Albina Musliu ka një profesion jo aq të zakontë për kushtet e Maqedonisë: që t`u mësojë shqiptarëve gjuhën maqedonase, që është njëherësh gjuhë zyrtare dhe gjuhë e “tjetrit”, jo aq të dashur, me të cilin bashkëjeton. Për arsye që dihen, shqiptarët vërtet e flasin këtë gjuhë në rrethana të caktuara të përditshmërisë, por që, po për arsye të kuptueshme, nuk fort e duan. Dhe si ja bën Albina, ndërkohë që vetë ajo e do profesionin e saj?
Bisedoi: Artlind Reçi
Sa kohë keni që e ushtroni profesionin e ligjërueses së gjuhës maqedone ndër shqiptarë?
Gjuhën maqedone ka më shumë se një dekadë që e ligjëroj; gjithsejt 14 vite që jam duke ua mësuar shqiptarëve këtë gjuhë në shkollën e mesme profesionale ekonomike në Gostivar. Është një sfidë mjaft interesante pasi ke të bësh me një ambient të diversiteteve të mëdha që reflektohet në shumë fusha, por që t`i je i detyruar të reflektosh vetëm pozitivitivisht dhe të përmbahesh nga paragjykimet që sjellin momente të caktuara.
Cilat janë sfidat kryesore të këtij profesioni?
Ne shkollën ku unë ligjeroj problemi më i madh është ajo që nxënësit janë prej fshatrave dhe kanë shumë pak njohuri për gjuhën maqedone.Ndërsa 5 vitet e para kam punuar në gjimnaz ku nxënësit janë të qytetit dhe kanë më shumë njohuri për gjuhën maqedone sepse kanë kontakte të vazhdueshme me maqedonasit.
Keni patur përvoja të tjera veç ligjërimit, gjithnjë nga pozicioni i një njeriu që e ka maqedonishten “bukë” të përditshme?
Kam qenë njëherë me misionin e një përkthyeseje tek komuna e Gostivarit, dhe sinqerisht dua t`u them se pata shumë droje, shumë rëndesë, pasi isha shumë e emocionuar; mbase për faktin se rrallë herë e ushtroj këtë punë si përkthyese dhe nuk do kisha dashur ta marrë këtë lloj obligimi në të ardhmen. Kam përshtypjen se punët te ne janë shumë sensitive, të ndjeshme, dhe duhet shumë pak gjë që të vjen çështja deri tek ndonjë keqkuptim. Gjithashtu përvojë tjetër interesante nga ky profesioni im është puna në puntorije me njerëz që kanë bekraound të ndryshëm etnik . Aty gjenden përveç shqiptarëve, dhe maqedonas e turq, si edhe pjesëtarë të komuniteteve tjera. Nxënësit ishin shumë të interesuar të marrin pjesë në këto puntori ku ato njoftoheshin, shoqëroheshin, këmbenin mendime etj.
Cila nga këta dy gjuhë është më e vështirë për t`u mësuar dhe, a e flasin më mirë shqiptarët gjuhën maqedone apo është e kundërta?
Unë vlerësoj se nëse ke vullnet të mirë mund ta mësosh si gjuhën maqedonase po ashtu edhe gjuhën shqipe. Megjithatë mendoj se gjuha shqipe është shumë më e rendë se gjuha maqedone. Dhe ata që kanë kontakt me gjuhën e tjetrit, pa marrë parasysh se a është maqedon ose shqiptar, kanë garancinë që ta flësin gjuhën shumë më mirë. Pra, kontakti është shumë përcaktues në perfeksionimin e një gjuhë.
E ke menduar gjatë përpara se të vendosësh të mësosh gjuhën maqedone dhe cili ka qenë qëllimi fillestar?
Qëllimi im fillestar ka qenë që shqiptarëve të këtushëm t`jua lehtësoj punën që ato ta kenë më lehtë ta mësojnë gjuhën maqedone. Më pas nga viti në vit ndryshon gjendja. Erdhi dhe u ngrit vetëdija se je duke ndërtur një urë që shumë njerëz duan ta rrënojnë e shumë pak të tjerë duan ta ndërtojnë.
Vlerësoj se kjo nuk është një sfidë e lehtë, madje do thosha se çdo gjë e madhe bëhet me shumë sakrifica, ndryshe do mbetemi në kuadër të folklorit dhe të pseudovlerave që mbretërojnë me të madhe.
A u ka ndodhur që ndonjë maqedonas t`u kërkojë mësimin e gjuhës shqipe?
Po, tek unë janë drejtuar shumë maqedonas të cilët kanë kërkuar ndihmë për mësimin e gjuhës shqipe, dhe unë i kam ndihmuar duke u mbajtur kurse gjuhe. Besoj se edhe kjo ka qenë një nga sfidat kryesore që edhe maqedonasve t`jua mësoj gjuhën e bukur shqipe. /tesheshi.com/
