Ishte fundshtatori i vitit 2002. Ishte një ditë krejt normale kur sakaq, nga nëndiga e Liqenit Artificial do niste të derdhej uji vrullshëm, gati vullkanikisht, duke shndërruar pothuajse gjithë Tiranën e Re në Venecia. Uji pushtoi rrugët dhe katet e para të banesave, duke ofruar njs situatë apokaliptike. Tirana qeverisej prej dy vitesh nga Edi Rama, ndërsa opozita, ashtu si dhe sot, do i lëshohej me kuç e me maç për atë çfarë po ndodhte. Dhe e kishte hak. Përgjegjësia sigurisht që shkonte te ai, njeriu që drejtonte bashkinë, nën administrimin e së cilës qe Liqeni. Kaq. Nuk kishte vend për diskutime të mëtejshme. E, Berisha, në një përpëlitje krejtësisht legjitime për bërë politikë me këtë detaj, u shfaq te diga duke sulmuar ashpërisht Ramën, pothuajse me të njëjtin fjalor si dhe sot. Zaten, si gjithherë dhe me çdokënd që i është shfaqur si kundërshtar, duke ia hequr dhe të drejtën për të jetuar.
Dhe në atë plojë ujore që po përjetonte një pjesë e mirë e kryeqytetit, një ndër zonat më të njohura të saj, shfaqet një shoqatë islame – Al Haramain Fundation, e cila dhuron afro 500 mijë dollarë për rehabilitimin e të gjitha dëmeve. E kjo, pa asnjë bujë. Nuk ishte koha e sotme, me informacionin i dalë jashtë kontrollit, që gati po shkatërron psiqikisht miletin.
E nëse nuk do ishte e famshmja “55”, media më përfaqësuese ndër vite e PD-së pas RD-së tradicionale, askush nuk do e njihte këtë fakt; pra që Rama po gjente shpëtim te një fondacion arab për t’i kthyer çdo familjeje atë çfarë kishte humbur nga “uji deri në gju”. Ishte një zbulim i “55”-ës, ashtu siç njeriu i saj dikur zbulonte armikun e klasës në dëmtimin e termoçifteve te filmi “Shokët”.
Për mendjen e dorën bashkë të ish-gazetarit të ZP-së konvertuar sakaq në demokrat, po me lehtësinë e pabesueshme të një konvertimi gjendur në majën e PD-së, Rama ishte financuar me “para terrorizimi”. Pak vite më vonë, ky fondacion do sikterisej në kohën e qeverisjes demokrate, e në vitet që pasuan, pas një sërë procesesh gjyqësore, do pastrohej nga çdo akuzë që ia ndolli koha (post-11 Shtatori), por nuk ia provoi dot realiteti.
Sot nuk po përmbytet Tirana nga liqeni. Sot ka qenë tërmet. Diçka krejt “qiellore”, e megjithatë primitivizmi politik po e bën të vetën. Me moralin e mbrapshtë të fabulës “hip se të vrava, zbrit se të vrava!”, po sulmohet e denigrohet pa asnjë princip jo thjesht një kryeministër – me një fat që asnjë kryeministër në botë s’do donte ta provonte – por edhe ata që shfaqen krah tij, brenda natyrshmërisë së një situate, e cila do i vinte tek e fundit në krah të çdo kryeministri, paçka se ç’sigël do i përkiste, se si do e kishte emrin, apo sa i aftë apo i dështuar do ishte. Sepse është thjesht kohë solidariteti, një solidaritet që të imponohet mjaft të jesh pak njeri, edhe në qofsh militant partie. Sepse ky është solidariteti; ai që shemb barrierë, fashit urrejtje e mbjell njerëzillëk mes atyre që nuk ndajnë të njëjtat ide apo vizione politike e shoqërore. Por nëse i ndan kultura, etika, këtu nuk ka solidaritet që mund të funksionojë. Kjo po ngjan këto ditë me emra analistësh e drejtues portalesh që iu është bërë Rama obsesion psikologjik, e nuk ka ndjesi të mirëfilltë njerëzore, nuk ka as dramë gjithashtu, që ua frenon dorën delikuente. Po, delikuente! Sepse shihni sulmet e paprincipta ndaj Elvis Naçit, si dje ndaj Al Haramainit, vetëm pse u shfaq në rolin e vet, por me të njëjtin person “non grata” politikisht. Sepse Naçi po sulmohet po nga një “55”-së e djeshme, sot në variant portali, që për paradoks ka lexues dhe ndër ata që dëgjojnë ligjëratat e Naçit në xhami. /tesheshi.com/
