Ai është 82 vjeç dhe kujtimet që të gjthë kanë nga koha kur ishte president, zor se mund t’i quash “të mira”. Pikërisht nën drejtimin e tij pozicioni pararojë i Francës, në arenën ndërkombëtare, u dobësua.
Në vitin e fundit në Elyse, popullariteti i tij kapi shifrën “e turpshme” 16%. Por….7 vite më pas, Zhak Shirak është “ringjallur” duke u shdnërruar, këtë here, në një figurë që ngjall afeksioin e francezëve.
Sado e çuditshme që mund të duket, fotot e Shirak në ditët e tij të rinisë janë bërë një çështje mode dhe kulti në Francë. Kanë filluar të shiten shumë suvenire si T-shirt, gota etj që mbajnë të stampuara këto foto: Presidentin duke pirë puro, duke u rehatuar në një kanape, apo duke kapërcyer në mënyrë “të palgjshme” hyrjen e një metroje. Edhe në blogje të ndryshme suksesi i tij është i paparë. Në disa syresh cilësohet si “Cary Grand-i Frances”.
Ndërsa për një media tjetër “ringjallja” aktuale e ish presidentit ka ardhur jo më me parrulla poltike e propozime partiake, por me shndërrimin në një ikonë mode. Ai tashmë është shndërruar në figurën më popullore të së djathës.
Po ata francezë që vite më parë e hodhën poshtë, sot e konsiderojnë të denjë për t’u renditur në panteonin e figurave më të shquara të Republikës së Pestë, madje edhe krahas vetë De Golit të madh, presidenti që më shumë se askush personifikoi optimizmin dhe frymën e re franceze që mbizotëroi në vitet e pas Luftës së Dytë Botërore.
Tre libra të rinj mbi jetën dhe karrierën e ish presidenti, (jo të gjithë positive,) flasin për vitet e tij në pushtet duke filluar nga hyrja në parlament në vitin 1967 e më pas kur u bë kryebashkiaku i Parisit, e kryeministër para se të fitonte presidencën në vitin 1995.
Vite të gjata të një pushteti të jashtëzakonshëm dhe përvoje që rrallëkush e ka pasur në politikën e lartë franceze. Por janë gjithashtu vite me shumë dritë-hije dhe ulje-ngritje. Veçanërisht vitet e presidencës së fundit. Gjatë këtij mandati papunësia kapi shifrën 10%, borxhi u rrit, francezët i thanë “jo” Europës me referendumin e famshëm, perfiferitë pariziene u rebeluan.
Ai pati edhe shumë probleme me drejtësinë për keqmenaxhim fondesh gjatë periudhës kur ishte kryebashkiak i Parisit në vitin 1990. Por një nga pikat e forta që do ta mbajnë në histori për një kohë të gjatë është refuzimi për t’iu bashkuar Amerikës në luftën e saj në Irak si dhe njohja e rolit të kolaboracionistëve francezë në deportimin e hebrenjve.
Sot, ndërkohë, ai përfaqëson sharmin dhe kontradiktat e kohës së tij dhe ky imazh po formëzohet çdo ditë e më shumë. Disa ekspertë mendojnë se shndërrimi i ish presidentit në një ikonë tregon edhe nostalgjinë e francezëve për të shkuarën, një kohë kur si në çdo të shkuar jetohej më mirë dhe njerëzit ishin më të lumtur. /tesheshi.com/
