Nga Gjon Neçaj
Në qytetin e Bajram Currit të gjithë e njohin, jo për fatkeqësinë që ka pësuar në jetë, por për dashurinë që ka për jetën dhe përpjekjen gati mbinjerëzore për t’iu mos nënshtruar fatit të ligë.
“Zyraja është krenaria e qytetit, këtë titull ia kanë dhënë qytetarët”, thotë ish-mësuesi i saj, Sadri Oruçi.
Në realitet, librat e saj “Fluturojnë engjëjt” dhe “Alfabeti ynë”, janë bërë librat më të lexuar nga rinia e qytetit verilindor dhe nxënësit e shkollave 9-vjeçare”, thotë përgjegjësja e bibliotekës publike, Nafije Demushi.
“Lexohen, se vargjet e Zyrasë përcjellin mezazhin e dashurisë për jetën. Nuk janë thjesht vlerat artistike të vargut, por mesazhi që ato përcjellin, aq më tepër që këto mesazhe përcillen nga Zyraja”, thotë Lulzim Logu, kryetar i Klubit Letrar.
Zyraja ishte vetëm 19 vjeç, kur në vitin 1975 u nis për në aksion në Elbasan. Pas një muaji ndërsa po kthehej në vendlindje me bashkëmoshatarët, autobuzi ra në humnerë në Shpal të Mirditës, ku vdiqën 4 të rinj dhe shumë të tjerë u lënduan.
Tropojanët ende e kujtojnë aksidentin , ku mes të lënduarve ishte edhe Zyraja.
“Në këtë aksident humba aftësinë për të ecur. Jam kuruar brenda e jashtë vendit dhe vetëm pas shumë kurimeve arrita të ec me paterica”, kujton me dhimbje Zyraja.
“Aksidenti ishte i rëndë. Isha e re dhe mendova se ëndrrat dhe jeta ime mbaroi këtu. Isha vetëm 19 vjeçe dhe vetëm fakti se nuk do të mund të ecja kurrë, ishte tortura më e madhe për mua”, vazhdon ajo.
Populli ka një fjalë të urtë: “kurrë mos u dorëzo”. Dhe Zyraja kështu bëri. Gjeti forcën ta përballojë jetën te librat e vargjet e poezisë, te jeta aktive dhe pasionet e saj të pashuara.
“Të jetoja e t’u shërbeja njerëzve të mi, forcën e gjeta te poezia, te shkrimet, te vjershat që i shkruaj edhe në momentet më të vështira të jetës, pasi poezia është jeta ime”, thotë Zyraja.
Zyraja tregon se ka qenë nxënëse shembullore në mësime. Në adoleshencë ka lexuar shumë libra, ishte e shkëlqyer dhe kishte ëndrra, si të gjitha bashkëmoshataret e veta.
Ringritja në paterica i dha Zyrasë, ish-artistes amatore të rrethit dhe ish-sportistes së ekipit të volejbollit, forcën jo vetëm për ta jetuar jetën, por edhe për t’i shërbyer asaj, përmes krijimtarisë letrare e përmes qëndismave të kostumeve popullore të Tropojës.
Ajo tashmë njihet nga të gjithë si një qendistare e rrobave kombëtare për gra dhe të rritur, fëmijë e vajza. Xhamadanin, xhubletën, tirqit, të dala prej duarve të saj, tashmë i sheh në shitje.
Pra ajo qendis me duart e saj si vargje e si veshje karakteristike.
Por Zyra Ahmetaj ka edhe një pasion tjetër. Ajo përvetësoi aq mirë anglishten sa nisi të japë kurse falas të mësimit të anglishtes, në shtëpinë e saj.
“Kam realizuar ëndrrën time që t’u shërbej bashkëqytetarëve të mi, edhe me mësimin e anglishtes. Kënaqësia më e madhe është kur lëvizi,e pse rrallë dal me karrocën e invalidit, të gjithë më përshëndesin”, tregon ajo.
Jeta e Zyrasë është e mbushur me aq shumë aktivitet sa është vështirë kush nuk e njeh, të besojë se ajo është invalide prej 40 vitesh.
“Nuk është vetëm poezia drita e shpëtimit për mua, por edhe kurset e gjuhës angleze që jap për fëmijët e qytetit tim”, thotë thjeshtë Zyraja. Ajo është e lidhur edhe me shumë shoqata letrare në Kosovë dhe është anëtare nderi e shumë prej tyre.
Ka krijuar në qytetin e Bajram Currit edhe degën e shoqatës “Shpresë dhe dashuri” me synimin për t’u ardhur në ndihmë praplegjikëve të rrethit. Ajo është shumë aktive si kryetare e shoqatës. Pajisja me karroca invalidi, ndihma dhe dhurata të ndryshme nga fondacione të huaja bamirëse,j anë disa nga premtimet që Zyraja ua ka bërë realitet.
“Përmes shoqatës u vijmë në ndihmë sadopak paraplegjikëve të rrethit, edhe pse kemi vështirësi lëvizjeje. Por strukturat shtetërore më ndihmojnë”, thotë ajo.
Bajram Curri e ka fat dhe nder që të ketë një qytetare të denjë si Zyra Ahmetaj. /tesheshi.com/
