si pa dashur është treguar i dyfishtë dhe tepër elokuent në praktikën e tij. “Materializmi ose (pozitivizmi) hebraik ia ktheu vetëdijen njeriut në drejtim të botës, ndërsa Krishtërimi shpirtin njerëzor ia drejtoi vetvetes. Realizmi i theksuar i Dhjatës së Vjetër mund të tejkalohej me një idealizëm po aq të theksuar të Dhjatës së Re. Bashkimin e këtyre dy kërkesave në një do ta bëjë Islami me Muhamedin” (“Islami ndërmjet Lindjes dhe Perëndimit”, fq. 193). Muhamedi ishte mistik, i arsyeshëm dhe asket në Mekë, ndërsa në Medinë bëri shtet dhe politikë shtetërore. Thënë ndryshe, Muhamedi ishte po aq i krishterë në Mekë, sa ç’ishte hebraik (davidian dhe solomonist) në Medinë. E pse mos ta bënte një gjë të tillë kur të gjithë ishin profetë abrahamikë dhe delegatë të Zotit në tokë. Këtë gjë e konstatoi shumë mirë edhe filozofi britanik Miller, kur tha, “Muhammedi nuk u mor vetëm me aspektet shpirtërore, por ai u tregua burrë shteti dhe ligjvënës. Ligjet e tij i përfshinë të gjitha aspektet e jetës, qoftë civile, politike dhe sociale.”
Si ëmbëlsirë në fund kam zgjedhur t’i përgjigjem dikujt që më pyeti në nuk kam frikë se mos do ta xhindos kryeministrin që po e quaj mysliman? Tani po ia jap përgjigjen kësisoj. Ka kohë që në Amerikë mediume dhe blogje të ndryshme e akuzojnë Obamën si mysliman të fshehtë. Aq e vërtetë është kjo, sa që edhe dje vetë kandidati për president, z. Trump, e quajti atë të tillë. Në këtë kontekst, kryeministri ynë duhet të ndjehet i privilegjuar që bashkë me Obamën janë të vetmit liderë botërorë që akuzohen për myslimanë! /tesheshi.com/
