Ozempic është bërë sinonim i humbjes së shpejtë të peshës dhe rregullimit të sheqerit në gjak, por shkencëtarët tani po hetojnë nëse natyra ofron një zgjidhje të ngjashme.
Ozempic, një ilaç që imiton efektin e hormonit GLP-1, mund të përballet me konkurrencë në formën e baktereve të zorrëve.
Studiuesit në Universitetin Jiangnan të Kinës besojnë se kanë zbuluar një mënyrë për të rregulluar natyrshëm nivelet e sheqerit në gjak dhe për të zvogëluar dëshirën për ëmbëlsira – ngjashëm me atë që bëjnë Ozempic dhe ilaçet e ngjashme.
Çelësi i kësaj terapie të mundshme qëndron në mikrobiotën e zorrëve, më saktësisht në një bakter specifik dhe substancat që ajo prodhon gjatë tretjes. Duke rritur praninë e këtij bakteri në trupat e minjve diabetikë, shkencëtarët arritën të stimulonin sekretimin e hormonit GLP-1, i cili rregullon natyrshëm nivelet e sheqerit dhe ndjenjën e ngopjes.
Ky hormon – peptidi 1 i ngjashëm me glukagonin (GLP-1) – është tashmë i njohur për publikun si baza e veprimit të barnave të tilla si semaglutidi, përbërësi kryesor aktiv i Ozempic-ut.
Tek njerëzit me diabet të tipit 2, funksioni i hormonit GLP-1 shpesh dobësohet, gjë që e bën të vështirë kontrollin e sheqerit në gjak. Kjo është arsyeja pse analogët e GLP-1, siç është Ozempic, janë bërë një armë e rëndësishme në trajtimin e kësaj sëmundjeje. Por tani shkencëtarët po kërkojnë një mënyrë për të inkurajuar trupin të rrisë prodhimin e vet natyror të këtij hormoni.
“Një numër gjithnjë e në rritje studimesh sugjerojnë që zakonet dhe dëshirat tona të të ngrënit burojnë nga sinjalet e dërguara nga sistemi i zorrëve – një organ kyç për formimin e preferencave dietike”, deklaruan autorët e studimit të botuar në janar.
Por cilat gjene, mikroorganizma dhe substancat e tyre rregullojnë në të vërtetë dëshirën për sheqer – deri më tani nuk ishte e qartë.
Një studim i ri e nxjerr në pah bakterin Bacteroides vulgatus si një lojtar potencialisht të rëndësishëm. Konkretisht, kur minjtë u pamundësuan gjenetikisht të prodhonin proteinën e zorrëve Ffar4, kolonitë e këtij bakteri u ulën ndjeshëm, gjë që ndikoi gjithashtu në nivele më të ulëta të hormonit FGF21 – i cili besohet të jetë i lidhur me dëshirën për sheqer.
Është interesante që FGF21 ndodh në sasi më të mëdha kur përdoren ilaçet GLP-1, dhe njerëzit me një variacion gjenetik të këtij hormoni shpesh kanë një preferencë të theksuar për ëmbëlsirat.
Analiza e gjakut e 60 personave me diabet dhe 24 personave të shëndetshëm tregoi se mutacionet në gjenin Ffar4, të cilat zvogëlojnë sekretimin e FGF21, mund të shoqërohen me rritjen e dëshirës për sheqer – gjë që mund të kontribuojë në zhvillimin e sëmundjes.
Çelësi i gjithë kësaj rrëmuje, me sa duket, qëndron përsëri në zorrë. Kur shkencëtarët u dhanë minjve një metabolit të prodhuar nga B. vulgatus, pati një sekretim më të madh të hormoneve GLP-1 dhe më pas FGF21 – duke rezultuar në rregullim më të mirë të sheqerit dhe ulje të dëshirës për ëmbëlsira.
Edhe pse ky efekt deri më tani është konfirmuar vetëm te minjtë, autorët besojnë se janë në rrugën e duhur për të hartuar një strategji për të parandaluar diabetin – pa pasur nevojë për ilaçe. /tesheshi.com/
