Këto ditë parazgjedhore, pavarësisht dëshirës për ta fikur televizorin nga lajmet e shumta përsëritëse të politikës, ku të gjithë tregojnë se sa e duan Tiranën, Durrësin, Peshkopinë, Sarandën e gjitha qytetet e tjera, është e pamundur të mos i ndeshësh politikanët edhe në rrugë.
Kështu, pak ditë më parë, ndërsa kaloja pranë Bankës së Shqipërisë, shoh në lulishten aty pranë rrethin e kandidatit demokrat Halim Kosova, të vendosur mbi bar, që do të flisnin lidhur me “punën dhe dinjitetin”. Më ngelën sytë te bari, i rritur mirë dhe i shtuar. M’u kujtua ajo koha kur ai vend ishte thjesht me gurë.
Tani e kishte mbuluar një jeshillëk shumë i ëmbël. Rrotull ndodheshin njerëz që po “parkonin” biçikletat po mbi bar, ndërsa i drejtoheshin vendit ku kandidati kishte vënë karriget dhe posterat. Më përfshiu një ndjenjë e hidhur.
Teksa hyra në zyrë dhe ndeza kompjuterin, mendova lloj-lloj gjërash. Në drekë u futa edhe në “Facebook”. Mes fotove më del edhe ajo e Albana Vokshit, që kishte vënë podiumin në një lulishte, me logon “Prapë mashtrime”, ndërsa në krahë i qëndronin dy persona me dy makina të vogla lëvizëze. Sërish mbi bar.
U bë shumë kohë që në Tiranë e ëndërrojmë gjelbërimin. U bë shumë kohë që na flitet për punën, dinjitetin, rrugët. Ndoshta është mirë që politikanët të shohin pak më mirë se çfarë bëjnë vetë, sepse personalisht, teksa dëgjoj fjalime të tilla, e vetmja gjë që më vjen ndërmend është shprehja: “Ju lutem, mos e shkelni barin!”
Nënshkruar nga qytetarja A.GJ
