Dritan Hila, një nga intelektualët e qeverisë që deri tani ka qenë zv/ministër i mbrojtjes ka dhënë dorëheqjen “për arsye personale” Në sitin e kryeministrisë jepet një njoftim i thatë mbi lirimin nga detyra të z Hila dhe kaq. Ndërkohë burime pranë qeverisë theksojnë se Dritan Hila ka dhënë dorëheqjen me dëshirën e tij. i formuar me shkollim të lartë ekonomik dhe me një eksperiencë diplomati Dritan Hila ka qenë për 8 vjet një nga penat e njohura të opinionbërjes në Shqipëri si analist në disa media. Por edhe pse në detyrë qeveritare ai gjithmonë e ka thënë fjalën e tij. Me origjinë nga GJirokastra, pinjoll i një familje të mirë, ai ka jetuar fëmijërinë dhe rininë e hershme në qytetin e Shkodrës. Ka punuar disa vite si konsull i SHqipërisë në Milano. Është i martuar me gazetaren e njohur Rudina Xhunga dhe ka një vajzë. Në një postim në faqen e tij në facebook, Hila thekson: “Te dashur miq, sot u miratua edhe formalisht doreheqja ime nga detyra e zv/ministrit. Gezojme shendet te plote une dhe familja ime. Faleminderit per mbeshtetjen” Por dilemma është a lidhet largimi i zotit Hila me zgjedhjet lokale? Para pak ditësh ai ka botuar një shkrim se si duhen të jenë kandidatët e rinj për kryebashkiakë. Po ia japim lexuesit më poshtë:
Kryetari që do të donim
Dritan Hila
Ndezja e fushatës për zgjedhjet vendore do të na qasë portretet që do të qeverisin katër vitet që
vijnë. Nisur nga sa na kanë parë sytë në çerek shekulli, do të ishte e mira që të rinjtë të mos kishin këto dhunti:
- Të mos mendojnë që bashkia është trampolinë dhe vend ku bëhet leku për kusurin e jetës. Ta shikojnë qytetin a komunën ku do të zgjidhen, si stacioni i fundit i jetës së tyre. Të paktën katër vitet e para.
- Të mos jenë të emëruarit e qendrës dhe ushtarët e partisë; të mos jenë nënkryetarë bashkish, por njerëz që të kenë në qendër të vëmendjes komunitetin dhe nevojat e tij, pa dallim.
- Të mos plaçkisin arkën, trojet dhe mbysin qytetin me leje ndërtimesh, sikur pas katër vjetësh do të vijë qameti e nuk do të mbetet gur mbi gur. Ata që po ikin, janë shembulli më i mirë si nuk duhet të jetë një kryetar komuniteti. Kush po vjen është gjëegjëzë, pasi janë të panjohur për dhunti kulture, artistike apo
publike. Do perëndia e kanë sensin e masës!
- Të na kursejnë daljet në ekran për çdo sokak që shtrojnë apo pocaqi që mbulojnë.
- Do të donim pak më shumë gjelbërim, ndaj për këtë le të planifikojnë ca para, pasi lulet e pemët nuk kushtojnë shumë; ndonjë lulishte, mundësisht ndonjë kënd lojërash për fëmijë apo fushë basketbolli (ndoshta kjo është mision i pamundur).
- Ndërtesa më të ulëta në lejet e ndërtimit që do të japin, pasi e dimë që pa dhënë të tilla nuk rrinë dot. Dhe mundësisht nja dy pallate të mos jenë me arkitekturën e shëmtuar të fjetoreve që
kanë mbushur vendin, por me stil neoklasik, rokoko apo barok, që heraherës të kujtohemi në çfarë kontinenti gjallojmë.
- Është e pamundur të krahasosh premtimet e secilit prej tyre në fillim dhe mbajtjen në fund. Një kontratë noteriale me pasoja penale (domethënë të shkojnë në burg për premtimet e pambajtura), do të ishte zgjidhja ideale, por kjo nuk bën vaki.
Fillim i mirë do të ishte të mësonin kuptimin e termave si “fjala e dhënë”, “kontratë elektorale”, “hapësira publike”, “nevoja komunitare”, deri më sot të huaja.
- Të gjitha këto, bashkë me një vizion urbanistik, apo marrje si këshilltarë e urbanistëve, arkitektëve apo piktorë, është shumë. Ndoshta rishpallja e një moratoriumi për ndërtime do të ishte rruga më e drejtë. Kush njeh sadopak ekonominë, e di se ndërtimtaria është një aktivitet që ka marrë fund në Shqipëri dhe ky vend nuk ka më nevojë për sipërfaqe të tjera banimi, pasi nuk ka as fuqi blerëse e as popullsi që shtohet. Për të qenë të ndershëm, pushtetarëve lokalë do të duhej t’iu lihej në dorë competence sa për një ndërmarrje gjelbërimi. Kaq dhe e ka në tepër!
