Papa Françesku ka ndryshuar imazhin stereotipik të kreut të Kishës Katolike, duke u bërë Papa i parë që nuk kishte lindur në kontinentin evropian në më shumë se 1200 vjet.
Disa shpresojnë që pasardhësi i tij, i cili së shpejti do të zgjidhet nga kardinalët, do të vijë nga Afrika ose Azia.
Papa i ndjerë nga Argjentina mbështeti rajone të largëta të lëna pas dore prej kohësh nga Kisha, qoftë në emërimet e kardinalëve apo në udhëtime që devijonin nga destinacionet e zakonshme, nga Mongolia në Papua Guinenë e Re.
Katolicizmi po ngec në Evropë
Një Papë jo-evropian do të kishte kuptim duke pasur parasysh që katolicizmi po rritet në Afrikë dhe Azi, por është pothuajse në stanjacion në Evropë.
Por në botën e sotme gjithnjë e më komplekse, analistët pohojnë se një botëkuptim gjithëpërfshirës dhe aftësitë diplomatike do të jenë faktorët kryesorë në zgjedhjen e një Pape të ri, jo kombësia.
Papa i parë, Shën Pjetri, ishte nga Galilea në Izraelin e sotëm, por një linjë e gjatë e pasardhësve të tij ishin kryesisht italianë.
Menjëherë pasi u zgjodh papë më 13 mars 2013, Françesku bëri shaka se kardinalët e kishin gjetur atë “në fund të botës”.
Aktivizimi i periferive
Gjatë pontifikatit të tij, ish-kryepeshkopi i Buenos Airesit u përpoq ta bënte Kishën më përfshirëse për ata nga të ashtuquajturat “periferi”, nga zona gjeografike larg Romës ose popuj të lënë pas dore prej kohësh.
Përmes udhëtimeve të tij dhe avokimit të spikatur të grupeve të margjinalizuara si migrantët dhe të varfrit, Françesku u përpoq të sillte zëra të rinj në institucionin dy mijë vjeçar.
Ai kërkoi në mënyrë aktive të “neglizhuarit ose të nën-përfaqësuarit në Kishën universale”, tha për AFP-në historiani amerikan i feve botërore R. Scott Appleby.
Megjithatë, ai paralajmëroi se kjo “nuk garanton që Papa i ardhshëm do të vijë nga një vend që nuk është i njohur mirë ose nuk është Evropë”.
Appleby tha se ishte e kotë të përpiqesh të parashikosh kombësinë e papës së ardhshëm.
“Kundërpeshë” politike
Ata që vënë bast për një Papë jo-evropian theksojnë faktin se Françesku ka emëruar shumicën e kardinalëve që do të zgjedhin pasardhësin e tij, me shumë prej tyre që vijnë nga rajone të nën-përfaqësuara.
Por Evropa ende ka bllokun më të madh votues me 53 kardinalë, krahasuar me 27 nga Azia dhe Oqeania, 21 nga Amerika Jugore dhe Qendrore, 16 nga Amerika e Veriut dhe 18 nga Afrika.
Disa të diskutuar si pasardhës të mundshëm vijnë gjithashtu nga jashtë fortesave tradicionale të kishës, si Luis Antonio Tagle i Manilës ose Kardinali Peter Turkson i Ganës.
Një Papë nga një vend më i varfër do të sillte një perspektivë të ndryshme që do të binte në sy në një botë me udhëheqës perëndimorë të fortë dhe të zëshëm.
Një papë i tillë do të kishte “përvojë të drejtpërdrejtë me të varfrit, përvojën e një vendi në një rajon që nuk është në ballë”, tha Appleby.
“Dhe kjo kundërbalancon qendrat politike të pushtetit. Është e rëndësishme që Kisha të mos kopjojë qendrat e pushtetit në botë.”
Konklava do të kërkojë “një kardinal të aftë të jetë një pikë referimi për shumë njerëz”, shtoi Roberto Regoli, një historian italian në Universitetin Papnor Gregorian.
“Një botë që digjet”
Por ekspertët bien dakord se aftësia e kandidatit për të bashkuar Kishën në një kontekst gjeopolitik gjithnjë e më të ndarë mund të jetë faktori vendimtar.
“Papa i ri do të duhet ta ridizajnojë Kishën në një botë që po digjet»”, tha këtë javë për gazetën Corriere di Bologna, Alberto Melloni, një profesor italian i historisë së krishterë.
Appleby u pajtua: “Është e vështirë të imagjinohet që Papa i ardhshëm mund të injorojë trazirat dhe sfidat në botë.”
“Kardinalët do të mendojnë se bota është në krizë. Kush prej nesh do të provojë se ka karizmën dhe talentin e duhur për të udhëhequr Kishën në këtë kohë?”. /tesheshi.com/
