EKSKLUZIVE/ Genc Ruli: Ç`po ndodh në PD, problemet me “gjakun e ri”, Basha përballë Berishës

Njeri i debatit televiziv më shumë se i intervistave, Genc Ruli ka pranuar të flasë së fundmi për disa zhvillime në PD, ku ai ka qenë në qendër të tyre. A është bërë dhe si duhet bërë një analizë e vërtetë në PD, pas dy humbjeve elektorale; si duhet parë e sotmja dhe e ardhmja e “gjakut të ri” në parti; a ka shenja të një luftë të paprinciptë brezash; përse reagoi ndaj kryetarit Basha në mbledhjen e fundit të kryesisë dhe ku ndryshon ai nga Berisha…

Të gjitha këto, i gjeni në intervistën e mëposhtme të Genc Rulit.

Intervistoi: Luljeta Progni

Kanë kaluar dy vite në opozitë. PD do të duhej të kishte bërë dy analiza humbjeje, për 23 qershorin dhe atë të 21 qershorit. Sipas jush është kryer një analizë e plotë për këto dy humbje?

Për mendimin tim, një analizë apo më mirë refleksion për të kuptuar shkaqet e mirefillta të humbjes elektorale nuk është bërë. Deri më sot ka pasur deklarime apo dhe reflektime të individëve, por jo një analizë kolegjiale dhe zyrtare për këto evenimente. Së dyti, unë mendoj se analiza në rrethanat e humbjes elektorale duhet të jetë një proces i ftohtë dhe racional i atij që është shtabi drejtues i një partie, pasi është ai institucioni politik që vendosi për strategjinë apo për taktikat e zgjedhjeve, është ai që harton programin elektoral apo përzgjedh kandidatet përfaqsues në ndeshjen elektorale. Analizat në nivelet e poshtme të partisë bëhen mbi bazën e konkluzioneve që kanë aritur ata që komandojnë dhe që kanë përgjegjësinë e komandës së aksionit partiak.

Për analogji, kur një ushtri humbet një betejë, analizën e shkaqeve të humbjes e bën komanda e ushtrisë e jo trupa e ushtarëve e cila vetëm se ka ndjekur urdhrat e komandës së saj. Një analizë të tillë në të vërtetë ende nuk e kam parë të jetë kryer në PD. Mendoj se analiza nuk është qëllim në vetvete, as thjesht për të patur një proces formal apo një dokument analize për arkivën e parties, dhe për më tepër jo një proces për të gjetur forcërisht “fajtorë” të një humbjeje që është e tillë për të gjithë. Analiza e mirëfilltë i vlen së pari të nesërmes, pra që në betejën e ardhshme të mos përsëriten gabimet e betejës që sapo humbe pra për të mos përsëritur skema e sllogane që nuk kanë dhënë impakt tek votuesit në zgjedhjet e shkuara.

Duke mos pasur një analizë zyrtare të urtë e të qetë, deri më sot ndodhi qe individe të niveleve të ndryshme partiake shfrytëzuan rastin për të ndërmarrë, për hir vetëm të një  protagonizmi  e karrierizmi individual,  bërjen e nje “analize” subjektive banale e qëllimkeqe. Madje kjo gjoja analizë nuk u bë as në forumet partiake, por në deklarata të lëshuara pa përgjegjësi politike në rrjetet sociale. Kjo kategori individësh nuk është fenomen i ri, as në PD dhe as në tërë spektrin e shoqërisë sonë, por ndaj atyre sot po tregohet një neglizhencë e miklim që nuk ka ndodhur me parë në PD. Pak a shumë ky është fenomeni që është shfaqur në PD në këto dy vite të të qënit të saj në opozitë.

negative të këtij fenomeni u reflektuan në performancën zgjedhore te strukturës së PD në zgjedhjet e 21 Qershorit të 2015. Në strukturat e partisë në prag të këtyre zgjedhjeve,  ndeshëm një dasi të majisur e të toleruar  midis atyre që kishin milituar prej një kohë të gjatë në PD, që kishin pasur funksione  drejtuese në parti apo në administraë, dhe të një grupimi tjetër që sulmonte e akuzonte të parët si përgjegjës kryesorë e të vetëm të humbjes. Keqardhja që kur shikoje që korifej të këtij grupimi akuzues e agresiv ishin në më të shumtën e rasteve individë që në vetvete kurrë skishin patur ndonjë rol pozitiv e konstruktiv në jetën e gjatë të PD apo në qeverisjen e saj.

Ka një hierarki në përgjegjësitë e humbjes….

Patjetër. Ai apo ata që marrin lavdinë në rast fitoreje duhet të marrin dhe përgjegjësinë në rastin e humbjeve. Kjo duhet të bëhet zakon që duhet të ngulitet me sinqeritet në elitën politike shqiptare. Kemi dhe përvoja të kundërta në historinë e politikës shqiptare, pra përvoja të liderit që është i zellshëm të marrë tërë lavdinë e fitores por që i shmanget tërësisht përgjegjësisë për humbjen.

Nuk kam besuar asnjë herë atyre lloj skemash e slloganesh, që për më tepër tek ne kanë mbijetuar si mbetje te mentalitetit hipokrit të komunizmit, që gjoja analiza e vërtetë e objektive bëhet në bazë te celula e partisë me pjesëmarrje të gjerë të antarësisë së saj. Përkundrazi, mendoj se është e padrejtë t`ju lësh strukturave në bazë barrën e përgjegjësive për të kryer analizën për rezultatet e vendimeve e përzgjedhjeve që janë bërë lart në strukturat udhëheqëse të partisë.

Për mendimin tim, analiza nuk duhet të synojë indirekt apo direkt një proces spastrimi selektiv dhe dinak brenda partisë, por shërben që nesër të kesh një taktikë dhe strategji më të qartë dhe më efiçente, duke mbajtur  parasysh që humbja e një betejë nuk është humbja e luftës politike. Eshtë normale që në betejën politike të kesh dhe firo apo humbje në perkrahës dhe në votues, por është mendjeshkurtësi që të nesërmen e një beteje të vështirë e të humbur të shkaktosh vetë firon e mëtejshme në armatën e mbështetesve të tu.

Në fakt, nuk është bërë asnjë mbledhje e forumeve të larta drejtuese për t`u realizuar këtë që ju thoni, pra analizën në lidershipin e partisë, atje ku janë marrë vendimet. A keni kërkuar ju një analizë të tillë në forumet e larta drejtuese të partisë?

Kryesia duhet të ishte forumi kryesor që duhej bërë ky reflektim, sepse dua të përdor më shumë fjalën reflektim se sa analizë. Para një jave kemi patur një mbledhje me një tematikë të tillë në kryesinë e partisë.  Është vonë a është herët… unë mendoj se do të ishte më mirë të ishte bërë më parë, dhe duhej bërë pa asnjë ndjenjë dëshpërimi dhe pseimizimi. Që të jesh luftëtar në betejën politike duhet të pranosh se do të kesh edhe humbje dhe nuk duhet të rrish me kokën mbrapa duke parë me dëshpërim këtë humbje, por atë të shohësh me një objkektivitet dhe të nxjerësh mësime nga ajo humbje pasi shpesh mëson më shumë nga humbja se sa nga fitorja. Kjo analizë për mendimin tim di të duhej bërë më parë për të konstatuar se çfarë nuk funksionoi në këto zgjedhje.

A ishin kandidaturat e duhura në zgjedhjet e 21 qershorit, a pati ndikim në humbje ky komponent?

Për mendimin tim, në zgjedhjet e 21 qeshorit PD ka përzgjedhur e ka paraqitur kandidatura përgjithësisht mjaft më të mira se sa ato të formacioneve rivale. Madje dua të theksoj se rezultati elektoral jo vetëm në ato bashki ku fituam por edhe në të tjerat ku nuk kemi fituar bashkinë, në një masë të madhe i dedikohet pikërisht personalitetit dhe energjisë së kandidatit tonë. Ndërsa struktura partiake ende nuk qe çliruar nga sindroma e humbjes së 2013-ës apo nga efektet e pasojat shoqëruese të saj. Mendoj se nuk duhej lënë struktura në bazë të binte në këtë pesimizëm e përçarje që u shkaktua gjatë garës zgjedhore në parti duke toleruar nën flamurin e konkurencës së hapur sulme e akuza përbaltëse që disa mëtonjës të rinj bënin në grup ndaj drejtuesve të mëparshëm të partisë.

Kategorizime të tilla të tipit që të gjithë drejtorët e vendosur nga PD gjatë qeverisjes  8-vjecare, me paaftësinë e tyre apo dhe korrupsionin e tyre sollën humbjen në PD në 23 qershor. Kjo është një gjë shumë e padrejtë dhe e pandershme. PD është përpjekur që të emërojmë në krye të institucioneve njerëzit më të aftë, me më shumë kontribut dhe zotësi politike. Që ka pasur brenda armatës së këtyre zyrtarëve  individë që nuk kanë performuar mirë, që kanë abuzuar apo dhe që kanë pasur elementë të korrupsionit, kjo nuk mohohet. Por nga ana tjetër nuk mundet kursesi t`i përfshish të gjithë në këtë kategori, se kështu futemi në një kontradiktë të pazgjidhshme  me vetveten. Kjo kontradiktë po shfrytëzohet në mënyrë tinxare nga individë të caktuar brenda PD dhe nuk i jep asnjë fuqi PD-së por veçse mpin fuqinë e saj. Kemi ndeshur, gjatë zgjedhjeve të 21 qershorit mjaft segmente të strukturave të PD-së që ishin të fyer e të indinjuar për shkak të këtij sulmi pa princip e pa vërtetësi. Ky duhet të ishte një moment që duhej kapërcyer me kohë. Uroj që ky proces-analizë apo reflektimi që ka filluar tani, të arrijë të bëjë këtë. Në radhë të parë duhen analizuar fenomente dhe ngjarjet që kanë ndodhur. Përgjegjësia e individëve konkret është një process më i gjatë përmes të cilit seleksionohet secili për atë që ka bërë dhe atë që nuk ka bërë.

Në gjithë këtë histori sa vjen e qartësohet një përballje mes të vjetërve dhe të rinjve në politikën e PD-së. Çfarë po ndodh reealisht?

Më lejoni ta vendos këtë temë në një kontekst më të përgjithshëm. Së pari, ky fenomen nuk shfaqet apo komentohet vetëm në PD por është prezent në të gjithë spektrin e partive politike. Së dyti, nuk ka asnjë asnjë debat apo konflikt social apo politik real mes brezave sot në Shqiperi.

Gjithë retorika e sotme mbi nevojën e promovimit të të rinjve në politikë, apo për ekzistencën e një konflikti midis të vjetërve “konservatorë” dhe të rinjve “novatorë”, është një produkt i guzhinës politike dhe i gatuar vetëm për qëllime politike të lidershipit politik. Është më shumë  një artificë e nxitur nga lidershipi politik shqiptar. Dhe për më tepër një gatim diletant dhe i nxitur nga kalkulime afatshkurtra e të çastit, por që sidoqoftë krijon konflikte që, ndonëse janë artificial, sigurisht që jo pa dëme e pa pasoja. Ata që sot etiketohen si të vjetër kanë qenë dje të rinj, dhe ata që janë sot të rinj do jenë nesër të vjetër. Kjo është dialektika e jetës e cila pashmgshmërisht sjell jetesën e përbashkët si të të rinjve ashtu dhe të atyre që janë më të vjetër se ata.

Në fjalorin e regjimeve populiste ndeshet shpesh oratoria dinake e promovimit të të rijve si kundërvënie ndaj të vjetërve,  ndërsa kriter vlerësimi në demokracite liberale  është vetëm aftësia e individit, ose ajo që quhet meritokraci. Të fusësh këtë element të një dallimi tendencioz mes të rinjve dhe të vjetërve, në radhë të parë është pa sens, dhe së dyti është e dëmshme për shoqërinë, ndonëse mund të sjell një përftim të çastit në intrigën e politikës. Ka një ligjësi të përgjithshme, i riu konfirmohet në politikë njëlloj si në çdo profesion tjeter njerëzor. Nuk ma do mendja se një qytetar  do të futej në sallën e operacionit dhe do të ndjihej i sigurt nëse do të operohej nga një mjek i ri që sapo është diplomuar, ndonëse diplomën mund ta ketë me të gjithë dhjeta. Mendoj se do të preferonte një mjek i cili e ka përdorur bisturinë  të paktën për disa vite me radhë.

Pra, i riu potencialisht është e nesërmeja, por që të bëhet e nesërmja duhet të pregatitet për këtë të nesërme, të shkollohet, të fitojë eksperiencë, të krijojë aftësinë e shpirtin e fituesit në një konkurencë reale, e jo nën favoret e tutorit të tij politik. Dhe në politikë është njësoj si në çdo profesion tjetër. Marrim një referencë në përvojën europiane dhe pikërisht Tony Blaer. E ka nisur angazhimin në politikë në partinë Laburiste që kur ishte 16 vjeç, por ia doli të konfirmohej suksesshëm me idetë e tij novatore që ndyshuan rrënjësisht partinë Laburiste  shumë vite më vonë, në një moshë të pjekur. Pra nuk ishte i ri në moshë, por u shfaq i ri në politikë. Pra janë gjithë ato vite shkollim, formim e përvojë politike për të mbërritur tek ky moment historik. Ndërsa këtu tek ne po ngatërrohet me shejtanllik roli dhe kontributi i të rinjve në politikë. Them me shenjtallik se ky predikim apo debat nuk bëhet aspak për rolin e të rinjve në art, në shkencë, në biznes apo kudo gjetkë.

Po ngatërrohet jo pa qëllim nocioni i idesë së re në politikë me nocioni e moshës në politike, dhe duke parashutuar në politike individë të rinj që nuk kanë patur as kohën që të fitojnë eksperiencë apo që të kenë dhënë disa kontribute konkrete. Ky lançim i menjëhershëm në politikë, në fakt vetëm po i dëmton këta të rinj në vend që ti ndihmojë, sepse nuk marrin përvojën e duhur shkallë-shkallë. Marrim si shembull këshillin bashkiak të Tiranës. Të tre partitë, PD, PS, LSI përfaqsohen në këtë këshill me një pjesëmarrje të ndjeshme me figura rinore. Po të ndjekësh debatet  mes tyre për çështje që ngrihen në këtë këshill, konfrontimi mes tyre në mjaft raste nuk bëhet mbi diferencat në qëndrimet e ndryshme politike, por në mburrje se kush nga ata ka bërë shkolla më të mira jashtë, kush e ka masterin me dinjitoz etj etj. Kjo thjesht sepse ata skanë ende përvojë jete e për më tepër përvojë politike. Eshtë krejt ndryshe sjellja dhe aksioni politik i atyre të rijve që kanë një angazhim të gjatë e sistematik në forumet rinore të partive politike.

Politika shqiptare, apo më mirë liderët e politikës shqiptare, “kauzen” e promovimit të brezit te ri e kanë përdorur si instrument utilitar politik në disa rrethana e për disa arsye krejt te tjera:

-Kur lideri, duke ndjerë mungesë në popullaritetin e imazhin e tij apo të forcës së tij politike, kërkon ta freskojë e përmiresojë këtë imazh, ndonjëherë realisht e ndonjëherë sa për efektin fasadë.

• Kur lideri ndihet i pasigurt në ushtrimin e lidershipit të tij, dhe kur këtë pasiguri e shikon më shumë te politikanët bashkëkohës të tij apo dhe më të vjetër se ai, ai rekruton me vrull “politikanë” të rinj ndaj të cilëve ndihet më i sigurt për faktin e thjeshtë se ata janë ende të panjohur e pa ndikim publik.

• Së treti, kur grupe interesi tashmë të fuqishme që zotërojnë jo vetëm kapital ekonomik, por dhe mjete mediatike, kërkojnë të ndikojnë në vendimmarrjen politike duke infiltruar drejtpërsëdrejti në radhët e lidershipit të partive, politikanë të rinj të përzgjedhur prej tyre dhe të sponsorizuar fort po prej tyre.

Unë u mundova të bëj analizën e asaj që shfaqet në dy forcat e mëdha politike PD e PS të cilat dominojnë prej më shumë se dy dekadash  jetën politike në Shqipëri. Ndryshe vepron LSI sepse ka një mekanizëm tjetër për përfshirjen e të rinjve, e cila është apolitike në thelb në krahasim me PD e PS. Ndërsa LSI, si forca që vitet e fundit është futur fuqishëm mes dy lojtarëve të mëdhenj,  ka ndërtuar një mekanizëm pragmatik votëthithës i cili synon vetëm të thithi cdo votë të mundshme, pavarsisht nga ngjyra e votës.

Ky mekanizëm që deri tani i ka rezultuar efiçent në vetvete, më shumë sesa një mekanizem tradicional politik, është një mekanizëm komercial. Rekrutimin e të rinjve,  LSI e realizon nëpërmjet një premtimi konkret për punësim në administratë kundrejt votave të familjarëve apo të shokëve që ai sjell. Ky  mekanizëm ka një pasojë të rëndë, ai sjell një infektim të sjelljes e mentalitetit të të rijve, iu prish atyre që në gjenezë vlerësimin e politikës si dedikim ndaj një kauze publike. Ky është një keqpërdorim i vullnetit dhe i votës së të rinjve e me këtë nuk duhet luajtur, se rinia është investimi ynë për të nesërmen.

Në PD kanë ardhur shumë të rinj në kohë të ndryshme, ndër ta është edhe kryetari aktual Lulzim Basha, i cili përket rekrutimeve përmes KOP-it. Duket sikur Basha dhe bashkëkohësit e tij kanë një farë bezdie nga prania juaj dhe e të rinjve të viteve `90 në politikë që tashmë keni përvojë 25-vjecare….

Si në çdo profesion tjetër, edhe në politikë funsksionon  filozofia e rinovimit. Unë do e quaja shumë konservator një qëndrim të tipit që politika është monopol i atyre që kanë shumë vite në politikë.  Nuk është e vërtetë, të rinjtë janë të domosdoshëm në politikë, por problemi është se si rinia hyn në politikë, problemi është se cila është rruga e tyre drejt politikës. Politika nuk është rekrutim, është përkushtim.  Pra dy janë rrugët që i riu të hyjë si në çdo profesion tjetër, pra nëpërmjet shkollimit, maturimit, përkushtimit në jetën politike, dhe rruga tjetër është që  përzgjidhet rastësisht në mënyrë subjektive apo nepotike, të mos kalojë në asnjë test dhe të katapultohet direkt e në krye. Kjo rrugë e dytë i bën dëm vetë të riut, së pari pasi ai merr përsipër një barrë të rëndë të cilën në të shumtën e rasteve zor se e mban dot. Nuk e mban dot sepse, e thënë në mënyrë figurative, për shkak të barrës që i dhuron në kurriz tutori, i thyhen kockat ende pa iu formuar.

Modeli  përdorimit të të rinjve në funksion të qëllimeve politike, ka qënë  i ndryshëm në rrethana të ndryshme, dhe madje ka reflektuar dhe stilin apo qëllimin e veçantë të secilit  lider partie. Marrim rastin e vitit 2005 me KOP-in në PD, kur Berisha  ofroi mjaft figura të reja në moshë ose jo në moshe të re, por të rinj si politikanë. Qëllimi ishte që të përmirësonte e pasurohej imazhi i PD-së para betejës elektorale dhe ky qëllim u arrit me sukses. Sot kemi Bashën e Bregun dhe disa figura te tjera që militojnë prej 10 vitesh në politike. Atëherë ishin dy të rinj që ishin pa përvojë te mirëfilltë në politikë, por që gjatë politikbërjes u formuan dhe u formatuan si politikanë cilësor. Ndërkohë, në KOP ishin më shumë se 40 individë, të gjithë të spikatur si intelektualë, por ata nuk mundën të bëhen politikanë të karrierës por mbetën të nderuar në profesionet e tyre.

Aktualisht janë përfshirë shumë të rinj në PD dhe me sa duket pak prej tyre do t`i rezistojnë kohës..

Padyshim që vetëm disa do të mund t’i mbijetojnë me sukses, për më tepër që afrimi i tyre u pa më shumë si qëllim në vetvete sesa një përzgjedhje e kujdesshme dhe cilësore. Basha është vetë produkt i një modeli pozitiv të përzgjedhjes e promovimit të politikanit të rinj dhe për këtë arsye duhej të kishte ruajtur po këtë standart në afrimin e të rinjve sot që ai është në krye të PD-së. Kam përshtypjen se Basha erdhi në krye të PD pa e lakmuar atë funksion dhe me ngurimin për të marrë atë përgjegjësi të madhe.

Është padiskutim një përgjegjësi shumë e madhe të marrësh drejtimin e PD-së pas një humbje shumë të thellë dhe për më tepër pas liderishipit 25-vjecar në krye të PD-së të një lideri të tipik karizmatik dhe të fortë si Berisha. Me sa duket se  Basha nuk është ndjerë aq konfort  psikologjikisht dhe aq i sigurt në këto dy vite të lidershipit të tij, dhe me sa duket ka preferuar të rrethohet nga figura të reja, të cilat pavarësisht se në shumicën e rasteve nuk kanë eksperiencë politike, i japin një qetësi psikologjike në ushtrimin e lidershipit te tij.

Pse?

Këtë nuk di ta shpjegoj.  Di të them se Basha në krye të PD-së ka qënë i pakontestuar që nga dita që mori funksionin e kryetarit e deri më sot. Asnjëri nga, ne të vjetrit apo dhe gjysëm të vjetrit, nuk ka pasur asnjë kontestim për qenien e tij në krye të PD-së. Ndoshta ka qënë vështirësia psikologjike me të cilën ai pranoi dhe mori këtë post të rëndësishëm por dhe tejet të veshtire.

Mendoni se ndjehet i kërcënuar nga brezi më i hershëm i politikës në PD?

Me përgjegjësi të madhe flas për veten time. Unë i kam ofruar mbështetjen më të fortë në detyrën e tij në krye të PD-së dhe jam i bindur se edhe kolegët e tjerë kanë bërë të njëjtën gjë. Dua të kujtoj se Berisha nuk e ka pasur këtë komoditet në fillimet e veta në krye të PD-së sepse ai u konfirmua si lider i partisë së parë opzitare në rrethanat e një konkurence reale me disa figura me një personalitet të lartë publik madje dhe duke qënë i kontestuar në lidershipin.

Kthehemi tek të rinjtë që rrethojnë Bashën. A mund të konsiderohet provë për ta rezultati i zgjedhjeve të 21 qershorit?

Jo nuk do të bëja padrejtësinë që si shkak të humbjes së 21 qershorit të shikoja të rinjtë e porsaardhur në PD, ata më së shumti nuk arritën të japin asnjë kontribut shtesë në këtë fushatë.

Ka të rinj të vjetër në PD. E kam fjalën për të rinjtë e Forumit Rinor të cilët edhe pse janë të rinj në moshë, por kanë një përvojë mesatarish 5-vjeçare në PD dhe kanë performuar mirë në këtë fushatë. Të rinjtë e tjerë të cilët ishin zgjedhur në departamentet e PD apo si kordinatorë etj., me sa duket patën fatin jo të mbarë që u përballën menjëherë sapo zgjodhën për hërë të parë në forume politike me një proces real zgjedhor. Ata me sa duket patën vështirësi për të komunikuar dhe për të përcjellë mesazhin qoftë tek strukturat qoftë tek elektorati.  Pra, iu mungonte përvoja për të menaxhuar zgjedhjet, ndonëse emocionin e motivimin e kishin të lartë. Pra thjesht u vendosën në mënyrë të përshpejtuar dhe emocionale para një sfide elektorale që është tepër e vështirë dhe për ata që kanë përvoje disa vjeçare në këtë drejtim.

Megjithatë ata janë përballë jush, ju i justifikoni ata se janë të rinj dhe iu mungoi përvoja ndërsa ata janë të qartë : sipas tyre, ju ish-ministrat jeni kosto për PD-në të cilën e çuat drejt humbjes; pra po zhvillohet një betejë brezash në PD …

Fjalën betejë  unë do ta shihja në konotacionin pozitiv dhe jo negativ,  pasi unë mendoj se përgjithësisht në ujrat e qeta e pa garë, nuk ka zhvillim. Ekzistenca e konfikteve dhe zgjidhja e tyre është e shëndetshme për partitë politike. Dua të theksoj se ekzistenca e një lufte brezash brenda PD-së është më shumë një ekzagjerim i mediave ose ndonjë prononcim i tepruar i ndonjë personi që do të ndjehet protagonist nga halli. Të paktën nuk ka asnjë xhelozi nga brezat e mëparshëm ndaj të rinjve që janë angazhuar sot në PD. Por ka një pyetje: këta njerëz, për çfarë cilësie të veçantë të tyre janë aty? Thjesht për cv akademike të tyre janë?!

Për çfarë eksperiencë, ose më saktë si tëi ndihmojmë për të marrë eksperiencë? Po t`i shohim nën këtë vlerësim disa prej tyre janë mjaft premtues se do të bëhen politikanë cilësorë, por disa të tjerë kanë vetëm vlerën e dekorit. Ndërkohë konkurencën në parti nuk mund ta shmangësh kurrë.  Konkurenca është kryesisht në ide dhe nuk është në moshë.  E përsëris dhe një herë: demokracia liberale ka në thelb të saj meritokracinë dhe kjo do të thotë zgjedhja në funksionet më të rëndësishme e të përgjegjësisë së lartë e më të zotit më të aftit pavarësisht nga mosha që ai ka. Partia matet në performancën e saj me një rezultat statistikor, por ky nuk është mosha mesatare e lidershipit të saj por numri i votave që merr.

Ju reaguat para disa ditëve ndaj deklarimeve të disa kryetarëve të PD-së në rrethe kundër disa personaliteteve e ish-ministrave të PD-së. Ç`ndodhi ?

Reagova pasi këto lloj reagimesh ishin bërë në mënyrë të përsëritur që mbas zgjedhjeve të 21 qershorit dhe kaloheshin në atë lloj heshtje sikur të mos qenë deklarime që kishin të bënin me PD-në e që bëheshin nga vete individë zyrtarë të PD-së, por sikur të ishin thëniet e ndonjë fallxhori në emisionin e horoskopit të mëngjesit.

Së pari, këta individë ndonëse me veshje zyrtare, i bënin deklarimet e tyre jo në forumet zyrtare politike por si opinione të një anonimi në facebook. Së dyti, motivi i këtyre individëve, nga ajo që lexohej që një vogëlsi prej skuthi, që shfaqej me shpifje, trillime e ofendime të pamoralshme ndaj njerëzve që kanë funksione reale në drejtimin e PD-së.

Së treti, ata nuk janë kategori e njerëzve kokëshkretë e jo kalkulues në çdo veprim të tyre, përkundrazi. Pra diçka i bënte të guximshëm  e hileqarë në këto lloj sulmesh. E pra, heshtja nga ana e autoriteteve drejtuese të PD-së, ndaj rugaçërive të tilla politike mesa duket i trimëronte ata.

Sigurisht, këtu flasim vetëm për ndonjë kryetar PD-je lokale, e nuk ndeshet aspak një qëndrim i tillë i papërgjegjshëm politik nga shumica e kryetarëve të PD-së në rrethe.

Në jetën e një partie politike, debati serioz e i përgjegjshëm nuk mund të bëhet e as duhet lejuar të bëhet në formatin e vjelljes vrer nga çdo individ karrierist që ndjen se i ka ardhur çasti fatlum që famën e tij që nuk e arriti dot kurrë me punë, ta marrë sot duke njollosur emrin e atyre që e kanë fituar vetë.

Ky ka qënë edhe thelbi i asaj që diskutuam me Bashën në mbledhjen e fundit  të grupit parlamentar të PD-së. Përsa kohë që këta “lojtarë të lirë “që nuk i binden një filozofie dhe displine partiake, për hir të karrierizimnit të tyre individual, bëjnë këtë agresivitet të dëmshëm për partinë, heshtja apo prononcimi i kryetarit ka rëndësi vendimtare sepse është kryetar zyrtar i kësaj partie.

Këto përplasje nuk kanë ndodhur në kohën kur Berisha e drejtonte PD-në. Ka pasur kontestime nga anëtar të forumeve të cilët më pas janë larguar nga PD-ja, por nuk ka pasur kundërshtime publike të askujt që ishte pjesë e  strukturave. Jemi në rastin e një rebelimi ndaj kryetarit Basha, pra nuk e njohin autoritetin e tij. Eshtë një provokim i tyre i mbështetur, apo është thjesht paafatësi e Bashës për të menaxhuar rrymat brenda PD-së? Ku ndryshon Basha nga Berisha në këtë pikë sipas jush?

Berisha ndoshta është lideri i fortë i një formati të veçantë, dhe duhet ta pranojmë që nuk mund të jetë një tipologji që përsëritet po njëlloj.  Është një lider i sprovuar në proceset historike të postkomunizmit, fitues ndaj kontestimeve që ka pasur në karrierën e tij, por që ia ka arritur të qëndrojë në krye të kësaj partie  në 23 vjet në sajë të cilësisë së tij si lider, pa nënvlerësuar aspak vlerat që kanë pasur edhe kontestuesit e tij. Nuk është e drejtë por dhe është shumë e vështire të bësh krahasimin e Berishës me Bashën.

Pas Berishës,  PD-ja në shumë detaje të profilit te imazhit, të gjuhës apo dhe të aksionit politik, do të shfaqet me nuanca të reja, dhe ky është një realitet i natyrshëm në rastet e rotacionit të lidershipit. Berisha u largua nga lidershipi i PD-së me një individualitet e profil prej lideri të krijuar e konsoliduar prej kohësh, ndërsa Basha erdhi në krye të partisë dhe në të njëjtën kohë duhej të krijonte profilin e tij individual të liderit. Basha është ende para një procesi të afirmimit, përfundimisht i takon atij dhe jo ne, që të konfirmojë veten si një lider i sigurt i vendosur dhe i urtë.

Sigurisht që cilësitë e lidershipit janë dhe individuale dhe karakteriale, por nuk janë të papërfitueshme gjatë përvojës politike. Në këtë drejtim, Bashës do t’i nevojitet domosdoshmërisht bashkëpunimi me kolegët të tij të vjetër e të rinj. Them me bindje se ai e ka gatishmërinë dhe vullnetin e të dy brezave të kolegëve të tij për të bashkëpunuar, sepse në fund të fundit,  suksesi i tij në krye të PD-së është sukses për PD-në dhe për këtë jemi të gjithë të interesuar. /tesheshi.com/