Nga Roald A. HYSA
(Shifra me 5 numra dhe me 6 numra përcillen rregullisht nga të gjitha mediat mbi numrin e refugjatëve sirianë e shqiptarë, që kanë mbërritur në Gjermani. Madje përleshjet midis tyre në kampet e azilantëve janë objekt i kronikës së zezë. A jemi njësoj?!…
Foto dhe video tronditëse të refugjatëve sirianë po qarkullojnë prej kohësh nëpër të gjitha rrjetet sociale dhe në të gjitha mediat e mundshme botërore. Tragjedia siriane është një nga ngjarjet më tronditëse moderne, dhe jo vetëm e sirianëve. Shumë emigrantë nga Afrika Veriore iu drejtuan brigjeve evropiane në kërkim të një jete më të mirë. Ndërkaq nga të gjitha shtetet vetëm Turqia ka mundur t’ju japë një strehë dhe ushqim refugjatëve sirianë. Shifrat janë tronditëse dhe drama e përjetuar nga populli sirian këto ditë po ve në pikëpyetje të gjithë sistemin juridik ndërkombëtar mbi refugjatët, të cilët duan t’i shpëtojnë konfliktit të armatosur në Siri, që po e trazon vendin prej më shumë se tre vitesh.
Një konflikt i brendshëm ku po përplasen superfuqitë dhe i dëmtuari kryesor nuk është Asadi që mund të humbasë pushtetin dhe me këtë prishet rendi diplomatik në Lindjen e Mesme, porse është populli sirian, i cili nuk po di ku të shkojë, nga t’ia mbathi. Një nga objektivat e refugjatëve është Gjermania, një shtet i fuqishëm që ofron një mikpritje sadopak të vlefshme dhe një qetësi që iu mungon sirianëve. Vende si Greqia, Maqedonia, Serbia e Hungaria, të cilat janë si stacione ndërmjetëse në këtë rrugëtim biblik, në vend që t’ua lehtësojnë jetën këtyre refugjatëve ua kanë vështirësuar më tepër. Hungaria mobilizoi ushtrinë gjatë kufirit me Serbinë dhe vuri tela me gjemba për të mos i lejuar refugjatët të hyjnë në vend. Greqia nuk iu jep dokumente dhe i përzë drejt Maqedonisë e Serbisë.
Gjendja me refugjatët nga Lindja e Mesme në kufirin midis Maqedonisë dhe Greqisë dhe në stacionin hekurudhor të Gjevgjelisë ka kaluar në një krizë humanitare. Disa kritikë mendojnë se Shkupi dëshiron të përfitojë fonde nga komuniteti ndërkombëtar; që projektet e humbura dhe të parealizuara t’i zëvendësojë me përfitime nga kriza e refugjatëve. Greqia si vend anëtar i Bashkimit Evropian i lejon të kalojnë në rrugën e tyre drejt Evropës perëndimore, por mijëra refugjatët, më së shumti sirianë, hasin në pengesa në kufijtë e Maqedonisë. Shoqëria civile e Shkupit është mobilizuar sadopak në ndihmë të tyre, duke i furnizuar me batanije e ushqime. Me mijëra sirianë enden stacioneve të autobuzave në Preshevë, duke zgjatur duart dhe lypur për pak bukë e ujë.
Refugjatë dhe emigrantë të tjerë i shërojnë plagët, pushojnë gjithkund ku mund të ulen në platformat e trenave dhe nëpër binarë. Grupe të tjera në kolonë, të rraskapitur arrijnë në Gjevgjeli. Grupe të tjera, herë pas here, arrijnë t’i shmangen rrethimit, me vrap drejt stacionit të trenave në Gjevgjeli. Të tjerë vazhdojnë të presin. Forcat maqedonase nuk lejojnë komunikimin me ata prapa telave në tokën asnjanëse, midis dy shteteve. E kështu mund të përshkruajmë pa fund dhimbjen dhe dramën e një populli që ka braktisur atdheun e vet. Këtyre mund t’iu shtojmë edhe emigrantë afganë e irakianë, të cilët kanë marrë në sy të udhëtojnë me muaj drejt një përfundimi, që ata nuk e dinë. Drejt një ëndrre që vazhdimisht po mbetet ëndërr.
Në këtë garë drejt Gjermanisë fatkeqësisht i janë bashkuar edhe shqiptarët, ku ata renditen të dytët pas Sirianëve në kampet e refugjatëve. Synimet janë të njëjta, për një jetë më të mirë, por vallë a kemi justifikim për këtë ikje masive drejt Gjermanisë, apo u bë deti kos dhe o burra kush mund të fusë lugën më parë?
Si mund të sillemi me këta fatkëqij nga Siria dhe Shqipëria? Në Siri secili prej tyre ka humbur të afërmit nga bombardimet e nga luftimet e pandërprera, ku vetëm fëmijë të vegjël që kanë humbur jetën janë disa mijëra. Pa pasur asnjë lek në xhep njëra palë nis udhëtimin pa ia ditur përfundimin. Kurse pala tjetër shet veturën apo merr borxh dhe paguan trafikantët që t’i çojnë drejt e në destinacion. Njëra palë vjen nga një shtet i shkatërruar nga lufta, ndërsa pala tjetër vjen nga një shtet prej të cilit e kanë humbur shpresën, që do t’iu garantojë punë e bukë për familjet e tyre. Mund të rendisim një seri paralelesh me ngjashmëri të ndryshme, por a jemi njëlloj. Një foto e një aktivisteje shqiptare në Maqedoni me lot në sy nga tragjedia e sirianëve, të cilët nuk po arrinte t’i ndihmonte dot, aq shumë ishin ata dhe aq pak ishin mjetet e ndihmës është shumë domethënëse për këtë situatë dramatike. NO FURTHER COMMENTS… /tesheshi.com/
