Nga Ahmet Zani
Kol Guri, një 32-vjeçar nga Dukagjini i Shkodrës, jeton mes dy ndjesive gati-gati të kundërta: hallit të madh që i ka zënë nga burgosja e së shoqes duke i lë në tre fëmijë, nga njëra anë e nga ana tjetër krenarisë që ndjen nga akti i saj prej burrneshe që ia dha hasmit në lule të ballit duke u hakmarrë për prindërit e saj, ç’ka e ka çuar pas hekurave për të vuajtur një dënim prej 14 vitesh.
Ky është një zakon malësori që nuk e njeh uljen e hundës, paçka belave që e pasojnë nga çdo anë për të cilat nuk pyet shumë teksa e shkreh armën në emër të kanunit.
E tashmë, Kola i zbritur prej Malësie, i ve me grua përsëgjalli, jeton i vetëm diku pranë Adriatikut në Kurbin, në errësirën e pamundësisë për të patur drita, por dhe pa fëmijët të cilët kanë përfunduar në një qendër sociale në Laç. Lena, burrnesha e tij, po e vuan dënimin tek 313-ta në Tiranë.
Ajo i ka bërë katër vjet, teksa e presin dhe dhjetë të tjera.
“Jam dhe krenar nga akti i kryer prej Lenës”, të thotë Kola, si për të mos e bërë hasha nderin e burrit malësor, edhe pse është i ri, pa mustaqe apo qeleshe mbi kokë, çka do i jepnin dhe një pamje më burrërore. Sigurisht dhe pa pushkë mbas qafe, gjersa përdorimi i saj i kaluar Lenës.
“Gjej mundësinë dhe shkoj e takoj Lenën në burg bashkë me fëmijët dhe përpiqem të dërgoj disa ushqime që mundet t’i sigurojë. Ndjehem keq kur fëmijët e takojnë nënën e tyre dhe më pas largohen pa atë”, thotë Kola, të cilit padyshim që i dhimbsen fëmijët, por që është i kënaqur për kushtet në qendrën ku ata janë, pasi së paku iu është siguruar ushqim e strehë. Dhe kjo ka bërë që Pjetri, 15 vjeç e dy motrat, Pavjola 13 vjeçe dhe Marinela 9 vjeçe, më së shumti njohin për prindër kujdestaret e institucionit bamirës.
Ndërsa për vete nuk pyet shumë. Jeton ashtu, duke shtyrë ditët në vetmi e varfëri, duke u mbajtur me nderin e malësorit. /tesheshi.com/
