Nëse nuk ndodh ndonjë gjë tjetër e bujshme, karriera e kryeprokurit Llalla me gjasë do mbyllet, me gjuhë futbollistike, si e një sulmues pa asnjë gol, por me dy premtime për të shënuar e me dy “dëmtime” në fushë. Premtimet janë ato për arrestime në nivele të larta që kurrë nuk u ndodhën, ndërsa “dëmtimet” janë: publikimi i fotove nga jeta e vajzës, si ta kishte babin biznesmen me nam, e kjo pra që ai është detyruar të largojë familjen jashtë për shkak se ka marrë një kërcënim.
Edhe sikur të jetë e vërtetë, kjo nuk i jep kurrsesi Llallës statusin e heroit. Por gjasat janë mos jetë e vërtetë. Deduksionet nuk të çojnë në një përfundim të tillë. Llalla ka shfaqur, por dhe mjaft lexueshëm e ka, një paaftësi të lindur për të mos trembur askënd, jo vetëm në planin e ordiner meqë nuk ka as fizikun e as portretin e një frikshmi, por sidomos në atë zyrtar, pasi organi i akuzës nën drejtimin e tij ka shfaqur një anemi porsi vetë drejtuesi, profili i të cilit është ai një njeriu të aftë për të siguruar ushqimin, strehimin, jetën pa ndonjë kokëçarje të fëmijëve, shkollimin e tyre, por jo të bëjë historinë në detyrën që ka. Ky tip shtetari nuk është për këtë kohë, nuk ka prerje t’i përgjigjet stadit historik që e thërret.
Nuk është e thënë që ai të ketë bërë lek, të jetë korruptuar në detyrë, – siç u aludua nga fotot e së bijës të zhytur në hedonizëm – madje mund të jetë shumë i ndershëm dhe korrekt në terma burokratikë.
Por në terma misioni Llalla është një dështim, aspak spektakolar por krejt i rëndomtë, sa vetëm lajme mbi kërcënime mund t’i japin një imazh të munguar burrëror.
Sërish me gjuhë futbollistike: është si ai sulmuesi që, pasi nuk arrin të përbëjë lajm me ndonjë gol të shënuar, bëhet lajm më një dëmtim të pësuar, edhe atë në stërvitje…/tesheshi.com/
