Sot, gjatë një takimi të kryeministrit Edi Rama me disa dhoma tregtie dhe biznese, ndër to të huaja, që operojnë në Shqipëri, ndodhi edhe një episod sa grotesk, po aq për të vajtuar. Një biznesmen i huaj, sipas raportimeve të medias i quajtur Patrik, mori mikrofonin dhe filloi të kritikonte qeverinë, me bindjen që i ftuar në një të ashtuquajtur dëgjesë publike, nga ato që qeveria i ka fort për zemër kohët e fundit, mund të thoshte troç atë që mendonte.
Patriku, pronari i një biznesi bitumi, filloi të ankohej mbi ndryshimet e paketës fiskale, duke përmendur edhe dëmet që kjo i kishte shkaktuar biznesit të tij. Mirëpo nuk u desh shumë dhe ai gërvishi një plagë të mahisur të qeverisë, pikërisht çështjen e punësimit. Dhe kjo ndodhi fiks në valën e punësimeve masive (sipas qeverisë, të kuptohemi), apo më mirë të themi të vendeve të panumërta të punës që mirëpresin krahëhapur profesionistët dhe zanatçinjtë që aq shumë i mungojnë këtij vendi. Patriku, ndoshta nga serioziteti me të cilin kishte marrë pjesëmarrjen në dëgjese, ose thjesht nga mllefi dhe dashakeqësia tinëzare ndaj qeverisë, guxoi të thoshte që rrjedhojë e ndryshimeve të përçartura në paketën fiskale ishte edhe largimi nga puna i plot 80 të punësuarve në biznesin e tij.
Por pas një kërcitjeje nervore, kryeministri, në rolin edhe të moderatorit të dëgjesës, ndërhyri krejt pa takt duke i ndërprerë fjalën Patrikut. Arsyeja ishte e thjeshtë. Sipas kryeministrit, Patriku po bënte si shqiptar. Si ata shqiptarët që dërdëllsin tërë ditë duke kritikuar qeverinë. Dhe po si ata shqiptarët që me sa duket nuk meritojnë të dëgjohen, apo më keq akoma, nuk meritojnë të flasin, sidomos kur vënë në dyshim aksiomat qeveritare të tipit “punë ka, por s’ka profesionistë”.
Nga gjithë ky episod, ngjizur dhe ngjyer me përçmim kryeministror, por edhe arrogancë të pashoqe, sidomos kur bëhet fjalë për njerëzit që të kanë zgjedhur e të kanë besuar pozitën më të rëndësishme të shtetit, shija që të mbetet është aspak e këndshme. Është shija e njeriut, ose shqiptarit, që pavarësisht se rropatet për të mbajtur gjallë frymë e tij dhe të familjes, për të jetuar me ndershmëri e dinjitet, sërish për kryeministrin e tij mbetet thjesht paraziti i përjetshëm, gërnjari, i pakënaquri patetik, i verbri që nuk arrin të shikojë efektet çudibërëse të reformave qeveritare.
Së fundmi, kryeministrit tonë fatkeq që i ka rënë për pjesë t’i shërbejë një mileti mosmirënjohës, iu shtua edhe një dert tjetër. Mosmirënjohja dhe gërnjarizmi u bë ngjitës dhe infektoi edhe të huajt që vijnë të investojnë apo të punojnë në Shqipëri.
Më kot u mundua Patriku të shpjegonte se personi që propozoi ndryshimet rrënuese nuk meritonte të qëndronte në të njëjtin post. Kryeministri ynë, me rolin e vetëprezumuar të shpëtimtarit, nuk ka kohë të humbasë me llogaridhënie konsumuese. Më e paktë që mund t’i kërkohet është të shfaqë një fije modesti. Në mos të ndjerë, të paktën të imponuar, për shkak të postit që mban. /tesheshi.com/
