Nga Mensur Krasniqi
Temperaturat në Gjevgjeli në orët e vona të natës shkojnë nën zero gradë. Në kampin e qytetit pamja është dramatike. Një nga një të strukur në grupe të vogla, emigrantët janë të mbështjellur me batanije, para se të fillojnë të udhëtojnë drejt Perëndimit. E vetmja alternativë për ngrohje janë ngrohëset me gaz që janë vendosur në disa shatore, edhe pse organizatat e huaja dhe të vendit kanë ndihmuar me të madhe. Kampin e ka vizituar edhe Avokati i Popullit në Maqedoni, por dhe homologë të tij nga vende të ndryshme.
Njëri prej tyre, Markus Dulbert, duke inspektuar kampin e pranimit në kufirin jugor, tha se ai kamp nuk është i gatshëm për sezonin e dimrit.
Ai bashkë me delegacionin e SOS fëmijëve nga Hollanda, shoqëruar dhe nga disa media, ka deklaruar: “Sot vizitova kufirin maqedono-grek ku priten refugjatët. Një pjesë e tyre janë fëmijë pa prindër, kishin nevojë të madhe dhe urgjente për shumë gjëra, ishin pa ushqime, fëmijët flenë në tokë. Kampi nuk ishte i gatshëm të fillojë sezonin e dimrit akoma. Njerëzit mundohen të ndihmojnë bashkë me organizatat joqeveritare, por ndryshe kur ndihmon shteti. Kishte mungesë të batanijeve e shumë gjërave tjera”.
Juliana Nakova Gapo nga SOS fëmijët e Maqedonisë që ishte mikpritëse e takimit, ka thënë se organizata e tyre ka ngritur këtë cështje shqetësuese për emigrantët.
Ndërkaq, kryetari i organizatës joqeveritare Legis, Jasmin Rexhepi, ka shprehur shqetësimin e tij për gjendjen e migrantëve në rrjetin social Facebook.
“Në Gjevgjeli dhe Tabanovc, është aq i padurueshëm ftohfti për të gjithë neve, të shëndoshë, të veshur si aktivistë, mjekë, policë dhe ushtarë, e lëre më për refugjatët e urritur, të sëmurë, pa gjumë dhe pa veshje të majme. Nuk ekziston një vend ku, pa u dridhur nga ftohti, ë ulen të pushojnë, ushqehen apo të flejnë sadopak. Nuk ka vende të ngrohta në Tabanovc dhe Gjevgjeli, as për ata e as për neve”, shkruan Jashmin Rexhepi.
Ai në vazhdim me miqtë e tij në facebook, ndau një moment rrënqethës shumë të dhimbshëm që përjetuar me një plak nga Iraku, në vendkalimin kufitar në Gjevgjeli.
Më pyeti sot një i moshuar nga Iraku: Askund këtu nuk ka ngrohje? Të paktën për fëmijët, derisa të ndalohen të dridhen nga ftohti, dhe bashkëshortja plakë është e sëmurë nga këmbët.
-Vetëm për fëmijët ka, i thash, edhe atë në shatorët e UNICEF-it, ja atje. Ndërsa për mua dhe për ty nuk ka.
-A do të ngrohemi të paktën në tren?- pyeti me sytë plot shpresë.
-Shpresoj, – i’ u përgjigja, dhe ula shikimin nga turpi, duke mos dashur të shoh edhe një fytyrë të dëshpëruar dhe të ngrirë pa ndonjë shpresë për një natë më të ngrohtë.
– “Mirëpo sidoqoftë, ju dëshiroj rrugë të mbarë, Zoti ju ruajt dhe përshëndetni Evropën nëse pyesin për neve!”, me këtë shaka desha të iki nga tema.
– Faleminderit bir, Zoti ju bekoftë, dhe nëse nuk na pyesin për juve, ne do ju tregojmë!- ma ktheu me buzëqeshje.
“Ja ky është turpi ynë. Institucionet kompetente janë të befasuar nga dimri i dhjetorit, e lëre të jenë të gatshëm të mbajnë me muaj refugjatët. Është pikëpyetje nëse do vazhdojnë me ëndrrën dimërore, apo do arrijnë që të vendosin nxemje alternative derisa ta rregullojnë energjinë elektrike për telat e nxemjes, para se të fitojmë viktimën e parë nga hipoteramija?!”, përfundoi Rexhepi me shkrimin e tij në Facebook. /tesheshi.com/
