Në një artikull të botuar në Haaretz, shkrimtari izraelit Rogel Alpher paralajmëroi se Izraeli mund të jetë në prag të kolapsit total, duke e krahasuar gjendjen e tij me një trung peme që duket i fortë nga jashtë, por shtresat e brendshme të të cilit janë kalbur deri në atë pikë sa “kalbja po bëhet një kërcënim për rënien e tij”.
Alpher shpjegoi se ekzistojnë gjashtë faktorë kyç që përbëjnë një kërcënim ekzistencial për Izraelin, i pari prej të cilëve është se Izraeli jeton në hijen e luftës, e cila duket e pandalshme dhe se situata aktuale mund të kontribuojë në paamundësinë e popullit izraelit për të imagjinuar një periudhë të paqes, sepse kanë arritur të besojnë se do të jetojnë gjithmonë mes shpërthimeve dhe strehimoreve.
Ai thekson se pasojat e kësaj lufte filluan në vitin 1947 dhe nuk kanë të ndalur, siç e sheh ai, duke theksuar se shoqëria izraelite nuk e ka njohur paqen e vërtetë që atëherë dhe është mësuar të jetojë në luftë, strehimore dhe nën kërcënim të vazhdueshëm.
Edhe pse autori izraelit nuk komenton situatën në të cilën populli palestinez jeton nën okupim dhe vuajtjet e vazhdueshme të tij, ai nuk mungoi të theksojë se “pushtimi dhe aparteidi” janë faktori i dytë nga të gjashtët. Ai shpjegoi se pushtimi i Bregut Perëndimor, dhe ndoshta “së shpejti i Gazës veriore”, krijon një mjedis të paqëndrueshëm dhe inkurajon një kulturë të vdekjes, si dhe se pushtimi, jo vetëm zgjerohet gjeografikisht, por deformon vetë strukturën e shoqërisë, me ndarje të brendshme dhe rrezik të shpërthimeve të konfliktit.
Alpher iu referua gjithashtu asaj që ai e quajti një “diktaturë në përshkallëzim”, duke paralajmëruar se rekursimi ndaj sundimit të individit dhe “epërsia hebreje” përfaqësonte një faktor të tretë në kolaps. Ai përmendi se këto kontribuojnë në shkatërrimin e sistemit demokratik dhe vë në dukje se “përmbysja në drejtësi”, siç e quajti ai, për të cilën po punon qeveria e kryeministrit Benjamin Netanyahu, i hap rrugën konsolidimit të diktaturës.
Struktura demografike që përfshin hebrenjtë Haredi përfaqëson, sipas autorit, faktorin e katërt të shpërbërjes së Izraelit, duke paralajmëruar ndikimin e tyre “shkatërrues” në ekonominë izraelite, sepse ata shmangin punën dhe arsimin bazë, që paraqet një barrë të madhe ekonomike, sipas tij.
Alpher e lidhi krizën demografike me një kolaps të mundshëm ekonomik, të cilin ai e konsideron faktorin e pestë të kolapsit. Ai thotë se vlerësimi i kredisë së Izraelit mund të bjerë për shkak të barrës ekonomike në rritje dhe varësisë së tepërt nga një numër i vogël taksapaguesish, duke paralajmëruar se kostoja e kësaj krize do të përballohej nga qytetarët e zakonshëm.
Autori izraelit i referohet “kolapsit ekologjik” si faktori i gjashtë dhe i fundit, duke vënë në dukje se mbipopullimi – i nxitur gjithashtu nga ajo që ai e quan “demografia ekstreme ortodokse” – shoqëruar me neglizhencën e qeverisë mund të çojë në kolaps të rëndë ekologjik, duke argumentuar se “kërcënimi demografik” përkeqëson shkatërrimin e shoqërisë izraelite.
Dënim i pashmangshëm
Autori beson se këta gjashtë faktorë janë të ndërlidhur dhe se heqja e ndonjërit prej tyre nuk do ta shpëtojë Izraelin. Ai përmend shembullin e kthimit të mundshëm të të burgosurve izraelitë nga Rripi i Gazës dhe thotë: “Kthimi i pengjeve sipas marrëveshjes nuk do të shërojë shoqërinë izraelite dhe nuk do të sigurojë një vizion të shëndetshëm për të ardhmen. Kthimi i tyre do të jetë si një gjethe në një pemë që bëhet e gjelbër, ndërsa numri i gjetheve të thara vazhdon të rritet.”
Ai argumenton se ata që bëjnë gabime dhe mbështeten në kthimin e të burgosurve ose përmbysjen dhe largimin e qeverisë së Netanyahut, shikojnë vetëm nga jashtë dhe lënë pas dore atë që ndodh nga brenda.
Në fund të artikullit ai thotë se “Izraeli aktualisht po jeton me këta gjashtë faktorë dhe po shkon drejt vetëshkatërrimit dhe shkatërrimit të pashmangshëm”. /tesheshi.com/
